انجیل مرقس: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
انجيل مرقس دومين كتاب از سري كتب عهد جديد مي‌باشد اين انجيل دومين و كوچكترين انجيل از اناجيل موجود است. | انجيل مرقس دومين كتاب از سري كتب عهد جديد مي‌باشد اين انجيل دومين و كوچكترين انجيل از اناجيل موجود است. | ||
| − | <ref>هادی | + | <ref>هادی جهانگشای، انجیل مرقس، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، بازیابی: 8 اردیبهشت 1391.</ref> |
مرقس شاگرد بطرس بوده و خود از حواريين نبوده و چه بسا كه گفته‌اند وى انجيل خود را به اشاره بطرس و دستور وى نوشته و او معتقد به خدايى مسيح نبوده و به همين جهات بعضى از ايشان گفته‌اند: مرقس انجيل خود را براى عشاير و دهاتيان نوشته ولذا مسيح را به عنوان رسولى الهى و مبلغى براى شرايع خدا معرفى كرده، در" قاموس الكتاب المقدس" اين مساله را آورده. | مرقس شاگرد بطرس بوده و خود از حواريين نبوده و چه بسا كه گفته‌اند وى انجيل خود را به اشاره بطرس و دستور وى نوشته و او معتقد به خدايى مسيح نبوده و به همين جهات بعضى از ايشان گفته‌اند: مرقس انجيل خود را براى عشاير و دهاتيان نوشته ولذا مسيح را به عنوان رسولى الهى و مبلغى براى شرايع خدا معرفى كرده، در" قاموس الكتاب المقدس" اين مساله را آورده. | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۳۱
انجيل مرقس دومين كتاب از سري كتب عهد جديد مي‌باشد اين انجيل دومين و كوچكترين انجيل از اناجيل موجود است. [۱]
مرقس شاگرد بطرس بوده و خود از حواريين نبوده و چه بسا كه گفته‌اند وى انجيل خود را به اشاره بطرس و دستور وى نوشته و او معتقد به خدايى مسيح نبوده و به همين جهات بعضى از ايشان گفته‌اند: مرقس انجيل خود را براى عشاير و دهاتيان نوشته ولذا مسيح را به عنوان رسولى الهى و مبلغى براى شرايع خدا معرفى كرده، در" قاموس الكتاب المقدس" اين مساله را آورده.
مى‌گويد: گفتار پيشينيان به حد تواتر رسيده كه مرقس انجيل خود را به زبان رومى نوشته و آن را بعد از وفات بطرس و بولس منتشر كرده وليكن آن طور كه بايد و شايد اعتبار ندارد، براى اين كه ظاهر انجيل وى اين است كه آن را براى اهل قبائل و دهاتيان نوشته نه براى شهرنشينان و مخصوصاً روميان و به هر حال مرقس، انجيل خود را در سال 61 ميلادى يعنى شصت و يك سال بعد از ميلاد مسيح نوشته است.[۲]
پانویس
- ↑ هادی جهانگشای، انجیل مرقس، دانشنامه پژوهه، بازیابی: 8 اردیبهشت 1391.
- ↑ ترجمه تفسير الميزان، دفتر انتشارات اسلامى، قم، 1374، چاپ پنجم، ج3، ص487.
