آیه امامت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | آیه 124 [[سوره بقره]] است که چون بحث امامت [[حضرت ابراهیم]] علیه السلام را مطرح نموده است و از آن نظر [[قرآن]] در مسائل مربوط به بحث امامت استخراج می شود به آیه امامت شهرت پیدا کرده است: | |
| − | آیه 124 سوره بقره است که چون بحث امامت حضرت ابراهیم علیه السلام را مطرح نموده است و از آن نظر قرآن | + | |
| + | {{قرآن در قاب|وَ إِذِ ابْتَلى إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لايَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ|سوره=2|آیه=124}} | ||
| − | |||
و (به ياد آر) هنگامى كه خدا ابراهيم را به امورى امتحان فرمود و او همه را به جاى آورد، خدا به او گفت: من تو را به پيشوايى خلق برگزينم، ابراهيم عرض كرد: به فرزندان من چه؟ فرمود: (اگر شايسته باشند مى‌دهم، زيرا) عهد من به مردم ستمكار نخواهد رسيد. | و (به ياد آر) هنگامى كه خدا ابراهيم را به امورى امتحان فرمود و او همه را به جاى آورد، خدا به او گفت: من تو را به پيشوايى خلق برگزينم، ابراهيم عرض كرد: به فرزندان من چه؟ فرمود: (اگر شايسته باشند مى‌دهم، زيرا) عهد من به مردم ستمكار نخواهد رسيد. | ||
| − | این آیه ضرورت عصمت امام | + | این آیه ضرورت عصمت امام را مطرح می نماید چرا که از آنجا که گناه ظلم به نفس است پس مطابق با این آیه امامت جز معصوم به کس دیگری نمی رسد. |
| − | از جمله مسائلی که از این آیه قابل استخراج است مسائل زیر است : | + | از جمله مسائلی که از این آیه قابل استخراج است مسائل زیر است: |
| − | ابراهيم | + | * ابراهيم علیه السلام در اواخر عمر به امامت رسيد. |
| − | + | * امامت ابراهيم علیه السلام غير نبوت او بوده. | |
| − | امامت ابراهيم | + | * امامت غیر از نبوت است. |
| − | + | * امامت و نبوت در یک نفر قابل جمع است. | |
| − | امامت غیر از نبوت است | + | * امامت برتر از نبوت است. |
| − | + | * امامت عهد خداست.<ref>رجوع کنید به تفسیرالمیزان علامه طباطبائی، ذیل این آیه.</ref> | |
| − | امامت و نبوت در | ||
| − | |||
| − | امامت برتر از نبوت است | ||
| − | |||
| − | امامت عهد خداست<ref> رجوع کنید به | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | |||
<references/> | <references/> | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| − | |||
[[رده:آیات سوره بقره]] | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
| − | |||
[[رده:امامت]] | [[رده:امامت]] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۳۵
آیه 124 سوره بقره است که چون بحث امامت حضرت ابراهیم علیه السلام را مطرح نموده است و از آن نظر قرآن در مسائل مربوط به بحث امامت استخراج می شود به آیه امامت شهرت پیدا کرده است:
و (به ياد آر) هنگامى كه خدا ابراهيم را به امورى امتحان فرمود و او همه را به جاى آورد، خدا به او گفت: من تو را به پيشوايى خلق برگزينم، ابراهيم عرض كرد: به فرزندان من چه؟ فرمود: (اگر شايسته باشند مى‌دهم، زيرا) عهد من به مردم ستمكار نخواهد رسيد.
این آیه ضرورت عصمت امام را مطرح می نماید چرا که از آنجا که گناه ظلم به نفس است پس مطابق با این آیه امامت جز معصوم به کس دیگری نمی رسد.
از جمله مسائلی که از این آیه قابل استخراج است مسائل زیر است:
- ابراهيم علیه السلام در اواخر عمر به امامت رسيد.
- امامت ابراهيم علیه السلام غير نبوت او بوده.
- امامت غیر از نبوت است.
- امامت و نبوت در یک نفر قابل جمع است.
- امامت برتر از نبوت است.
- امامت عهد خداست.[۱]
پانویس
- ↑ رجوع کنید به تفسیرالمیزان علامه طباطبائی، ذیل این آیه.
