|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آیه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 24 سوره شوری]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِن يَشَأِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَى قَلْبِكَ وَ يَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَ يُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ».|سوره=42|آیه=24}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه==
| |
| − | | |
| − | آيا مى گويند: بر خدا دروغى بسته است پس اگر خدا بخواهد بر دلت مهر مى نهد و خدا باطل را محو و حقيقت را با كلمات خويش پا برجا مى كند، اوست كه به راز دلها داناست.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول آیات 23، 24 و 25:'''
| |
| − | | |
| − | محمد بن مسلم گوید: از [[امام باقر]] علیه‌السلام شنیدم که مى فرمود: انصار نزد [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله آمدند و گفتند: یا رسول الله ما به وسیله تو هدایت یافته ایم، از تو می‌خواهیم که مقدارى از اموال ما را که مورد احتیاج شما باشد، بگیرید سپس این آیه نازل گردید و فرمود که من براى [[رسالت]] و نبوت اجر و مزدى نمی‌خواهم جز مودت و دوستى با اهل بیت من.<ref> تفسیر على بن ابراهیم.</ref>
| |
| − | | |
| − | محمد بن یعقوب کلینى بعد از سه واسطه از اسماعیل بن عبدالخالق نقل کند که گفت: از [[امام صادق]] علیه‌السلام شنیدم که از ابوجعفر الاحول سؤال فرمود که مردم بصره درباره این آیه چه مى گویند؟
| |
| − | | |
| − | ابوجعفر گفت: قربانت گردم، مى گویند: این آیه براى خویشاوندان پیامبر نازل شده است. فرمود: [[دروغ]] مى گویند، این آیه درباره ما به خصوص یعنى اهل بیت [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله [[امام على]] و [[حضرت فاطمه]] و [[امام حسن]] و [[امام حسین]] اصحاب کساء علیهم‌السلام نازل گردیده است.<ref> البرهان فی تفسیر القرآن.</ref>
| |
| − | | |
| − | سعید بن جبیر از عبدالله بن عباس نقل کند که هنگامى که پیامبر به [[مدینه]] وارد شد و دین اسلام به استحکام و محکمى خود رسید. انصار گفتند: نزد [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله می‌رویم و به او مى گوئیم که اموال ما در اختیار او خواهد بود. هر قدر بخواهد مى تواند بدون هیچ رنج و زحمتى از اموال ما برگیرد لذا نزد پیامبر آمدند و درخواست خویش را معروض داشتند و آیه 23 نازل گردید و پیامبر پس از نزول آن را براى انصار قرائت کرد و فرمود: از شما مزد رسالت و نبوت جز دوستى اقربا و اهل بیت من نمی‌خواهم.
| |
| − | | |
| − | منافقین گفتند: محمد می‌خواهد ما را مطیع و ذلیل خویشاوندان و اقرباى خود بنماید سپس آیه 24 نازل گردید وقتى آیه مزبور را شنیدند به گریه افتادند و از گفتار خویش ابراز ندامت و پشیمانى نمودند سپس آیه 25 نازل گردید.
| |
| − | | |
| − | سدى گوید: مراد از اقتراف حسنه و انجام کار نیک در آیه مودت و دوستى آل محمد است.<ref> تفاسیر ابوحمزه ثمالى و مجمع البیان.</ref>
| |
| − | | |
| − | [[امام حسن]] مجتبى علیه‌السلام در خطبه اى که ایراد کرد، چنین فرمود: منظور خداوند از اقتراف حسنه و کار نیک انجام دادن در آیه «قُلْ لاأَسْئَلُکمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى وَ مَنْ یقْتَرِفْ حَسَنَةً» مودت و دوستى ما است<ref> کتاب امالى از [[شیخ طوسى]].</ref> و نیز [[امام حسن]] علیه‌السلام بعد از شهادت پدر بزرگوارش خطبه اى ایراد کرد و فرمود: اى گروه مردم، کسانى که مرا مى شناسند، شناخته اند و کسانى که مرا نمى شناسند به آن‌ها مى گویم من حسن فرزند رسول خدایم که نذیر و ترساننده بود و مردم را به سوى خداوند می‌خواند من فرزند آن چراغ فروزان نبوت و از اهل بیتى هستم که آیه تطهیر «إِنَّما یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ» درباره او نازل شده و نیز فرزند کسى هستم که مودت و دوستى شما بر اهل بیت او واجب و لازم گردید و منظور خداوند از آیه «وَ مَنْ یقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیها حُسْناً» مودت و دوستى ما اهل بیت است.<ref> کتاب مقاتل الطالبین از على بن حسین بن محمد اصفهانى.</ref>
| |
| − | | |
| − | سعید بن جبیر از ابن عباس نقل کند وقتى که آیه 23 نازل شد. گفتند: یا رسول اللّه اقربا و خویشاوندان شما چه کسانى هستند که مودت و دوستى آن‌ها بر ما واجب گردیده است. فرمود: على و فاطمه و حسن و حسین<ref> مسند احمد بن حنبل.</ref> و نیز سعید بن جبیر و ابن عباس گویند منظور از قربى در آیه آل محمّد مى باشند.<ref> صحیح بخارى جزء ششم و صحیح مسلم جزء پنجم.</ref>
| |
| − | | |
| − | ابن عباس گوید: سبب نزول آیه 23 چنین بوده چون پیامبر در [[مدینه]] مالى نداشت و احتیاج وى به مال زیاد بود. انصار گفتند: این مرد از خویشاوندان ما است و در این شهر غریب است و خدا ما را بدست او هدایت بخشیده است و گاهى او را حقوقى پیش آید و او را چنان وسعتى در مال نیست که به آن قیام کند، بهتر است. براى او مالى جمع کنیم، رفتند و به [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله گفتند: سپس این آیه نازل گردید و نیز گویند که اهل مکه گفتند: این محمد براى اداى رسالت و نبوت خویش مزدى طمع دارد سپس این آیه نازل شد چنان که قتاده گوید و این بهتر است زیرا [[سوره شورى]] مکى است<ref> تفسیر روض الجنان یا روح الجنان.</ref> و نیز عبدالله بن عباس گوید: وقتى که آیه «قُلْ لاأَسْئَلُکمْ عَلَیهِ أَجْراً» نازل شد، عده اى از مردم گفتند: محمد می‌خواهد درباره اهل بیت خود به مردم سفارش کند و به یارى آن‌ها برخیزد سپس آیه 24 به همین سبب نازل شد و در قبال این خیال که مى گفتند: محمد می‌خواهد مردم به اهل بیت وى رغبت حاصل کنند.
| |
| − | | |
| − | خداوند فرمود: اگر شما مى گوئید، پیامبر بر خدا [[دروغ]] بسته است خیال باطلى است سپس آیه 25 نازل شد فهمیدند که پیامبر از روى [[وحى]] گفته و از خود نگفته است لذا ترسیدند و پشیمان شدند و نزد پیامبر آمدند و توبه کردند و بدست و پاى [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله افتادند و ایمان تازه کردند.<ref> تفسیر طبرانى.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 690.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره شوری]]
| |
| − | * [[سوره شوری/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | {{قرآن}}
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره شوری]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
