|
|
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 90 سوره مائده]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 313
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 90 سوره مائده==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصابُ».</I>'''<ref> بقيه آية، «وَالْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ اى آن كسانى كه گرويده اند، شراب و قمار و بتپرستى و تيرهاى گروبندى (كه در جاهليت مرسوم بوده) پليد بوده و از رفتار اهريمن است البته از آن دورى كنيد، باشد كه رستگار گرديد».</ref>
| |
| − | | |
| − | هشام بن سالم گويد: از [[امام صادق]] عليهالسلام شنيدم كه فرمود حمزة بن [[عبدالمطلب]] و دوستانش با شراب سكر كه<ref> صاحب منتهى الارب گويد: سكر كه لغت حبشى است و به ضم سين و كاف اول و به سكون راء است، شرابى است كه از ارزن مى گيرند و معرب آن سقرقع به ضم سين و قاف اول و فتح قاف ثانى است و نيز شرابى است مربوط به اهل [[حجاز]] كه از جو و ديگر حبوبات مى گيرند.</ref> دمساز بودند، روزى در آن حال به ناقه اى برخوردند. حمزه پرسيد اين ناقه از كيست؟ گفتند: از برادر زاده ات على بن ابىطالب است.
| |
| − | | |
| − | دستور داد ناقه را نحر كردند، على وقتى ناقه خود را به آن حالت ديد، پرسيد: چه كسى ناقه او را نحر كرده است؟ گفتند: حمزه دستور نحر ناقه را داده است. على شكايت نزد [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله برد. پيامبر نزد حمزه آمد و علت آن را از حمزه جويا گرديد و اين واقعه قبل از [[غزوه احد]] بوده است سپس اين آية نازل گرديد.
| |
| − | | |
| − | پس از نزول آيه پيامبر دستور داد تمام ظروفى را كه با آن شراب ميخوردند نزد او در بيرون مسجد جمعآورى كرده و شكستند سپس دستور فرمود كه مردم براى جنگ احد آماده شوند همه جمع شدند. حمزه نيز شركت نمود و در جناح لشكر قرار گرفت پس از شروع جنگ، حمزه به لشكر دشمن حمله برد و غلبه كرد سپس به جايگاه خويش بازگشت.
| |
| − | | |
| − | مردم گفتند: مرحبا اى عموى رسول خدا صلی الله علیه و آله كه غلبه كردى ولى مى پنداريم كه در دل رسول خدا صلی الله علیه و آله از تو كدورتى است، حمزه باز به حمله خويش ادامه داد در اين حمله نيز غالب شد. باز مسلمين زبان به تحسين گشودند و گفتار قبلى را تكرار نمودند. حمزه پس از اين غلبه و گفتار مردم نزد پيامبر آمد.
| |
| − | | |
| − | رسول خدا صلی الله علیه و آله وقتى عموى خود را ديد به طرف او رفت و وى را در آغوش خود گرفت و ميان دو چشم عموى خود را بوسيد. حمزه باز به حمله خويش ادامه داد و پس از اين حمله شربت [[شهادت]] نوشيد و پيامبر با دست خويش او را كفن كرد.<ref> البرهان في تفسير القرآن.</ref>
| |
| − | | |
| − | ابوهريره گويد: هنگامى كه [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله وارد مدينه گرديد، اهل مدينه شراب ميخوردند و قمار ميكردند. از پيامبر در اين باره سؤال نمودند آيه 219 [[سوره بقره]] «يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِما إِثْمٌ كَبِيرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ» كه ترجمه اش در جاى خود ذكر شده، نازل گرديد.
| |
| − | | |
| − | بعد از نزول اين آيه مردم گفتند: خداوند شراب و قمار را بر ما [[حرام]] نكرده، فقط گفته است كه گناهى بس بزرگ است. لذا به شرب خمر و بازى قمار ادامه ميدادند تا اين كه روزى مردى از مهاجرين با حالت مستى به [[نماز]] ايستاد و عده اى به او اقتدا كردند. مرد مهاجر به علت مستى، سوره [[نماز]] را به غلط ادا كرد سپس آيه 43 [[سوره نساء]] «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاتَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُكارى » كه ترجمه اش گذشت نازل گرديد و بعد اين آيه و آيه 91 كه در اين باره شديدتر بوده نزول يافت. بعد از نزول اين آيات مردم گفتند از اين به بعد شراب و قمار را ترك خواهيم نمود.<ref> مسند احمد.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
