جامعیت مقاله متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

نجاسات: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی 'نجاسات يازده چيز است: 1- '''بول''' 2 -'''غائط''' 3 -'''منى''' 4- '''مردار''' 5- '''[[خون...' ایجاد کرد)
 
 
(۹ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
نجاسات يازده چيز است:
+
{{خوب}}
 +
'''«نجاسات»''' چیزهایی است كه نباید اثرى از آن‌ها در بدن و لباس نمازگزار باشد و چنانچه كسى به آن‌ها آلوده باشد، باید قبل از [[نماز]] آن‌ها را پاک كند. اشیاء نجس شده را [[متنجس|متنجّس]] می‌گویند.
  
1- '''[[بول]]'''
+
==مصادیق نجاسات==
  
2 -'''[[غائط]]'''
+
نجاسات عبارتند از:
  
3 -'''[[منى]]'''
+
#ادرار و مدفوع انسان و حیوانات حرام گوشتى كه خون جهنده دارند. (پرندگان حرام گوشت اختلافی است).
 +
#منى، خون و مردار انسان و حیوانات داراى خون جهنده؛ (گرچه حلال گوشت باشند).
 +
#سگ و خوک كه در خشكى زندگى مى كنند.
 +
#هر چیز مست كننده روان، مانند شراب.
 +
#عرق شتر نجاستخوار؛ (نجاست آن اختلافی است).
 +
#كافر.<ref> احكام اسلامى، جمعی از نویسندگان، ص 39.</ref>
  
4- '''[[مردار]]'''
+
==چگونگى نجس شدن اشیاء‌==
  
5- '''[[خون]]'''
+
اگر چیز پاک به چیز نجس برسد و هر دو یا یكى از آن‌ها به طورى تر باشد كه ترى یكى به دیگرى برسد، آن چیز پاک نجس مى‌شود([[متنجس]]).<ref> نجاة العباد، امام خمینى، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى، ص 77.</ref>
  
6- '''[[سگ]]'''
+
==راه‌های ثابت شدن نجاست==
  
7 -'''[[خوك]]'''
+
نجاست هر چیز از سه راه ثابت مى‌شود:
  
8 -'''[[شراب]]'''
+
#خود انسان یقین كند چیزى نجس است؛ بنابراین اگر گمان كند چیزى نجس است، لازم نیست از آن اجتناب نماید.
 +
#كسى كه چیزى در اختیار اوست (كه آن را ذوالیَد گویند)، به نجاست آن چیز خبر بدهد.
 +
#دو مرد عادل بگویند چیزى نجس است. ولى اگر یك مرد عادل بگوید چیزى نجس است، احتیاط واجب آن است كه از آن اجتناب كنند.<ref> نجاة العباد، امام خمینى، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى، ص 77.</ref>
  
9 -'''[[فقاع]]'''
+
==احكام نجاسات==
 +
اگر بدن یا لباس نمازگزار پاک نباشد (نجس باشد)، [[نماز]] او صحیح نیست، مگر در 5 مورد زیر:
  
10- '''[[كافر]]'''
+
#لباس هاى كوچک او مانند جوراب و عرقچین نجس باشد.
 +
#لباس زنى كه پرستار بچه است، نجس شده باشد.
 +
#آن كه به واسطه زخم یا جراحت یا دملى كه در بدن اوست، لباس یا بدنش آلوده شود.
 +
#بدن یا لباس او به مقدار كمتر از دِرهم (تقریباً به اندازه سر انگشت) به خون آلوده باشد.
 +
#ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند.
  
11 -'''[[عرق شتر نجاستخوار]]'''
+
بعضى از [[احكام]] بدن یا لباسى كه به خون و غیره، نجس شده عبارتند از:
  
