قسم خوردن: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''کلیدواژه: سوگند، احكام قسم، قسم''' | |
| + | قسم یا سوگند در لغت اقرار و اعترافی که شخص از روی شرف و ناموس خود می کند و خدا یا بزرگی را شاهد می گیرد.<ref>لغت نامه دهخدا، ذیل واژه سوگند.</ref> و در اصطلاح فقهي قسم خوردن به ذات خدا يا اسماء خاص خداوند است مثل والله بالله.<ref>شهيد ثاني، الروضه البهيه، ج 1، ص 234، مصحح: مركز نشر مكتب اعلام اسلامي، ناشر: مكتب اعلام اسلامي، چاپ دوم، 1365.</ref> | ||
| + | ذات خدا يعني بدون اين كه قسم به اسمي از اسماء خدا باشد عباراتي مي‌آورد كه دلالت بر ذات خدا مي‌كند مثل والذي نفسي بيده: قسم به آن كسي كه جانم در دست اوست. | ||
| − | + | در روایتی از [[امام صادق]] علیه السلام آمده است: لا تَحْلِفوا باللّه صادِقينَ ولاكاذِبينَ ؛ فإنّهُ عزوجل يقولُ: «ولاتَجْعَلوا اللّه‌َ عُرْضَةً لأيْمانِكُم»؛ راست يا [[دروغ]] به خدا سوگند مخوريد؛ زيرا خداوند عزوجل مى‌فرمايد: «و خدا را وسيله سوگندهاى خود قرار مدهيد».<ref>الكافي:7/434/1 منتخب ميزان الحكمة: 164.</ref> | |
| − | + | در روایات از [[قسم دروغ خوردن]] نهی اکید شده است و برای آن عواقب بسیار بد فردی و اجتماعی ذکر گردیده است. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | در | + | ==جايگاه بحث قسم در فقه== |
| − | + | قسم بیشتر با عنوان [[یمین]] در [[فقه]] مطرح است و از آن در جميع ابواب منازعات و در كتاب قضاء و شهادات و همچنين در كتاب أيمان در مورد كسي كه چيزي را به واسطه قسم خوردن بر خود واجب يا [[حرام]] مي‌كند از آن بحث مي‌شود. | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | + | <references/> | |
| − | ==پانویس == | ||
| − | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * لغت نامه دهخدا | |
| − | لغت نامه دهخدا | + | * [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=30347 محمدحسين بيگدلو، یمین، سایت پژوهه] |
| − | + | * [http://www.hadithcity.com/Question.aspx?ID=133 قسم خوردن، سایت شهر حدیث] | |
| − | [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=30347 محمدحسين بيگدلو، یمین، سایت پژوهه] | ||
| − | |||
| − | [http://www.hadithcity.com/Question.aspx?ID=133 قسم خوردن، سایت شهر حدیث] | ||
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۳:۱۳
کلیدواژه: سوگند، احكام قسم، قسم
قسم یا سوگند در لغت اقرار و اعترافی که شخص از روی شرف و ناموس خود می کند و خدا یا بزرگی را شاهد می گیرد.[۱] و در اصطلاح فقهي قسم خوردن به ذات خدا يا اسماء خاص خداوند است مثل والله بالله.[۲]
ذات خدا يعني بدون اين كه قسم به اسمي از اسماء خدا باشد عباراتي مي‌آورد كه دلالت بر ذات خدا مي‌كند مثل والذي نفسي بيده: قسم به آن كسي كه جانم در دست اوست.
در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است: لا تَحْلِفوا باللّه صادِقينَ ولاكاذِبينَ ؛ فإنّهُ عزوجل يقولُ: «ولاتَجْعَلوا اللّه‌َ عُرْضَةً لأيْمانِكُم»؛ راست يا دروغ به خدا سوگند مخوريد؛ زيرا خداوند عزوجل مى‌فرمايد: «و خدا را وسيله سوگندهاى خود قرار مدهيد».[۳]
در روایات از قسم دروغ خوردن نهی اکید شده است و برای آن عواقب بسیار بد فردی و اجتماعی ذکر گردیده است.
جايگاه بحث قسم در فقه
قسم بیشتر با عنوان یمین در فقه مطرح است و از آن در جميع ابواب منازعات و در كتاب قضاء و شهادات و همچنين در كتاب أيمان در مورد كسي كه چيزي را به واسطه قسم خوردن بر خود واجب يا حرام مي‌كند از آن بحث مي‌شود.
پانویس
منابع
- لغت نامه دهخدا
- محمدحسين بيگدلو، یمین، سایت پژوهه
- قسم خوردن، سایت شهر حدیث
