فطرس: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{بخشی از یک کتاب}} فرشته بال شكسته و افتاده به جزيره‏اى، كه هنگام تولد [[امام حس...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
 
فرشته بال شكسته و افتاده به جزيره‌اى، كه هنگام تولد [[امام حسين‌]] علیه السلام همراه [[جبرئيل]] ‌نزد پيامبر صلی الله علیه و آله آمد و خود را بر گهواره حسين ماليد و دوباره خداوند به او بال داد و به‌ آسمان رفت. او كه شفا يافته حسين‌ علیه السلام بود، عهد كرد كه سلام زائران را به حسين‌ علیه السلام <ref>بحارالانوار، ج 44، ص 34.</ref> برساند: «...و له على مكافاة لا يزوره زائر الا ابلغته سلامه و لا يصلى عليه مصل الا ابلغته‌ صلاته...».<ref>اثبات الهداة، ج 5، ص 191.</ref>
 
فرشته بال شكسته و افتاده به جزيره‌اى، كه هنگام تولد [[امام حسين‌]] علیه السلام همراه [[جبرئيل]] ‌نزد پيامبر صلی الله علیه و آله آمد و خود را بر گهواره حسين ماليد و دوباره خداوند به او بال داد و به‌ آسمان رفت. او كه شفا يافته حسين‌ علیه السلام بود، عهد كرد كه سلام زائران را به حسين‌ علیه السلام <ref>بحارالانوار، ج 44، ص 34.</ref> برساند: «...و له على مكافاة لا يزوره زائر الا ابلغته سلامه و لا يصلى عليه مصل الا ابلغته‌ صلاته...».<ref>اثبات الهداة، ج 5، ص 191.</ref>

نسخهٔ ‏۳۰ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۲۹

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


فرشته بال شكسته و افتاده به جزيره‌اى، كه هنگام تولد امام حسين‌ علیه السلام همراه جبرئيل ‌نزد پيامبر صلی الله علیه و آله آمد و خود را بر گهواره حسين ماليد و دوباره خداوند به او بال داد و به‌ آسمان رفت. او كه شفا يافته حسين‌ علیه السلام بود، عهد كرد كه سلام زائران را به حسين‌ علیه السلام [۱] برساند: «...و له على مكافاة لا يزوره زائر الا ابلغته سلامه و لا يصلى عليه مصل الا ابلغته‌ صلاته...».[۲]

بر عهده من است كه شفا دهى او را جبران كنم. هيچ زائرى نيست كه او را زيارت كند، مگر آن كه سلامش را به آن حضرت مى‌رسانم و هيچ كس بر او درود نمى‌فرستد، مگر آن كه درودش را به او ابلاغ كنم. به گفته ابن عباس، اين فرشته در بهشت، به نام غلامحسين بن على شناخته مى‌شود.[۳]

فطرس اگر بال و پر گرفت، عجب نيست نامه آزاديش به نام حسين است.[۴]

پانویس

  1. بحارالانوار، ج 44، ص 34.
  2. اثبات الهداة، ج 5، ص 191.
  3. مناقب، ابن شهرآشوب، ج 4، ص 74.
  4. قاسم رسا.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.