ضریح: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
+
در لغتنامه [[علی اکبر دهخدا|دهخدا]] در مورد معنی لغت ضریح آمده است:
 +
«ضریح: گور. قبر. قبر بی لحد. گور بی لحد. مغاکی که در میان گور سازند برای مرده. شکاف میان گور یا در یک جانب آن یا بی شکاف ... خانه چوبین و مشبک و یا از مس و نقره و جز آن که بر سر قبر [[امام]] یا امام زاده ای سازند».
  
محفظه‌اى كه روى قبر مطهر [[سیدالشهدا]] علیه السلام و امامان و امامزادگان ديگر قرار دارد.
+
در [[فرهنگ]] دینى، ضریح قبور [[اولیاء الله|اولیاء خدا]] مقدس و [[تبرک|متبرک]] است و آن را مى‌بوسند و کنارش به [[زیارت]] مى‌پردازند و هنرمندان و صنعتگران مسلمان در ساختن و پرداختن ‌ضریح، ظریفکاری هاى جالبى دارند.<ref> جواد محدثی، فرهنگ عاشورا. </ref>
 +
==پانویس==
 +
<references />
  
ضريح، هم به معناى گور، قبر بى‌لحد و مغاكى است كه در ميان گور سازند براى مرده، شكاف ميان گور يا در يك جانب آن يا شكاف، هم به معناى خانه چوبين و مشبك و يا از مس و نقره و جز آن كه بر سر قبر امامى يا امامزاده سازند.<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>
+
==منابع==
  
در روايات است كه‌ «ضراح‌»، جايى در آسمان چهارم در برابر كعبه است، خانه‌اى براى پروردگار.<ref>مجمع البحرين، طريحى.</ref> در فرهنگ دينى، ضريح قبور اولياء خدا مقدس و متبرك است و آن را مى‌بوسند و كنارش به [[زيارت]] مى‌پردازند و هنرمندان و صنعتگران مسلمان در ساختن و پرداختن ‌ضريح، ظريفكاري هاى جالبى دارند. در عرف رايج ميان علاقه‌مندان سيدالشهدا علیه السلام، تعبير «ضريح شش گوشه‌» بار عاطفى خاصى دارد و دلها را به سوى خود جذب مى‌كند و شوق ‌شيعه را به زيارت آن ضريح مطهر برمى‌انگيزد.  
+
* لغت نامه دهخدا.
 +
* جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف.
  
==پانویس==
+
[[رده:زیارت]]
<references/>
 
 
 
==منابع==
 
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۱۹

در لغتنامه دهخدا در مورد معنی لغت ضریح آمده است: «ضریح: گور. قبر. قبر بی لحد. گور بی لحد. مغاکی که در میان گور سازند برای مرده. شکاف میان گور یا در یک جانب آن یا بی شکاف ... خانه چوبین و مشبک و یا از مس و نقره و جز آن که بر سر قبر امام یا امام زاده ای سازند».

در فرهنگ دینى، ضریح قبور اولیاء خدا مقدس و متبرک است و آن را مى‌بوسند و کنارش به زیارت مى‌پردازند و هنرمندان و صنعتگران مسلمان در ساختن و پرداختن ‌ضریح، ظریفکاری هاى جالبى دارند.[۱]

پانویس

  1. جواد محدثی، فرهنگ عاشورا.

منابع