قاضی خان اوزجندی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''''قاضی‌خان اوزجندی فرغانی، فخرالدین، ابو...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | ||
| − | '''''قاضی‌خان اوزجندی فرغانی، فخرالدین، ابوالمحاسن حسن''''' | + | '''''قاضی‌خان اوزجندی فرغانی، فخرالدین، ابوالمحاسن حسن''''' |
| − | |||
| − | (وفات: | + | قرن: ۶ (وفات: ۵۹۲ ق) |
| − | فقیه حنفى از ظهیرالدین حسن بن على بن عبدالعزیز و ابراهیم بن عثمان صفارى [[حدیث]] شنید. وى مجالس املاى حدیث بسیارى داشت. علامه جمال‌الدین محمود بن احمد حصیرى، | + | فقیه [[حنفی|حنفى]] از ظهیرالدین حسن بن على بن عبدالعزیز و ابراهیم بن عثمان صفارى [[حدیث]] شنید. وى مجالس املاى حدیث بسیارى داشت. علامه جمال‌الدین محمود بن احمد حصیرى، یکى از شاگردان قاضى‌خان است که از او روایت کرده است. |
| + | |||
| + | از آثارش: «الفتاوى» در چند مجلد؛ «الامالى» در [[فقه]]؛ «الواقعات» در فروع؛ «المحاضر»؛ «شرح الزیادات» شیبانى در فروع فقه حنفى؛ شرح «الجامع الصغیر» و «الجامع الکبیر» شیبانى در فروع فقه حنفى؛ «شرح ادب القضاء» خصاف؛ که در «[[کشف الظنون (کتاب)|کشف الظنون]]» تحت عنوان «ادب القاضى على مذهب ابى‌حنیفه» آمده است. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج4، ص327. | + | |
| + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج4، ص327. | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۳۹
قاضی‌خان اوزجندی فرغانی، فخرالدین، ابوالمحاسن حسن
قرن: ۶ (وفات: ۵۹۲ ق)
فقیه حنفى از ظهیرالدین حسن بن على بن عبدالعزیز و ابراهیم بن عثمان صفارى حدیث شنید. وى مجالس املاى حدیث بسیارى داشت. علامه جمال‌الدین محمود بن احمد حصیرى، یکى از شاگردان قاضى‌خان است که از او روایت کرده است.
از آثارش: «الفتاوى» در چند مجلد؛ «الامالى» در فقه؛ «الواقعات» در فروع؛ «المحاضر»؛ «شرح الزیادات» شیبانى در فروع فقه حنفى؛ شرح «الجامع الصغیر» و «الجامع الکبیر» شیبانى در فروع فقه حنفى؛ «شرح ادب القضاء» خصاف؛ که در «کشف الظنون» تحت عنوان «ادب القاضى على مذهب ابى‌حنیفه» آمده است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص327.
