|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آيه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 204 سوره اعراف]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«وَ إِذَا قُرِىءَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ».|سوره=7|آیه=204}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه آیه==
| |
| − | | |
| − | و چون قرآن خوانده شود، گوش بدان فراداريد و خاموش مانيد، اميد كه بر شما رحمت آيد.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''محل نزول:'''
| |
| − | | |
| − | این آیه در [[مکه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 4، ص 608.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 362.</ref>
| |
| − | | |
| − | عبدالله بن مسعود گوید: علت نزول آیة چنین است كه در ابتدا شرع، مسلمین در حین خواندن [[نماز]] به یكدیگر سلام گفتن را جائز می‌دانستند سپس این آیه نازل گردید و از این موضوع جلوگیرى به عمل آمد.
| |
| − | | |
| − | ابوهریرة گوید: علت نازل شدن این آیه چنین بوده كه مردم در حین خواندن نماز، سخن مى گفتند. سپس این آیه نازل شد و سخن گفتن موقع خواندن نماز [[حرام]] گردید.
| |
| − | | |
| − | ابن زهرى گوید: درباره مردى از انصار آمد كه چون [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله و سلم در میان نماز آیه اى از آیات [[قرآن]] را می‌خواند او نیز با صداى بلند همان آیه را تكرار می‌كرد و خداوند این آیه را فرستاد او و دیگران را از این كار منع فرمود تا در نماز خاموش باشند و گوش به قرائت [[امام جماعت]] نمایند.
| |
| − | | |
| − | باز ابوهریرة گوید: جماعتى در نماز به رسول خدا صلی الله علیه و آله اقتدا نموده بودند و آیات را به صداى بلند می‌خواندند، خداوند این آیة را فرستاد. كلبى گوید: در هنگام نماز وقتى آیات عذاب ذكر می‌شد، جزع و زارى می‌كردند و خداوند این آیه را فرستاد.
| |
| − | | |
| − | قتادة گوید: بدین سبب نازل گردید كه هنگام نماز سخن مى گفتند و از یكدیگر مى پرسیدند كه چند ركعت خوانده اند و بیشتر اهل علم برآنند كه منظور آیه استماع و سكوت هنگام نماز است و متفق اند كه استماع [[قرآن]] جز در میان نماز در اوقات دیگر واجب نخواهد بود.
| |
| − | | |
| − | سعید بن مسیب گوید: كه خداوند در قرآن از قول مشركین و كفار آیه 26 [[سوره فصلت]] «وَ قالَ الَّذِینَ كَفَرُوا لاتَسْمَعُوا لِهذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ؛ كسانى كه كافر بودند، گفتند: به این [[قرآن]] گوش ندهید و سخنان لغو و باطل در آن القاء نمائید» را بیان فرمود و در این آیه، فرمود: به قرآن گوش فرادارید تا معانى آن را درك نمائید.
| |
| − | | |
| − | سعید بن جبیر و عمرو دینار و زید بن اسلم و قسم بن یحمر و شهر بن حوشب و مسلم بن كبار گویند كه مربوط به خطبه [[نماز جمعه]] است كه در وقت خواندن خطبه از طرف امام بر سایرین واجب است كه گوش فرادارند، اگر چه اعتقاد به وجوب سكوت در هنگام قرائت قرآن چنان كه مجاهد و عطا گفته اند قولى شاذ به نظر مى آید.<ref> تفاسیر روض الجنان و جامع البیان.</ref>
| |
| − | | |
| − | شیخ بزرگوار ما نیز برخى از موارد فوق را متذكر شده ولى به عنوان شأن و نزول ذكر ننموده است.
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
| |
| − | * فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره اعراف]]
| |
| − | * [[سوره اعراف/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | {{قرآن}}
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره اعراف]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
