آیه میثاق: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
 
آیه 172 [[سوره اعراف]]/7 خبر مى‌دهد كه خداوند، در «عالم ذر» از بنى ‌آدم بر ربوبیت خویش «میثاق» (پیمان) گرفته است؛ از همین رو به این آیه، «آیه میثاق»<ref> نهج الحق، ص‌ 191؛ الذریعه، ج‌ 8‌، ص‌ 83‌.</ref> گفته‌اند:
 
آیه 172 [[سوره اعراف]]/7 خبر مى‌دهد كه خداوند، در «عالم ذر» از بنى ‌آدم بر ربوبیت خویش «میثاق» (پیمان) گرفته است؛ از همین رو به این آیه، «آیه میثاق»<ref> نهج الحق، ص‌ 191؛ الذریعه، ج‌ 8‌، ص‌ 83‌.</ref> گفته‌اند:
  
{{قرآن در قاب| وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ |سوره=2|آیه= 1}}
+
{{قرآن در قاب| وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ |سوره=7|آیه=172}}
  
 
در چگونگى پیمان گرفتن در «عالم ذر» كه به آن پیمانِ أَلَستْ نیز مى‌گویند، و ‌این كه به صورت تكوینى یا تشریعى بوده است و فرزندان آدم چگونه به این پیمان پاسخ گفته‌اند، بحث‌هاى فراوانى مطرح است.
 
در چگونگى پیمان گرفتن در «عالم ذر» كه به آن پیمانِ أَلَستْ نیز مى‌گویند، و ‌این كه به صورت تكوینى یا تشریعى بوده است و فرزندان آدم چگونه به این پیمان پاسخ گفته‌اند، بحث‌هاى فراوانى مطرح است.

نسخهٔ ‏۴ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۵۴

آیه 172 سوره اعراف/7 خبر مى‌دهد كه خداوند، در «عالم ذر» از بنى ‌آدم بر ربوبیت خویش «میثاق» (پیمان) گرفته است؛ از همین رو به این آیه، «آیه میثاق»[۱] گفته‌اند:

مشاهده آیه در سوره

وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ

مشاهده آیه در سوره


در چگونگى پیمان گرفتن در «عالم ذر» كه به آن پیمانِ أَلَستْ نیز مى‌گویند، و ‌این كه به صورت تكوینى یا تشریعى بوده است و فرزندان آدم چگونه به این پیمان پاسخ گفته‌اند، بحث‌هاى فراوانى مطرح است.

پانویس

  1. نهج الحق، ص‌ 191؛ الذریعه، ج‌ 8‌، ص‌ 83‌.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402-403