|
|
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آیه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 7 سوره قلم]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ».|سوره=68|آیه=7}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه==
| |
| − | | |
| − | هر آینه پروردگار تو بهتر می داند چه کسی از طریق او گمراه گشته که او به ره یافتگان داناتر است.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول آیات 5 تا 7:'''
| |
| − | | |
| − | سید ابوالحمد مهدى بن نزار الحسینى بعد از نه واسطه از ضحاک بن مزاحم و نیز محمد بن العباس هم بعد از پنج واسطه از ضحاک بن مزاحم روایت کند که گفت: هنگامى که [[رسول خدا]] على بن ابى‌طالب را مقدم می‌داشت و وى را بزرگ مى شمرد.
| |
| − | | |
| − | قریش مى گفتند: روش محمد به جنون و دیوانگى کشیده شده است لذا اوائل آیات این سوره تا این آیات به همین منظور نازل گردید و مراد از راه راست خدا در آیه «هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ» که کفار از آن گمراه شده اند، وجود على بن ابى‌طالب است.<ref> تفاسیر مجمع البیان و برهان.</ref> محمد بن العباس بعد از شش واسطه از ابوایوب انصارى نقل کند که وقتى که پیامبر دست على را بلند کرد و فرمود: من کنت مولاه فعلى مولاه.
| |
| − | | |
| − | عده اى از مردم گفتند: پیامبر درباره على روش جنون‌آمیز و گمراهى پیش گرفته است لذا آیات 5 و 6 نازل شد.<ref> البرهان فی تفسیر القرآن.</ref>
| |
| − | | |
| − | [[امام صادق]] علیه‌السلام فرماید: عمر بن الخطاب روزى على بن ابى‌طالب را ملاقات نمود و گفت: شنیدم که گفته اى آیات 5 و 6 [[سوره قلم]] درباره من و رفیق من نازل شده است. على در جواب فرمود: آیا می‌خواهى تو را درباره آیه «وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِی الْقُرْآنِ» و آیه «فَهَلْ عَسَیتُمْ إِنْ تَوَلَّیتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَکمْ» خبر بدهم که براى بنى‌امیه نازل شده است.
| |
| − | | |
| − | عمر گفت: این موضوعات [[دروغ]] است و بنى‌امیه به ارحام خود بهتر می‌رسند.<ref> تفاسیر على بن ابراهیم و برهان.</ref> احمد بن محمد بن خالد البرقى بعد از دو واسطه از جابر و او از [[امام باقر]] علیه‌السلام و ایشان از پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم روایت کنند که فرمود: هر شخص مؤمنى که مرا دوست بدارد، على را نیز دوست می‌دارد و اگر کسى مرا دوست بدارد و با على دشمن باشد در [[ایمان]] آوردن خود دروغ گفته است. دو نفر از منافقین که این گفتار را از پیامبر مى شنیدند، گفتند: کار رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره على به گمراهى و دیوانگى کشیده شده است لذا این آیات با آیات 8 و 9 و 10 در این باره نازل گردیده است.<ref> البرهان فی تفسیر القرآن.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 826.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره قلم]]
| |
| − | * [[سوره قلم/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره قلم]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
