ملا زین العابدین گلپایگانی

{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}

حجة الاسلام گلپايگانی

مرحوم ملا زين العابدين گلپايگانی معروف به حجة الاسلام یکی از اعلام بزرگ شيعه در قرن سيزدهم هجری بود. حجة الاسلام دانشمندی است کامل، حجتی باهر، آيتی خاشع، با خلوصی وافر و ارادتی صادق در سال 1218 به جهان ديده گشود و پس از تحصيلات مقدماتی در حضور استاد فقه و اصول به دار العلم اصفهان شتافت و مدتها از محضر شيخ محمد تقی صاحب حاشيه بهره برد. آنگاه عازم نجف اشرف گرديد و سالها در عتبات از محضر شريف العلما، صاحب فصول، شيخ حسن کاشف الغطاء و صاحب جواهر دانشها آموخت و سپس خود به تحقيقات علمی پرداخت و ضمن تدريس و مباحثات با اعلام مختلف تصنيفاتی گرانبها نيز از خويش به جا گذاشت.

صاحب القاب در ترجمه استاد خود چنين می نويسد: جرفادقانی دريای مواج علوم مختلف بود. او در بين دانشمندان و فقهای عصر آن زمان به طور یقين اعلم آنان به حساب می آمد و از پرهيزکارترين و زاهدترين رجال عصر خويش بود. پس از فوت شيخ انصاری شاگردانش از قبيل ميرزای بزرگ و سيد حسين ترک نامه ای از نجف اشرف به جرفادقان (گلپايگان) ارسال داشتند و از حضورش استدعا نمودند که جهت تربيت فضلا و سرپرستی حوزه و زعامت شيعيان به عتبات عاليات مراجعت فرمايد ولی او نپذيرفت...

صاحب مآثر می نويسد: حجة الاسلام گلپايگانی مرجع جميع اهل فضل بود. در جنب فقاهت و علو درجه و اجتهاد او، کليه افاضل اين دوران و مجتهدين ديار ايران خود را خرد می شمردند. بعضی از علما او را در دوازده فن صاحب رأی و مقام اجتهاد می دانند و گروهی در حق آن بزرگوار به مکاشفه و خوارق عادات معتقدند. فی الواقع دائرۀ تحرير در اين رساله از اداء تکليف ترجمه اين فقيه اعظم بسيار تنگ است. عباراتی نداريم که حق مقام اين گونه بزرگان را با آن بپردازيم و هم از شرط اختصار تخلف نورزيم...

صاحب فوايد به نقل از محدث کاظمينی می نويسد: مرحوم حاج ميرزا حسين حاج ميرزا خليل که خود آيتی است بزرگ به هنگام زيارت مشهد مقدس از طريق گلپايگان به جهت ملاقات معظم له وارد اين شهر شد و پس از ديدار از او درخواست اجازه نمود و حجة الاسلام با ذکر مشايج اجازه خويش، اجازه مبسوطی به او داد...

از آثار اوست کتاب انوار قدسيه، روح الايمان، شرح دره، شرح اسماء قدسيه، صلوة مسافر و صلوة جمعه. معظم له سالها در زادگاه خويش شهرستان گلپايگان به ترويج مذهب و بيان احکام شريعت اشتغال داشت و در عصر خود پناه و ملجاء مردم اين سامان بود. مسجد معظمی که هم اکنون برپاست در جنب منزل خويش بنا نهاد و حجراتی برای دانشجويان دينی ترتيب داد. و سرانجام در سال 1289 ديده از جهان فرو بست و به کنار مسجد خويش مدفون گشت. قبر شريفش زيارتگاه است و فقيران نائب الزياره دوستاران.

بيننده عزيز: فقير ناگزير است حقايقی را در مورد اين عالم ربانی در اين مختصر بياورد چه بسا نوجوانی پاک و ساده دل در سايه تربيت و صفای باطن بدين کمالات رسيد. حجة الاسلام با معبود خويش ارتباطی عجيب و عشقی عميق و مخصوص به خود داشت و از راه خلوص و صفای باطن به کشف و کراماتی موفق بود و از او خوارق عاداتی مشاهده شد. و در مورد اين شخصيت الهی و عالم ربانی بدين شهر سخنها بر سر زبانها است که در مجموع حاکی از مقامات عاليه انسانی او را در بر دارد، و توان قرب معنوی بندگان خاص را به ذات اقدس باری تعالی می رساند، که هدف از خلقت اين!!! «تخلقوا باخلاق الله: خداگونه شويد». اين عالم ربانی دو فرزند نيکو و دانشمند تربيت نمود و یکی از آنها را به نام ميرزا باقر جهت تکميل علوم و رسيدن به اجتهاد رسيده بود و ناگهان در نجف وفات نمود. و همان روز بلافاصله حجة الاسلام در اين شهر اقامه مجلس عزا و ترحيم به پا نمود. و مردم اين سامان از کار اين پير شريعت متحير، که اين مجلس یعنی چه بدون خبر!! اما ماه بعد با رسيدن نامه حاکی از همان خبر در آن روز مورد نظر. و از اين کرامات درباره اين حجت اهل نظر، پدران پير ما را با یک واسطه نقل خبر... فرزند ديگر او دانشمند علامه مرحوم ميرزا مهدی مشهور به آقازاده صاحب کتاب اسرار الشهاده از علمای فاضل و دانشمندان عصر خويش بود و سالها در اين ديار وارث والد عظيم.

منبع:سایت شعائر