حرکت امام علی علیه السلام به سوی صفین: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ تقویم: حركت حضرت علي علیه السلام به سوي صفين را به حرکت امام علی علیه السلام به سوی صفین منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= 5 شوال|سال= سال | + | {{تقویم|روز= 5 شوال|سال= سال ۳۶ هجری قمری}} |
| − | حضرت [[امام علی]] علیه‌السلام پس از | + | حضرت [[امام علی]] علیه‌السلام پس از رأی قاطع مسلمانان به وی و انتخابش به [[خلافت]] اسلامی، در صدد برآوردن انتظارات و درخواست‌های به حق مردم در اجرای [[عدالت]] الهی برآمد و در این راه همت فزاینده‌ای گماشت و نخستین اقدامات آن حضرت، عزل عاملان و حاکمان غیرصالح از حکومت و نصب افراد شایسته به جای آنان بود. |
| − | + | تمامی حاکمان و عاملان منصوب [[عثمان بن عفان|عثمان]]ِ مقتول، در برابر اقدامات حضرت علی علیه‌السلام ناچار به تسلیم و یا فرار از محل حکومت خود شدند و حضرت علی علیه‌السلام به جای آنان افراد صالح، کاردان و دلسوزی منصوب کرد؛ ولی حاکم [[شام]] از تبعیت امام علی علیه‌السلام سرباز زد و در صدد کارشکنی و افساد و [[فتنه|فتنه]]<nowiki/>جویی برآمد. | |
| − | + | [[معاویه|معاویه بن ابی‌سفیان]] که از زمان خلافت [[عمر بن خطاب]] به حکومت [[شام]] منصوب و در خلافت [[عثمان]] نیز پایه‌های حکومت خویش را تقویت کرده بود، در برابر رأی مردم و انتخاب حضرت علی علیه‌السلام گردنکشی و یاغی‌گری نمود و با بهانه قرار دادن قتل عثمان بن عفان در صدد سرپیچی از فرمان حضرت علی علیه‌السلام برآمد.<ref> أنساب الاشراف، ترجمه امیرالمؤمنین، (احمد بن یحیی بلاذری)، ص ۱۲۱.</ref> | |
| − | آن حضرت | + | آن حضرت نامه‌هایی برای وی ارسال و او نیز پاسخ‌هایی برای امام علی علیه‌السلام فرستاد، ولی عاقبت بر [[لجاجت]] خویش باقی ماند و برای مخالفت و دشمنی آشکارتر با [[امام علی]] علیه‌السلام به سوی [[عراق]] هجوم آورد. امام علی علیه‌السلام نیز در روز پنجم [[شوال]] سال ۳۶ قمری یاران و سپاهیان خویش را از [[کوفه]] به سوی سرحدات شام گسیل نمود.<ref> مروج الذهب (مسعودی)، ج ۲، ص ۳۸۴؛ وقعه صفین (نصر بن مزاحم)، ص ۱۳۱؛ وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص ۶۹.</ref> |
| − | امام | + | امام علی علیه‌السلام در کوفه، ابومسعود عقبة بن عامر انصاری را جانشین خویش قرار داد و به همراه لشکریان رزمنده و خداجوی خویش از کوفه خارج شد. آن حضرت از کوفه به "[[مداین|مدائن]]"، پس از آن به "أنبار" و آنگاه به "رقّه" رفت و در میان راه سپاهیان جدیدی به وی پیوستند. |
| − | + | اهالی "رقه" به دستور [[مالک اشتر نخعی|مالک اشتر نخعی]]، پل بزرگی بر روی رودخانه [[فرات]] در محل "منبج" احداث نمودند و سپاهیان حضرت علی علیه‌السلام از آن پل عبور کرده و در سرزمین "صفین" در برابر سپاهیان معاویه بن ابی‌سفیان قرار گرفتند و سرانجام، نبرد سنگین و بزرگ [[جنگ صفین|صفین]] در نخستین روزهای ماه [[صفر]] سال ۳۷ قمری میان طرفین آغاز گردید.<ref> أنساب الاشراف، ترجمه امیرالمؤمنین، ص ۲۰۲؛ تاریخ ابن خلدون (ترجمه عبدالمحمد آیتی)، ج ۱، ص ۵۹۸.</ref> | |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام | |
