|
|
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آيه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 101 سوره آل عمران]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«وَ كَيْفَ تَكْفُرُونَ وَ أَنتُمْ تُتْلَى عَلَيْكُمْ آيَاتُ اللّهِ وَ فِيكُمْ رَسُولُهُ وَ مَن يَعْتَصِم بِاللّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ».|سوره=3|آیه=101}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه آیه==
| |
| − | | |
| − | و چگونه كفر مى ورزيد با اين كه آيات خدا بر شما خوانده مى شود و پيامبر او ميان شماست و هر كس به خدا تمسك جويد قطعا به راه راست هدايت شده است.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''محل نزول:'''
| |
| − | | |
| − | اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 136.</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» گوید: از ابن عباس درباره سبب نزول اين آيه چنين روايت گرديده كه در زمان جاهليت بين اوس و خزرج در هر ماه جنگى وجود مي‌داشت و بعد از اسلام نيز هر وقت در مجلسى كه اين دو طائفه با هم مى نشستند، زمان جاهليت را ياد مى آوردند و به ستيز و جنگ با اسلحه مى پرداختند<ref> صاحب روض الجنان يا روح الجنان از زيد بن اسلم موضوع مفصل آن را در آيه 100 چنين نقل كرده و گويد: درباره شماس بن قيس نازل شده نامبرده، پيرمردى بود يهودى و نسبت به [[اسلام]] و مسلمين بسيار حسود و كينه توز و خودش هم شديدالكفر و عاصى بود روزى بر جماعتى عظيم از اوس و خزرج كه مؤتلف شده بودند، گذشت. او را از اين هم آهنگى خوش نيامد و حسد ورزيد و به فكر اختلاف افكندن در ميان آن‌ها برآمد. لذا جوانى را تحريك كرد كه در كنار آنان بايستد و [[حديث]] بغاث يا بعاث را در ميان آن‌ها زنده كند (بغاث جايگاهى بود كه دو طائفه اوس و خزرج در آن مكان به كار زار و نزاع برخاسته بودند) و مي‌خواست ايشان را به ياد آن واقعه و حماسه‌سرائى آن بيندازد. جوان مزبور چنين كرد و از اثر يادآورى آن واقعه اوس و خزرج به نزاع و مفاخره پرداختند. نزاع مزبور به قدرى سخت شد كه دو نفر از ميان آن‌ها مجروح گرديدند، يكى اوس بن قطر از بنى‌حارثه اوسى و ديگرى جيان بن صخر از بنى‌سلمه خزرجى، خبر نزاع مزبور به [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله رسيد با جماعتى از مهاجرين برخاست و نزد آنان آمد وقتى كه پيامبر را ديدند به خود آمدند و از عمل خويش پشيمان شدند و فهميدند كه نزاع مزبور از اثر خوى جاهليت و كيد [[شيطان]] بوده است. لذا اسلحه را كنار گذاشتند و خداوند اين آيه را نازل فرمود.</ref> سپس اين آيه نازل گرديد.
| |
| − | | |
| − | حسن بصرى گويد: اين آيه درباره مشركين عرب نازل شده است.
| |
| − | | |
| − | ==پانويس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش.
| |
| − | * فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
| |
| − | | |
| − | ==پيوندها==
| |
| − | | |
| − | * [[سوره آل عمران]]
| |
| − | * [[سوره آل عمران/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آيات سوره آل عمران]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
