|
|
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 112 سوره نساء]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 244
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 112 سوره نساء==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«وَ مَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئاً».</I>'''<ref> بقيه آيه، «فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً؛ هر كس كه از وى خطا و يا گناهى سر بزند سپس آن را به ديگرى تهمت ببندد، مرتكب بهتان و گناه بزرگ و آشكارى گرديده است».</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسی]]» اين آية درباره لبيد بن سهل نازل گرديده است، (زيرا به وى تهمت دزدى زده بودند).<ref> در تفسير على بن ابراهيم به روايت از ابوالجارود او از [[امام باقر]] عليه‌السلام چنين روايت شده كه عده اى از طائفه بشير مزبور گفتند: نزد [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله مي‌رويم و خود را از اين دزدى برى و دور مي‌نمائيم ولى وقتى كه آيه 108 همين سوره «يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلايَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ؛ مردم خيانتكار از مردم شرم داشته و مى ترسند و از خداوند شرم نمى كنند و نمى ترسند» نازل گرديد، طائفه مزبور به بشير گفتند: بيا و از خدا بترس و توبه و استغفار كن. بشير گفت: سوگند ياد مي‌كنم كه لبيد دزدى كرده است پس از ذكر تهمت مزبور از ناحيه بشير اين آية نازل گرديد وقتى كه بشير دريافت كه خداوند از تهمت زدن او آگاه شده كافر شد و به طرف مكه رفت و به مشركين ملحق گرديد».</ref><ref> صاحب كشف الاسرار از عامه بنا به نقل از جويبر و او از ضحاك چنين گويد: كه اين آيه درباره عبدالله بن ابى‌سلول نازل گرديده كه عائشه را قذف كرده بود و از اهل افك قرار گرفته بود.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
