فتوحات مکیه (کتاب): تفاوت بین نسخهها
سطر ۳۱: | سطر ۳۱: | ||
فتوحات مكيه مفصلترين كتاب متصوفه و مشتمل بر 560 فصل است كه مولف در فصل پاياني تمام مندرجات آن را خلاصه كرده است. لازم به ذكر است بسياري از مطالب اين كتاب را بدون تاويل به رموز و اسرار نميتوان قبول كرد. فتوحات مكيه را صدا و انعكاس صوفيانة احياء العلوم غزالي خواندهاند و گفتهاند وقتي محيالدين از ابن فارض اجازه خواست تا قصيدة تانية او را شرح كند، وي گفت كه فتوحات مكية تو، شرح آن است. | فتوحات مكيه مفصلترين كتاب متصوفه و مشتمل بر 560 فصل است كه مولف در فصل پاياني تمام مندرجات آن را خلاصه كرده است. لازم به ذكر است بسياري از مطالب اين كتاب را بدون تاويل به رموز و اسرار نميتوان قبول كرد. فتوحات مكيه را صدا و انعكاس صوفيانة احياء العلوم غزالي خواندهاند و گفتهاند وقتي محيالدين از ابن فارض اجازه خواست تا قصيدة تانية او را شرح كند، وي گفت كه فتوحات مكية تو، شرح آن است. | ||
+ | |||
+ | ==مؤلف== | ||
+ | ابن عربی از اولاد عبداللّه بن حاتم، برادر «عدى بن حاتم» از صحابهى بزرگوار، در شب 7 رمضان560 ه.ق ، برابر با 28 ژوئيه 1165.م، در بلدهی «مرسيه» از بلاد اندلس متولد شد. معروفترين لقب او در بين پيروانش، «الشيخ الاكبر» است. دو اثر فتوحات مکیه و فصوص الحکم او مشهور است و او را پدر عرفان نظری خوانده اند. او بعد از هشتاد سال رياضت و تأليف، در شب 28 ربيع الاخر سال 638 ه. برابر با 16 نوامبر 1240 م. در شهر دمشق از دنيا رفت. | ||
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۳۹
این کتاب اثر ابن عربی بوده و به موضوع تصوف اختصاص دارد.
نویسنده | محمد بن علی ابن عربی |
موضوع | عرفان |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 9 |
|
معرفی اجمالی کتاب
«فتوحات مكيه» كتاب معروف و مهم «محی الدین ابن العربی» در تصوف شامل چهار مجلد بزرگ و دربرگيرنده همه معارف و علوم صوفيه مطابق مذهب و طريقة محی الدين است.
فتوحات مكيه مفصلترين كتاب متصوفه و مشتمل بر 560 فصل است كه مولف در فصل پاياني تمام مندرجات آن را خلاصه كرده است. لازم به ذكر است بسياري از مطالب اين كتاب را بدون تاويل به رموز و اسرار نميتوان قبول كرد. فتوحات مكيه را صدا و انعكاس صوفيانة احياء العلوم غزالي خواندهاند و گفتهاند وقتي محيالدين از ابن فارض اجازه خواست تا قصيدة تانية او را شرح كند، وي گفت كه فتوحات مكية تو، شرح آن است.
مؤلف
ابن عربی از اولاد عبداللّه بن حاتم، برادر «عدى بن حاتم» از صحابهى بزرگوار، در شب 7 رمضان560 ه.ق ، برابر با 28 ژوئيه 1165.م، در بلدهی «مرسيه» از بلاد اندلس متولد شد. معروفترين لقب او در بين پيروانش، «الشيخ الاكبر» است. دو اثر فتوحات مکیه و فصوص الحکم او مشهور است و او را پدر عرفان نظری خوانده اند. او بعد از هشتاد سال رياضت و تأليف، در شب 28 ربيع الاخر سال 638 ه. برابر با 16 نوامبر 1240 م. در شهر دمشق از دنيا رفت.
منابع
- سایت خانه کتاب، (18 خرداد 1391).