| − | منابع بیشتر: | + | منابع برای مطالعه بیشتر: |
| − | [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/#!page=34 وقايع الايام شيخ عباس | + | * [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/#!page=34 وقايع الايام شيخ عباس قمی، ۵ شوال]. |
[[رده:وقایع ماه شوال]] | [[رده:وقایع ماه شوال]] | ||
[[رده:سال ۳۶ هجری قمری]] | [[رده:سال ۳۶ هجری قمری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۵۶
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:5 شوال |
| سال ۳۶ هجری قمری |
حضرت امام علی علیه‌السلام پس از رأی قاطع مسلمانان به وی و انتخابش به خلافت اسلامی، در صدد برآوردن انتظارات و درخواست‌های به حق مردم در اجرای عدالت الهی برآمد و در این راه همت فزاینده‌ای گماشت و نخستین اقدامات آن حضرت، عزل عاملان و حاکمان غیرصالح از حکومت و نصب افراد شایسته به جای آنان بود.
تمامی حاکمان و عاملان منصوب عثمانِ مقتول، در برابر اقدامات حضرت علی علیه‌السلام ناچار به تسلیم و یا فرار از محل حکومت خود شدند و حضرت علی علیه‌السلام به جای آنان افراد صالح، کاردان و دلسوزی منصوب کرد؛ ولی حاکم شام از تبعیت امام علی علیه‌السلام سرباز زد و در صدد کارشکنی و افساد و فتنه‌جویی برآمد.
معاویه بن ابی‌سفیان که از زمان خلافت عمر بن خطاب به حکومت شام منصوب و در خلافت عثمان نیز پایه‌های حکومت خویش را تقویت کرده بود، در برابر رأی مردم و انتخاب حضرت علی علیه‌السلام گردنکشی و یاغی‌گری نمود و با بهانه قرار دادن قتل عثمان بن عفان در صدد سرپیچی از فرمان حضرت علی علیه‌السلام برآمد.[۱]
آن حضرت نامه‌هایی برای وی ارسال و او نیز پاسخ‌هایی برای امام علی علیه‌السلام فرستاد، ولی عاقبت بر لجاجت خویش باقی ماند و برای مخالفت و دشمنی آشکارتر با امام علی علیه‌السلام به سوی عراق هجوم آورد. امام علی علیه‌السلام نیز در روز پنجم شوال سال ۳۶ قمری یاران و سپاهیان خویش را از کوفه به سوی سرحدات شام گسیل نمود.[۲]
امام علی علیه‌السلام در کوفه، ابومسعود عقبة بن عامر انصاری را جانشین خویش قرار داد و به همراه لشکریان رزمنده و خداجوی خویش از کوفه خارج شد. آن حضرت از کوفه به "مدائن"، پس از آن به "أنبار" و آنگاه به "رقّه" رفت و در میان راه سپاهیان جدیدی به وی پیوستند.
اهالی "رقه" به دستور مالک اشتر نخعی، پل بزرگی بر روی رودخانه فرات در محل "منبج" احداث نمودند و سپاهیان حضرت علی علیه‌السلام از آن پل عبور کرده و در سرزمین "صفین" در برابر سپاهیان معاویه بن ابی‌سفیان قرار گرفتند و سرانجام، نبرد سنگین و بزرگ صفین در نخستین روزهای ماه صفر سال ۳۷ قمری میان طرفین آغاز گردید.[۳]
پانویس
منابع
- مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
منابع برای مطالعه بیشتر:
