|
|
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 240 سوره بقره]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 91
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 240 سوره بقره==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْواجاً».</I>'''<ref> بقيه آيه، «وَصِيَّةً لِأَزْواجِهِمْ مَتاعاً إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْراجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلا جُناحَ عَلَيْكُمْ فِي ما فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَعْرُوفٍ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ؛ (در صورتى كه) مردانى از شما بميرند و زنانى از خود باقى گذاشته باشند. (بايد) وصيت از براى زنان خود بنمايند كه تا يك سال بدون اين كه آنان را از خانه بيرون كنند نفقه داده و مخارج آن‌ها را عهده‌دار شوند و اگر زنان (به ميل خود) خواستند بيرون روند، بر شما گناهى نيست. درباره امورى كه درباره خودشان از خوبى (در حدود شرع) انجام دهند و خداوند توانا و دانا است».</ref>
| |
| − | | |
| − | از مقاتل بن حيان روايت كنند كه مردى از اهل طائف با زن و فرزندان پسر و دختر و نيز با پدر و مادرش وارد [[مدينه]] شده بود به حسب اتفاق در مدينه وفات يافت. جريان كار بازماندگان او به [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله برگزار گرديد.
| |
| − | | |
| − | پيامبر دستور فرمود: به پدر و مادر و اولاد او از اموالش بدهند و چيزى از اموال مزبور به زوجه او داده نشد و پيامبر دستور داد از دارائى شوهر آن زن يك سال مخارج او را بپردازند سپس اين آيه بدين منظور نازل گرديد.<ref> تفسير اسحق بن راهويه از عامه.</ref><ref> آيه شريفه علاوه از مقدار ارثى كه بايد به زوجه داده شود، يك سال مخارج او را هم با وصيت از طرف شوهر متوفى تأمين نموده است و مخارج مزبور بنا به عقيده اصحاب ما حمل بر استحباب گرديده است.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
