دیک الجن: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | «ابومحمد عبدالسلام بن | + | '''«ابومحمد عبدالسلام بن رغبان»''' ملقب به '''«دیک الجن»''' (۲۳۵-۱۶۱ ق)، از شعرای نامدار عصر [[حکومت بنی عباس|عباسی]] است. «دیک الجن» در مدح و [[مرثیه]] [[اهل البیت|اهل بیت]] (علیهم السلام) اشعار نیکویی سروده است. |
| − | == | + | ==زندگی‌نامه== |
| − | در | + | «ابومحمد عبدالسلام بن رغبان بن تمیم کلبی» در سال ۱۶۱ قمری در شهر حمص دیده به جهان گشود. تمیم، جد اعلای او اولین کسی است که از این خاندان [[اسلام]] آورده است. |
| − | + | در خصوص ملقب شدن او به «دیک الجن» روایات متعددی نقل شده است، از جمله: | |
| − | |||
| − | |||
| − | + | *او دیک الجن لقب گرفته چون به طور مستمر به باغستانها می رفت و از این جهت شبیه به جانور کوچکی بود بنام «دیک الجن». | |
| + | *خیرالدین زرکلی گفته است به جهت سبز بودن چشمان شاعر به دیک الجن ملقب گردید. | ||
| + | *شیخ محمد سماوی در وجه تسمیه شاعر به دیک الجن می گوید: عمیر بن جعفر خروسی را ذبح کرد و از گوشت آن مهمانی بپا کرد و در این مهمانی دوستان خود را از جمله عبدالسلام بن رغبان را دعوت کرد و عبدالسلام در این میهمانی در رثای خروس [[قصیده]] ای سرود و از همین جا به دیک الجن ملقب گردید. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
دیک الجن دارای مناعت طبع و روحیه [[ستم ستیزی|ستم ناپذیر]] بود، و با این که او یکی از بزرگترین شاعران عصر [[حکومت بنی عباس|عباسی]] به شمار می آید و در عصر بسیاری از خلفای عباسی همچون [[مهدی (خلیفه عباسی)|مهدی]]، [[هادی (خلیفه عباسی)|هادی]]، [[هارون الرشید|هارون]]، [[امین (خلیفه عباسی)|امین]]، [[مأمون]]، [[معتصم]]، [[واثق عباسی|واثق]] و [[متوکل]] زندگی کرده است، ولی به هیچ کدام از آنها نزدیک نشد و یک [[بیت (شعر)|بیت]] شعر هم در مدح آنها نگفت. او حاضر نشد با مدح حاکمان ستمگر، ستم آنان را بپذیرد و [[مرگ]] را بر زندگی همراه با لذت و خواری ترجیح می داد. | دیک الجن دارای مناعت طبع و روحیه [[ستم ستیزی|ستم ناپذیر]] بود، و با این که او یکی از بزرگترین شاعران عصر [[حکومت بنی عباس|عباسی]] به شمار می آید و در عصر بسیاری از خلفای عباسی همچون [[مهدی (خلیفه عباسی)|مهدی]]، [[هادی (خلیفه عباسی)|هادی]]، [[هارون الرشید|هارون]]، [[امین (خلیفه عباسی)|امین]]، [[مأمون]]، [[معتصم]]، [[واثق عباسی|واثق]] و [[متوکل]] زندگی کرده است، ولی به هیچ کدام از آنها نزدیک نشد و یک [[بیت (شعر)|بیت]] شعر هم در مدح آنها نگفت. او حاضر نشد با مدح حاکمان ستمگر، ستم آنان را بپذیرد و [[مرگ]] را بر زندگی همراه با لذت و خواری ترجیح می داد. | ||
با آن که در زمان حیات شاعر بزرگان علم و ادب به ویژه شعرا با دیده احترام و تجلیل به او می نگریستند، در میان توده مردم چندان شناخته شده نبود، زیرا او شاعر دربار نبود. او با آن که با اشعارش توانست توجه خلفای عباسی را جلب کند، اما یکبار هم به [[بغداد]] سفر نکرد و گمنامی را بر شهرتی که از مدح ستمگران بدست آید، ترجیح داد. | با آن که در زمان حیات شاعر بزرگان علم و ادب به ویژه شعرا با دیده احترام و تجلیل به او می نگریستند، در میان توده مردم چندان شناخته شده نبود، زیرا او شاعر دربار نبود. او با آن که با اشعارش توانست توجه خلفای عباسی را جلب کند، اما یکبار هم به [[بغداد]] سفر نکرد و گمنامی را بر شهرتی که از مدح ستمگران بدست آید، ترجیح داد. | ||
| + | |||
| + | دیک الجن سرانجام در سال ۲۳۵ قمری درگذشت. | ||
| + | |||
| + | ==اهل بیت در اشعار دیک الجن== | ||
| + | |||
