|
|
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 122 سوره آل عمران]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 144
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 122 سوره آل‌عمران==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«إِذْ هَمَّتْ طائِفَتانِ مِنْكُمْ أَنْ تَفْشَلا».</I>'''<ref> بقيه آيه، «وَاللَّهُ وَلِيُّهُما وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ؛ يادآور هنگامى را كه دو طائفه از شما كوشش داشتند (كه از راه بددلى و ترسناكى) فرار نمايند (در صورتى كه) خداوند دوست و ياور آن‌ها بوده و گروندگان (مؤمنين) بايد به خداوند توكل نمايند (و وابستگى داشته باشند)».</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» از جابر بن عبدالله انصارى روايت شده كه گفته است اين آيه درباره ما نازل شده است و دليل فرار دو طائفه مذكور در آيه كه عبارت از بنوسلمة و بنوحارثة هستند. بنا به قول سدى و ابن جريج آن بوده كه عبدالله بن ابى‌سلول به آن‌ها گفته بود كه به [[مدينه]] برگردند و در [[غزوه احد]] با مشركين روبرو نشوند و آن‌ها در صدد اجراى آن برآمده بودند ولى منصرف شده و انجام ندادند.<ref> در تفسير برهان از على بن ابراهيم نقل شده كه اين آيه درباره عبدالله بن ابى و ياران او نازل شده كه ياران مزبور عدم شركت در جنگ را از رأى او پيروى كرده بودند.</ref><ref> در صحيح بخارى و صحيح مسلم نيز اين روايت از جابر بن عبدالله انصارى نقل شده است.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