<ref> نجاة العباد (للإمام الخميني)، ص: 71</ref>
+
#اگر خون بدن انسان یا حیوان [[حلال]] گوشت -اگرچه در چند جاى  بدن و لباس باشد-، در صورتى كه روى هم كمتر از دِرهم باشد، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
 +
#اگر بدن یا لباس خونى نشود، ولى به واسطه رسیدن به خون نجس شود، اگرچه مقدارى كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نمى شود با آن نماز خواند.
 +
#اگر خون روى لباسى كه آستر دارد بریزد و به آستر آن برسد و یا به آستر بریزد و روى لباس خونى شود، باید هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خون روى لباس و آستر كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحیح است.
 +
#اگر لباس هاى كوچك نمازگزار مثل عرقچین و جوراب كه نمى شود با آنها عورت را پوشانید نجس باشد، چنانچه از مردار و حیوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آن‌ها صحیح و نیز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
 +
#اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون زخم یا جراحت یا دمل باشد، چنانچه طورى است كه آب كشیدن بدن یا لباس یا عوض كردن لباس براى بیشتر مردم یا براى خصوص او سخت است، تا وقتى كه زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده مى تواند با آن خون، نماز بخواند و همچنین است اگر چركى كه با خون بیرون آمده یا دوایى كه روى زخم گذاشته اند و پخش شده، در بدن یا لباس او باشد.<ref> احكام بیماران، پزشكان و خانواده ها، حسن قاسمیان، ص34.</ref><ref>برای تفصیل احکام نجاسات به رساله های عملیه رجوع شود.</ref>
  
'''احكام نجاسات '''
+
==پانویس==
 
 
در 5 مورد اگر بدن يا لباس نمازگزار پاك نباشد، نماز او صحيح است:
 
 
 
1- لباس هاى كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد؛
 
 
 
2- لباس زنى كه پرستار بچه است، نجس شده باشد؛
 
 
 
3- آن كه به واسطه زخم يا جراحت يا دملى كه در بدن اوست، لباس يا بدنش آلوده شود؛
 
 
 
4- بدن يا لباس او به مقدار كمتر از دِرهم (كه تقريباً به اندازه دو ريالى مى شود) به خون آلوده باشد.
 
 
 
5- ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.
 
 
 
بعضى از احكام بدن يا لباسى كه به خون و غيره، نجس شده عبارت است از:
 
 
 
1- اگر خون بدن انسان يا حيوان حلال  گوشت اگر چه در چند جاى  بدن و لباس باشد، در صورتى كه روى هم كمتر از دِرهم باشد، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
 
 
 
2- اگر بدن يا لباس خونى نشود ولى به واسطه رسيدن به خون نجس شود، اگر چه مقدارى كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نمى شود با آن نماز خواند.
 
 
 
3- اگر خون روى لباسى كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد و يا به آستر بريزد و روى لباس خونى شود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود، پس اگر خون روى لباس و آستر كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح است.
 
 
 
4- اگر لباس هاى كوچك نمازگزار مثل عرقچين و جوراب كه نمى شود با آن ها عورت را پوشانيد، نجس باشد، چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آنها صحيح و نيز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند اشكال ندارد. 5- اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طورى است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براى بيشتر مردم يا براى خصوص او سخت است، تا وقتى كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده مى تواند با آن خون، نماز بخواند و همچنين است اگر چركى كه با خون بيرون آمده يا دوايى كه روى زخم گذاشته اند و پخش شده، در بدن يا لباس او باشد.
 
 
 
نمازش باطل است
 
 
 
1- اگر كسى عمداً با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.
 
 
 
2- كسى كه نمى داند با بدن و لباس نجس نماز باطل است و بخواند.
 
 
 
3- اگر به  واسطه ندانستن مسأله چيز نجسى را نداند، نجس است و با آن نماز بخواند بايد قضا يا اعاده كند
 
 
 
4- اگر فراموش كند كه بدن يا لباسش نجس است و در بين نماز يا بعد از آن يادش بيايد، بايد نماز را دوباره بخواند و اگر وقت گذشته است، قضا نمايد. احكام پاك بودن لباس 5- اگر نداند كه بدن يا لباسش نجس است و بدن در حال نماز و بعد از نماز بفهمد نجس بوده، نماز او صحيح است ولى احتياط مستحب آن است كه اگر وقت دارد دوباره آن نماز را بخواند.
 
 
 
نمازش صحيح است
 
 
 
6- كسى كه در پاك بودن بدن يا لباس خود شك دارد، چنانچه نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه بدن يا لباسش نجس بوده، نماز او صحيح است.
 
