سوره جمعه: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
سوره جمعه [[مدنی]] است. | سوره جمعه [[مدنی]] است. | ||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۰: | ||
منصور بن حازم از [[امام صادق علیه السلام]] روايت كرده كه فرمودند: بر هر مؤمنى از شيعيان ما لازم است كه در شب جمعه قرائت كند سوره جمعه و سوره «سبح اسم ربك» را و در نماز ظهر جمعه سوره جمعه و سوره منافقين را پس وقتى كه اين كار را كرد چنان است كه عمل رسول خدا صلی الله علیه و آله را انجام داده و ثواب و جزاء او بر خدا، بهشت است. | منصور بن حازم از [[امام صادق علیه السلام]] روايت كرده كه فرمودند: بر هر مؤمنى از شيعيان ما لازم است كه در شب جمعه قرائت كند سوره جمعه و سوره «سبح اسم ربك» را و در نماز ظهر جمعه سوره جمعه و سوره منافقين را پس وقتى كه اين كار را كرد چنان است كه عمل رسول خدا صلی الله علیه و آله را انجام داده و ثواب و جزاء او بر خدا، بهشت است. | ||
| + | |||
| + | == محتوای سوره == | ||
| + | اين سوره به بيانى كاملا انگيزنده، مسلمين را وادار مى‌كند كه نسبت به نماز جمعه اهتمام بورزند، و آنچه در به پاداشتنش لازم است فراهم سازند، چون [[نماز جمعه]] از شعائر بزرگ خدا است كه تعظيم و اهتمام به امر آن، هم دنياى مردم را اصلاح مى‌كند، و هم آخرتشان را، و خداى تعالى بيان اين مطلب را با تسبيح و ثناى بر خود آغاز كرد كه در ميان قومى امى رسولى از خود آنان مبعوث كرد تا آيات او را بر آنان بخواند، و با اعمال صالح و [[اخلاق]] پاك تزكيه شان كند، و كتاب و حكمتشان بياموزد و به همين منظور كتاب خدا و معارف دينش را به بهترين وجهى بر آنان و افرادى كه به آنان ملحق مى‌شوند، و نسل‌هاى بعد از آنان تحميل كرد، و زنهارشان داد از اينكه مثل [[يهود]] نباشند كه خداى تعالى [[تورات]] را بر آنان تحميل كرد، ولى آنان آن را حمل نكردند، و به معارف آن معتقد نشدند، و به احكامش عمل نكردند، در نتيجه مانند الاغى شدند كه بارش كتاب باشد. | ||
| + | |||
| + | و در آخر به عنوان نتيجه دستور مى‌دهد كه وقتى بانك نماز جمعه بلند مى‌شود بازار و دادوستد را رها نموده، به سوى ذكر خدا بشتابند. و نيز افرادى را كه خلاف اين دستور عمل مى‌كنند، و رسول خدا (ص) را در حالى كه مشغول خطبه نماز است رها نموده، به سوى دادوستد مى‌روند، سرزنش مى‌كند، و اين رفتار را نشانه آن مى‌داند كه اين گونه افراد معارف كتاب خدا و احكامش را نپذيرفته اند<ref> ترجمه الميزان، ج19، ص:444 </ref> | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج25، ص3. | + | *فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج25، ص3. |
| − | + | *محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج19، ص: 444، قم 1374. | |
==پیوست== | ==پیوست== | ||
[[سوره جمعه/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | [[سوره جمعه/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | ||
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۷ نوامبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۵:۴۵
سوره جمعه مدنی است.
عدد آيات
به اجماع و اتفاق مفسرين عامه و خاصه يازده آيه است.
فضيلت آن
ابى بن كعب از پیامبر صلی الله علیه و آله روايت نموده كه فرمودند: كسى كه سوره جمعه را قرائت كند به او داده خواهد شد ده حسنه به عدد افرادى كه به نماز جمعه آمده و به عدد آن كسانى كه شركت نكرده‌اند.
منصور بن حازم از امام صادق علیه السلام روايت كرده كه فرمودند: بر هر مؤمنى از شيعيان ما لازم است كه در شب جمعه قرائت كند سوره جمعه و سوره «سبح اسم ربك» را و در نماز ظهر جمعه سوره جمعه و سوره منافقين را پس وقتى كه اين كار را كرد چنان است كه عمل رسول خدا صلی الله علیه و آله را انجام داده و ثواب و جزاء او بر خدا، بهشت است.
محتوای سوره
اين سوره به بيانى كاملا انگيزنده، مسلمين را وادار مى‌كند كه نسبت به نماز جمعه اهتمام بورزند، و آنچه در به پاداشتنش لازم است فراهم سازند، چون نماز جمعه از شعائر بزرگ خدا است كه تعظيم و اهتمام به امر آن، هم دنياى مردم را اصلاح مى‌كند، و هم آخرتشان را، و خداى تعالى بيان اين مطلب را با تسبيح و ثناى بر خود آغاز كرد كه در ميان قومى امى رسولى از خود آنان مبعوث كرد تا آيات او را بر آنان بخواند، و با اعمال صالح و اخلاق پاك تزكيه شان كند، و كتاب و حكمتشان بياموزد و به همين منظور كتاب خدا و معارف دينش را به بهترين وجهى بر آنان و افرادى كه به آنان ملحق مى‌شوند، و نسل‌هاى بعد از آنان تحميل كرد، و زنهارشان داد از اينكه مثل يهود نباشند كه خداى تعالى تورات را بر آنان تحميل كرد، ولى آنان آن را حمل نكردند، و به معارف آن معتقد نشدند، و به احكامش عمل نكردند، در نتيجه مانند الاغى شدند كه بارش كتاب باشد.
و در آخر به عنوان نتيجه دستور مى‌دهد كه وقتى بانك نماز جمعه بلند مى‌شود بازار و دادوستد را رها نموده، به سوى ذكر خدا بشتابند. و نيز افرادى را كه خلاف اين دستور عمل مى‌كنند، و رسول خدا (ص) را در حالى كه مشغول خطبه نماز است رها نموده، به سوى دادوستد مى‌روند، سرزنش مى‌كند، و اين رفتار را نشانه آن مى‌داند كه اين گونه افراد معارف كتاب خدا و احكامش را نپذيرفته اند[۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج19، ص:444
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج25، ص3.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج19، ص: 444، قم 1374.
پیوست
