آیه 91 آل عمران: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(پيوندها)
جز (تغییرمسیر به آیه 91 سوره آل عمران)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
==متن آيه==
+
#تغییرمسیر[[آیه 91 سوره آل عمران]]
 
 
{{قرآن در قاب|«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ مَاتُواْ وَ هُمْ كُفَّارٌ فَلَن يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ الأرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَى بِهِ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَ مَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ».|سوره=3|آیه=91}}
 
 
 
==ترجمه آیه==
 
 
 
در حقيقت كسانى كه كافر شده و در حال كفر مرده اند اگر چه فراخناى زمين را پر از طلا كنند و آن را براى خود فديه دهند هرگز از هيچ يك از آنان پذيرفته نگردد آنان را عذابى دردناك خواهد بود و ياورانى نخواهند داشت.
 
 
 
==نزول==
 
 
 
'''محل نزول:'''
 
 
 
اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌2، ص 693.</ref>
 
 
 
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق،‌ [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 133.</ref>
 
 
 
گويند: درباره همان يازده نفر از ياران حارث بن سويد (كه شرح آن در پاورقى آيه 90 ذكر شده) آمده است هنگامى كه حارث توبه كرد و به [[مدينه]] برگشته بود، آنان گفتند: مراجعت نمى كنيم تا پيامبر از دنيا برود وقتى كه [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله [[مكه]] را فتح كرد، عده اى از آن‌ها توبه نموده و به اسلام بازگشتند و توبه آن‌ها قبول شد و عده ديگر قبل از فتح مكه مرده بودند و درباره كسانى كه مرده بودند اين آيه نازل گرديد.<ref> تفاسير روض الجنان و مجمع البيان.</ref>
 
 
 
==پانويس==
 
<references/>
 
 
 
==منابع==
 
 
 
* قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند.
 
* محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش.
 
* فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
 
 
 
==پيوندها==
 
* [[سوره آل عمران]]
 
* [[سوره آل عمران/متن و ترجمه سوره]]
 
 
 
{{قرآن}}
 
 
 
[[رده:آيات سوره آل عمران]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۵۵

تغییرمسیر به:

مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه