|
|
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آیه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 106 سوره توبه]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«وَآخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَإِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ».|سوره=9|آیه=106}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه==
| |
| − | | |
| − | و گروهی دیگر به مشیت خداوند واگذاشته شده اند که یا عذابشان می کند یا توبه شان را می پذیرد و خدا دانا و حکیم است.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» گوید: مجاهد و قتادة گویند: این آیه درباره هلال بن امیة و فرارة بن ربعى و کعب بن مالک از طوایف اوس و خزرج نازل شده، کعب بن مالک مرد راستگوئى بود که مورد سرزنش قرار نگرفت و تخلف او از جنگ به خاطر مستعد نبودن بوده لذا پیامبر از او چشم پوشید و او را به [[دروغ]] متهم ننمود ولى به او فرمود، صبر کن تا خداوند درباره تو قضاوت کند و دو مرد دیگر نیز مانند او راست مى گفتند ولى پیامبر مردم را از سخن گفتن با آن‌ها نهى فرمود.
| |
| − | | |
| − | بعد از آن که مکر و حیله منافقین و سایر متخلفین از جنگ تبوک که در حدود هشتاد و ادنى بودند، آشکارى گردید. این سه نفر پنجاه شب دور ماندند به قسمى که زن و فرزندشان هم از آن‌ها دورى کرده بودند زیرا فرمان پیامبر را اطاعت نکردند.
| |
| − | | |
| − | کعب خیمه اى بنا کرد و به تنهائى می‌زیست و نازل شدن قبول [[توبه]] آن‌ها در شب به آن‌ها رسید. صبح آن روز مسلمین به آن‌ها بشارت دادند آنان خوشحال گردیدند.
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 411.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره توبه]]
| |
| − | * [[سوره توبه/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره توبه]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
