امامزاده خدیجه خاتون قم: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
در ۲۳ کیلومترى جنوب غربى [[قم]] در مسیر جاده قدیم قم به [[اصفهان]] و بر حاشیه شرقى رود قمرود و در مدخل روستاى خدیجه خاتون، امامزاده اى به همین نام وجود دارد که منسوب به دخترى از فرزندان [[امام صادق علیه السلام|امام صادق]] (علیه السلام) است. این بنا تنها امامزاده ارزشمند باقى مانده از قرن هشتم هجری در خارج از شهر قم است که همچون سایر مقابر قرن هشتم قم به دستور امراى خاندان صفى (غیاث الدین امیر محمد فرزند خواجه على صفى) به سال ۷۷۰ هجری ساخته شده است. گچبرى هاى آن نیز اثر على بن محمد ابوشجاع هنرمند برجسته این عصر است.
+
[[پرونده:خدیجه خاتون.png|بندانگشتی|امامزاده خدیجه خاتون، قم]]
 +
در ۲۳ کیلومترى جنوب غربى [[قم]] در مسیر جاده قدیم قم به [[اصفهان]] و بر حاشیه شرقى رود قمرود و در مدخل روستاى خدیجه خاتون، امامزاده اى به همین نام وجود دارد که منسوب به دخترى از فرزندان [[امام صادق علیه السلام|امام صادق]] (علیه السلام) است.  
 +
 
 +
این بنا تنها امامزاده ارزشمند باقى مانده از قرن هشتم هجری در خارج از شهر قم است که همچون سایر مقابر قرن هشتم قم به دستور امراى خاندان صفى (غیاث الدین امیر محمد فرزند خواجه على صفى) به سال ۷۷۰ هجری ساخته شده است. گچبرى هاى آن نیز اثر على بن محمد ابوشجاع هنرمند برجسته این عصر است.
  
 
==منابع==
 
==منابع==
  
* [http://www.al-shia.org/html/far/2ahl/emamzade/qom/16.htm#03 سایت الشیعه]
+
* [http://www.al-shia.org/html/far/2ahl/emamzade/qom/16.htm#03 "امامزاده خدیجه خاتون"، سایت الشیعه].
 
+
[[رده: امامزادگان]]
 
[[رده: امامزاده های قم]]
 
[[رده: امامزاده های قم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۵

امامزاده خدیجه خاتون، قم

در ۲۳ کیلومترى جنوب غربى قم در مسیر جاده قدیم قم به اصفهان و بر حاشیه شرقى رود قمرود و در مدخل روستاى خدیجه خاتون، امامزاده اى به همین نام وجود دارد که منسوب به دخترى از فرزندان امام صادق (علیه السلام) است.

این بنا تنها امامزاده ارزشمند باقى مانده از قرن هشتم هجری در خارج از شهر قم است که همچون سایر مقابر قرن هشتم قم به دستور امراى خاندان صفى (غیاث الدین امیر محمد فرزند خواجه على صفى) به سال ۷۷۰ هجری ساخته شده است. گچبرى هاى آن نیز اثر على بن محمد ابوشجاع هنرمند برجسته این عصر است.

منابع