میرزا محمدباقر اصطهباناتی شیرازی: تفاوت بین نسخه‌ها
(اصلاح الگو) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
شهيد شاهد و آيت باهر، مرحوم ميرزا محمد باقر شيرازی فرزند عبد المحسن یکی از علما و فلاسفه بزرگ جهان تشيع بود. فقيهی مجتهد و حکيمی دانشمند و تمام عيار، جامع علوم عقلی و نقلی بود، معظم له از اهالی اصطهبانات شيراز است. سالها در اصفهان از حضور شيخ محمد باقر اصفهانی و سيد محمد هاشم خوانساری اخير الذکر برخوردار بود و سپس عازم عتبات شد و از حضور سيد مهدی قزوينی و امام مجدد ميرزای قهرمان سالها استفاده می نمود و خود در کرسی تدريس در جمله اساتيد علما قرار گرفت. | شهيد شاهد و آيت باهر، مرحوم ميرزا محمد باقر شيرازی فرزند عبد المحسن یکی از علما و فلاسفه بزرگ جهان تشيع بود. فقيهی مجتهد و حکيمی دانشمند و تمام عيار، جامع علوم عقلی و نقلی بود، معظم له از اهالی اصطهبانات شيراز است. سالها در اصفهان از حضور شيخ محمد باقر اصفهانی و سيد محمد هاشم خوانساری اخير الذکر برخوردار بود و سپس عازم عتبات شد و از حضور سيد مهدی قزوينی و امام مجدد ميرزای قهرمان سالها استفاده می نمود و خود در کرسی تدريس در جمله اساتيد علما قرار گرفت. | ||
شيرازی مدرسی کامل در درس فقه و اصول و حکمت بود، شهرتی به سزا در بين افاضل علما پيدا نمود، و سرانجام عازم وطن گرديد و در رديف مراجع استان فارس بود، اما آنگاه که ايرانيان خواستند از خرمن وجودش بهره ور شوند، عاملان استعمار در سال 1326 در جريان مشروطيت او را از پا درآورده به درجه اعلای شهادت (مانند همتای او شيخ فضل الله) رسانيدند. زيرا وجود اين افراد سدی استوار در راه نيل به مقاصد شوم استعمارگران بود. روانشان شاد و ذکرش مدام باد. | شيرازی مدرسی کامل در درس فقه و اصول و حکمت بود، شهرتی به سزا در بين افاضل علما پيدا نمود، و سرانجام عازم وطن گرديد و در رديف مراجع استان فارس بود، اما آنگاه که ايرانيان خواستند از خرمن وجودش بهره ور شوند، عاملان استعمار در سال 1326 در جريان مشروطيت او را از پا درآورده به درجه اعلای شهادت (مانند همتای او شيخ فضل الله) رسانيدند. زيرا وجود اين افراد سدی استوار در راه نيل به مقاصد شوم استعمارگران بود. روانشان شاد و ذکرش مدام باد. | ||
| − | == | + | ==منابع== |
سايت شعائر | سايت شعائر | ||
[[رده:علمای قرن چهاردهم]] | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] | ||
نسخهٔ ۱ مارس ۲۰۱۶، ساعت ۰۸:۳۶
شهيد شاهد و آيت باهر، مرحوم ميرزا محمد باقر شيرازی فرزند عبد المحسن یکی از علما و فلاسفه بزرگ جهان تشيع بود. فقيهی مجتهد و حکيمی دانشمند و تمام عيار، جامع علوم عقلی و نقلی بود، معظم له از اهالی اصطهبانات شيراز است. سالها در اصفهان از حضور شيخ محمد باقر اصفهانی و سيد محمد هاشم خوانساری اخير الذکر برخوردار بود و سپس عازم عتبات شد و از حضور سيد مهدی قزوينی و امام مجدد ميرزای قهرمان سالها استفاده می نمود و خود در کرسی تدريس در جمله اساتيد علما قرار گرفت.
شيرازی مدرسی کامل در درس فقه و اصول و حکمت بود، شهرتی به سزا در بين افاضل علما پيدا نمود، و سرانجام عازم وطن گرديد و در رديف مراجع استان فارس بود، اما آنگاه که ايرانيان خواستند از خرمن وجودش بهره ور شوند، عاملان استعمار در سال 1326 در جريان مشروطيت او را از پا درآورده به درجه اعلای شهادت (مانند همتای او شيخ فضل الله) رسانيدند. زيرا وجود اين افراد سدی استوار در راه نيل به مقاصد شوم استعمارگران بود. روانشان شاد و ذکرش مدام باد.
منابع
سايت شعائر