 
 
7- اگر لباس را آب بكشد و يقين كند كه پاك شده است و با آن نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد، پاك نشده، نمازش صحيح  است <ref>احكام بيماران، پزشكان و خانواده ها،حسن قاسميان  ،ص: 34</ref>
 
 
 
==پانویس ==
 
 
<references />
 
<references />
 +
{{خوب}}
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= متوسط
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}
 +
[[رده:طهارت]]
 +
[[رده:اصطلاحات احكام]]
 +
[[رده:اصطلاحات فقهی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۶

«نجاسات» چیزهایی است كه نباید اثرى از آن‌ها در بدن و لباس نمازگزار باشد و چنانچه كسى به آن‌ها آلوده باشد، باید قبل از نماز آن‌ها را پاک كند. اشیاء نجس شده را متنجّس می‌گویند.

مصادیق نجاسات

نجاسات عبارتند از:

  1. ادرار و مدفوع انسان و حیوانات حرام گوشتى كه خون جهنده دارند. (پرندگان حرام گوشت اختلافی است).
  2. منى، خون و مردار انسان و حیوانات داراى خون جهنده؛ (گرچه حلال گوشت باشند).
  3. سگ و خوک كه در خشكى زندگى مى كنند.
  4. هر چیز مست كننده روان، مانند شراب.
  5. عرق شتر نجاستخوار؛ (نجاست آن اختلافی است).
  6. كافر.[۱]

چگونگى نجس شدن اشیاء‌

اگر چیز پاک به چیز نجس برسد و هر دو یا یكى از آن‌ها به طورى تر باشد كه ترى یكى به دیگرى برسد، آن چیز پاک نجس مى‌شود(متنجس).[۲]

راه‌های ثابت شدن نجاست

نجاست هر چیز از سه راه ثابت مى‌شود:

  1. خود انسان یقین كند چیزى نجس است؛ بنابراین اگر گمان كند چیزى نجس است، لازم نیست از آن اجتناب نماید.
  2. كسى كه چیزى در اختیار اوست (كه آن را ذوالیَد گویند)، به نجاست آن چیز خبر بدهد.
  3. دو مرد عادل بگویند چیزى نجس است. ولى اگر یك مرد عادل بگوید چیزى نجس است، احتیاط واجب آن است كه از آن اجتناب كنند.[۳]

احكام نجاسات

اگر بدن یا لباس نمازگزار پاک نباشد (نجس باشد)، نماز او صحیح نیست، مگر در 5 مورد زیر:

  1. لباس هاى كوچک او مانند جوراب و عرقچین نجس باشد.
  2. لباس زنى كه پرستار بچه است، نجس شده باشد.
  3. آن كه به واسطه زخم یا جراحت یا دملى كه در بدن اوست، لباس یا بدنش آلوده شود.
  4. بدن یا لباس او به مقدار كمتر از دِرهم (تقریباً به اندازه سر انگشت) به خون آلوده باشد.
  5. ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند.

بعضى از احكام بدن یا لباسى كه به خون و غیره، نجس شده عبارتند از:

  1. اگر خون بدن انسان یا حیوان حلال گوشت -اگرچه در چند جاى بدن و لباس باشد-، در صورتى كه روى هم كمتر از دِرهم باشد، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
  2. اگر بدن یا لباس خونى نشود، ولى به واسطه رسیدن به خون نجس شود، اگرچه مقدارى كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نمى شود با آن نماز خواند.
  3. اگر خون روى لباسى كه آستر دارد بریزد و به آستر آن برسد و یا به آستر بریزد و روى لباس خونى شود، باید هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خون روى لباس و آستر كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحیح است.
  4. اگر لباس هاى كوچك نمازگزار مثل عرقچین و جوراب كه نمى شود با آنها عورت را پوشانید نجس باشد، چنانچه از مردار و حیوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آن‌ها صحیح و نیز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
  5. اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون زخم یا جراحت یا دمل باشد، چنانچه طورى است كه آب كشیدن بدن یا لباس یا عوض كردن لباس براى بیشتر مردم یا براى خصوص او سخت است، تا وقتى كه زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده مى تواند با آن خون، نماز بخواند و همچنین است اگر چركى كه با خون بیرون آمده یا دوایى كه روى زخم گذاشته اند و پخش شده، در بدن یا لباس او باشد.[۴][۵]

پانویس

  1. احكام اسلامى، جمعی از نویسندگان، ص 39.
  2. نجاة العباد، امام خمینى، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى، ص 77.
  3. نجاة العباد، امام خمینى، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى، ص 77.
  4. احكام بیماران، پزشكان و خانواده ها، حسن قاسمیان، ص34.
  5. برای تفصیل احکام نجاسات به رساله های عملیه رجوع شود.