|
|
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 199 سوره بقره]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 67
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 199 سوره بقره==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفاضَ النَّاسُ».</I>'''<ref> بقيه آيه، «وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛ سپس بازگرديد همچنان كه همه مسلمين به عرفات بازمى گردند و از خداوند درخواست آمرزش نمائيد. همانا خداوند آمرزنده و مهربان است».</ref>
| |
| − | | |
| − | روايت كنند كه هنگام حج عرب در عرفه و قريش در مزدلفة توقف مي‌نمودند سپس اين آيه نازل گرديد،<ref> جامع البيان و روض الجنان.</ref> و نيز قريش كه از جمله حمس بودند (شرح آن در صفحات 60 و 61 آمده است) در اوقات [[حج]] از حرم به [[عرفات]] نمى رفتند و در مزدلفه توقف مي‌نمودند و مى گفتند ما اهل اللَه هستيم و مانند ديگران نمى باشيم و نيز ما كه ساكنين حرم خدا هستيم نبايد از حرم بيرون برويم و منظور ايشان تعظيم و بزرگداشت خود بوده سپس حق تعالى اين آيه را فرستاد.<ref> روض الجنان.</ref>
| |
| − | | |
| − | از اسماء دختر ابوبكر روايت شده كه قريش در مزدلفه توقف مي‌كردند و مردم در [[عرفه]]، مگر شيبة بن ربيعة و خداوند اين آيه را نازل فرمود،<ref> تفسير ابن المنذر.</ref> شيخ بزرگوار بنا به نقل از عائشه و ابن عباس و عطا و مجاهد و حسن بصرى و قتادة و سدى و ربيع موضوع فوق را ذكر نموده و نيز از [[امام باقر|امام محمدباقر]] عليه‌السلام هم روايت كرده است ولى به عنوان شأن و نزول به ميان نياورده است.
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
