آیه دَین: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه دَیْن===
 
 
 
آیه 282 [[سوره بقره]]/2 «آیه دَیْن»، نامیده شده است.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج‌ 1، ص‌ 410؛ الاتقان، ج‌ 1، ص‌ 58‌.</ref>
 
آیه 282 [[سوره بقره]]/2 «آیه دَیْن»، نامیده شده است.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج‌ 1، ص‌ 410؛ الاتقان، ج‌ 1، ص‌ 58‌.</ref>
  

نسخهٔ ‏۲ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۵۰

آیه 282 سوره بقره/2 «آیه دَیْن»، نامیده شده است.[۱]

این آیه كه بزرگترین آیه قرآن است، به قوانین دَیْن پرداخته و احكام اساسى قرض و رهن را بیان كرده است. برخى طولانى بودن این آیه را نشانه اهمیت نقش امور مالى از نظر قرآن مى‌دانند:[۲]

مشاهده آیه در سوره

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاكْتُبُوهُ وَلْيَكْتُب بَّيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ وَلاَ يَأْبَ كَاتِبٌ أَنْ يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللّهُ فَلْيَكْتُبْ وَلْيُمْلِلِ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ وَلْيَتَّقِ اللّهَ رَبَّهُ وَلاَ يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْئًا فَإن كَانَ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لاَيَسْتَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ وَاسْتَشْهِدُواْ شَهِيدَيْنِ من رِّجَالِكُمْ فَإِن لَّمْ يَكُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاء أَن تَضِلَّ إْحْدَاهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحْدَاهُمَا الأُخْرَى وَلاَ يَأْبَ الشُّهَدَاء إِذَا مَا دُعُواْ وَلاَ تَسْأَمُوْاْ أَن تَكْتُبُوْهُ صَغِيرًا أَو كَبِيرًا إِلَى أَجَلِهِ ذَلِكُمْ أَقْسَطُ عِندَاللّهِ وَ أَقْومُ لِلشَّهَادَةِ وَأَدْنَى أَلاَّ تَرْتَابُواْ إِلاَّ أَن تَكُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَلاَّ تَكْتُبُوهَا وَأَشْهِدُوْاْ إِذَا تَبَايَعْتُمْ وَلاَ يُضَآرَّ كَاتِبٌ وَلاَ شَهِيدٌ وَ إِن تَفْعَلُواْ فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِكُمْ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَ يُعَلِّمُكُمُ اللّهُ وَاللّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

مشاهده آیه در سوره


از این آیه، احكام فقهى فراوانى استفاده شده است. على بن ابراهیم، پانزده حكم[۳] و برخى تا 21 حكم را استفاده كرده‌اند.

پانویس

  1. احكام القرآن، ابن العربى، ج‌ 1، ص‌ 410؛ الاتقان، ج‌ 1، ص‌ 58‌.
  2. نمونه، ج‌ 2، ص‌ 390.
  3. قمى، ج‌ 1، ص‌ 121.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 384