|
|
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 102 سوره آل عمران]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 137
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 102 سوره آل‌عمران==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوااللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ».</I>'''<ref> بقيه آيه، «وَلاتَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ؛ اى آن كسانى كه گرويده اند از خدا بترسيد. شايسته ترسيدن از او و نميريد جز با (عقيده) دين [[اسلام]]».</ref>
| |
| − | | |
| − | مقاتل حيان چنين روايت كند كه ميان دو طائفه اوس و خزرج در زمان جاهليت اغلب جنگ و نزاع می‌بود. وقتى كه مسلمان شدند به نعمت [[اسلام]] به صلح و صفا گرائيدند تا اين كه ميان دو نفر آنان تفاخر و مفاخره پيش آمد. آن دو نفر ثعلبة بن غنم از اوس و سعد بن زرارة از خزرج بود.
| |
| − | | |
| − | ثعلبة گفت: خزيمة بن ثابت كه [[ذوالشهادتين]] بود از ماست و حنظلة غسيل الملائكة از ما است و سعد بن معاذ كه به خاطر او عرش رحمن به لرزه درآمد نيز از ماست همچنين عاصم بن ثابت سردار لشكر اسلام از ما است.
| |
| − | | |
| − | اسعد بن زرارة در جواب گفت: چهار تن از بزرگان صحابه كه حافظين [[قرآن]] بوده و اسامى آن‌ها بدين شرح است: ابى بن كعب، معاذ بن جبل، زيد بن ثابت و ابوزيد از ماست و نيز سعد بن عبادة كه خطيب و رئيس انصار است از ماست. آن‌گاه سخن به درازا كشيد و درشت گفتارى پديد آمد، نزديك بود كار به نزاع و خصومت كشانيده شود. خبر به [[رسول خدا]] دادند. پيامبر سوار بر استرى شد و نزد آنان آمد و اين آيات درباره آن‌ها نازل گرديد.<ref> تفاسير مجمع البيان و كشف الاسرار و روض الجنان.</ref><ref> ابن اسحق و ابوالشيخ موضوع اوس و خزرج مندرج در آيات 101 و 102 را از زيد بن اسلم روايت كرده اند.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