| + | با توجه به این که بسیاری از اشعار دیک الجن در مدح [[اهل بیت]] (علیهم السلام) از بین رفته، ولی بخش بسیاری از آن هم اکنون به چاپ رسیده است که تقریباً یک چهارم [[دیوان (شعر)|دیوان]] وی را تشکیل می دهد. وی ابتدا به وقایع دلخراش واقعه [[عاشورا]] اشاره می کند و آنگاه در بخش دوم به فضائل [[امام علی علیه السلام|علوی]] اشاره می کند و با بیانهای گوناگونی که همه برگرفته از [[حدیث]] و سنت [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] صلی الله علیه وآله است حقانیت جانشینی بلافصل [[امام علی علیه السلام|علی بن ابیطالب]] را اثبات می کند و با این ترتیب می خواهد اثبات کند که سر منشأ حادثه [[کربلا]] انحرافی است که پس از [[رحلت پیامبر اسلام|رحلت پیامبر]] در مسأله [[خلافت]] اسلامی پدید آمده است. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۱
«ابومحمد عبدالسلام بن رغبان» ملقب به «دیک الجن» (۲۳۵-۱۶۱ ق)، از شعرای نامدار عصر عباسی است. «دیک الجن» در مدح و مرثیه اهل بیت (علیهم السلام) اشعار نیکویی سروده است.
زندگی‌نامه
«ابومحمد عبدالسلام بن رغبان بن تمیم کلبی» در سال ۱۶۱ قمری در شهر حمص دیده به جهان گشود. تمیم، جد اعلای او اولین کسی است که از این خاندان اسلام آورده است.
در خصوص ملقب شدن او به «دیک الجن» روایات متعددی نقل شده است، از جمله:
- او دیک الجن لقب گرفته چون به طور مستمر به باغستانها می رفت و از این جهت شبیه به جانور کوچکی بود بنام «دیک الجن».
- خیرالدین زرکلی گفته است به جهت سبز بودن چشمان شاعر به دیک الجن ملقب گردید.
- شیخ محمد سماوی در وجه تسمیه شاعر به دیک الجن می گوید: عمیر بن جعفر خروسی را ذبح کرد و از گوشت آن مهمانی بپا کرد و در این مهمانی دوستان خود را از جمله عبدالسلام بن رغبان را دعوت کرد و عبدالسلام در این میهمانی در رثای خروس قصیده ای سرود و از همین جا به دیک الجن ملقب گردید.
دیک الجن دارای مناعت طبع و روحیه ستم ناپذیر بود، و با این که او یکی از بزرگترین شاعران عصر عباسی به شمار می آید و در عصر بسیاری از خلفای عباسی همچون مهدی، هادی، هارون، امین، مأمون، معتصم، واثق و متوکل زندگی کرده است، ولی به هیچ کدام از آنها نزدیک نشد و یک بیت شعر هم در مدح آنها نگفت. او حاضر نشد با مدح حاکمان ستمگر، ستم آنان را بپذیرد و مرگ را بر زندگی همراه با لذت و خواری ترجیح می داد.
با آن که در زمان حیات شاعر بزرگان علم و ادب به ویژه شعرا با دیده احترام و تجلیل به او می نگریستند، در میان توده مردم چندان شناخته شده نبود، زیرا او شاعر دربار نبود. او با آن که با اشعارش توانست توجه خلفای عباسی را جلب کند، اما یکبار هم به بغداد سفر نکرد و گمنامی را بر شهرتی که از مدح ستمگران بدست آید، ترجیح داد.
دیک الجن سرانجام در سال ۲۳۵ قمری درگذشت.
اهل بیت در اشعار دیک الجن
با توجه به این که بسیاری از اشعار دیک الجن در مدح اهل بیت (علیهم السلام) از بین رفته، ولی بخش بسیاری از آن هم اکنون به چاپ رسیده است که تقریباً یک چهارم دیوان وی را تشکیل می دهد. وی ابتدا به وقایع دلخراش واقعه عاشورا اشاره می کند و آنگاه در بخش دوم به فضائل علوی اشاره می کند و با بیانهای گوناگونی که همه برگرفته از حدیث و سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله است حقانیت جانشینی بلافصل علی بن ابیطالب را اثبات می کند و با این ترتیب می خواهد اثبات کند که سر منشأ حادثه کربلا انحرافی است که پس از رحلت پیامبر در مسأله خلافت اسلامی پدید آمده است.
منابع
- حسن عبداللهی، "دیک الجن شاعر مظلوم اهل بیت علیهم السلام"، مجله زبان و ادبیات عربی، شماره ۱، ۱۳۸۸.
