|
|
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 218 سوره بقره]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 77
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 218 سوره بقره==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هاجَرُوا».</I>'''<ref> بقيه آيه، «وَجاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛ همانا كسانى كه گرويدند و از ميهن خود دور شدند و در راه خدا به پيكار برخاستند اينان اميدوار به نيكى پروردگار مى باشند و خداوند آمرزنده و مهربان است».</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسی]]» جندب بن عبدالله و عروة بن الزبير گويند: كه اين آيه درباره عبدالله بن حجش و ياران اوست كه در ماه [[رجب]] به قتال و نبرد برخاسته بودند و واقد التميمى در ميان آن‌ها ابن الحضرمى را كشته بود و عده اى گمان كرده بودند كه اگر اينان از گناه هم سالم باشند اجر و پاداشى از براى آن‌ها نخواهد بود. خداوند اين آيه را نازل فرمود و وعده نيك به آن‌ها داد و خبر داد كه به رحمت خدا بايد اميدوار باشند.<ref> ابن منده از عامه نيز از طريق عثمان بن عطاء از پدرش او از ابن عباس آن را روايت كرده است.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
