ابوعلی مروزی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←منابع) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«ابوعلی بن حسین مَرْوَزی»''' (متوفای بعد از ۶۳۰ ق)، از شاعران پارسی‌گوی [[ایران|ایرانی]] در قرن هفتم قمری است. | |
| − | + | از نسبت «مَروَزی» چنین برمی‌آید که ابوعلی اهل مرو بوده است. یگانه منبعی که از زندگی او سخن گفته، [[تذکره|تذکرۀ]] «لباب الالباب» محمد عوفی است. از اشارۀ عوفی به مصاحبت خود با ابوعلی در نیشابور، چنین برمی‌آید که وی مدتی نیز در این شهر می‌زیسته است. | |
| − | + | از آثار ابوعلی مروزی دو [[قصیده]] یکی مشتمل بر ۲۸ [[بیت (شعر)|بیت]] در مدح سلطان محمد خوارزمشاه (حک: ۵۹۶-۶۱۷ ق) و دیگری شامل ۲۰ بیت در وصف بهار و مدح یکی از بزرگان در دست است که توانایی شاعر را در آوردن وصفهای زیبا و تشبیهات بدیع نشان می‌دهد. | |
| − | + | از این شاعر چند [[رباعی]] عاشقانه نیز باقی مانده است. از گفتۀ عوفی که گوید: «سید را اشعار آبدار بسیار است»، چنین برمی‌آید که آثار منظوم او بیش از اینها بوده است. | |
| − | + | ==منابع== | |
| − | + | *[https://www.cgie.org.ir/fa/article/224886/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B2%DB%8C "ابوعلی مروزی"، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]. | |
| − | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، | + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج۱، ص۱۷۸. |
| + | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن هفتم]] | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن هفتم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۳۱
«ابوعلی بن حسین مَرْوَزی» (متوفای بعد از ۶۳۰ ق)، از شاعران پارسی‌گوی ایرانی در قرن هفتم قمری است.
از نسبت «مَروَزی» چنین برمی‌آید که ابوعلی اهل مرو بوده است. یگانه منبعی که از زندگی او سخن گفته، تذکرۀ «لباب الالباب» محمد عوفی است. از اشارۀ عوفی به مصاحبت خود با ابوعلی در نیشابور، چنین برمی‌آید که وی مدتی نیز در این شهر می‌زیسته است.
از آثار ابوعلی مروزی دو قصیده یکی مشتمل بر ۲۸ بیت در مدح سلطان محمد خوارزمشاه (حک: ۵۹۶-۶۱۷ ق) و دیگری شامل ۲۰ بیت در وصف بهار و مدح یکی از بزرگان در دست است که توانایی شاعر را در آوردن وصفهای زیبا و تشبیهات بدیع نشان می‌دهد.
از این شاعر چند رباعی عاشقانه نیز باقی مانده است. از گفتۀ عوفی که گوید: «سید را اشعار آبدار بسیار است»، چنین برمی‌آید که آثار منظوم او بیش از اینها بوده است.
منابع
