سید احمد بن طاووس

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

سيدجمال الدين احمد بن موسی بن جعفر؛ فخر فقیهان ابوالفضائل شخصیتی که در علم فقه و رجال سرآمد علمای عصر خویش گشت و در زهد و تقوی و مراتب کمال در جامعه خود بی عدیل گشت. سیدجمال الدین نیز مانند اخوان معظم خویش از حضور پدر بزرگوار خود و سیدشمس الدین و نجیب الدین و پدربزرگ خود مرحوم ورام ( صاحب مجموعه ورام ) سالها بهره مند بود و خود در فقه و رجال و حدیث و تفسیر و ادبیات عرب مهارت یافت جدش داماد شیخ طوسی و پدرش داماد مرحوم ورام بود و پس از فوت ورام کتابخانه و آثار آنها به سادات طاووس منتقل گشت سید در علم رجال پس از سالها تحقیق و مطالعه مهارتی کمال یافت و مانند مرحوم نجاشی در جرح و تعدیل رجال و رواة احادیث اطلاعاتی وسیع داشت.

لفظ سید بن طاووس در فقه و رجال منظور این بزرگوار است از محضرش فضلایی برخاست و آثاری چون ملاذ و بشری از خویش بجا گذاشت. بشری در شش جلد و ملاذالعلماء در چهار مجلد مجموعاً از کتب فقهی شیعه محسوب است. جناب او شواهدالقرآن، عین البصره، مقاله علویه، حل اشکال و کتاب ازهار را نیز به رشته تحریر برد. از کتب مزبور سایر علما محفوظ و شهید ثانی و فرزندان او کتب رجالی صاحب ترجمه را پس از مطالعه مجدداً تهذیب نمودند و به وارثین خویش تحویل دادند او به سال ششصد و هفتاد و سه در شهر حلّه وفات نمود و قبرش در آنجا چون امامزاده ای واجب التعظیم است. پس از او فرزند بزرگوارش غیاث الدین معروف به سید بن طاووس وارث علوم او گردید.

منبع

پایگاه شعائر