طاهر بن حسین: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{تقویم|روز= 25 جمادی الثانی|سال= سال 207 هجری قمری}}
+
«طاهر بن حسین» مؤسس سلسله «[[طاهریان]]» و از سرداران [[هارون الرشید]] و فرزندش [[مأمون عباسی]] بود. او در بسیاری از جنگ‌ها به نفع [[عباسیان]] شمشیر زد و سپاهیان عباسی را به پیروزی رسانید. طاهر در منازعه بین مأمون و [[امین (خلیفه عباسی)|امین]] (دو فرزند هارون الرشید) در بدست آوردن [[خلافت]]، جانب مأمون را گرفت و او را در این راه یاری داد. مأمون وی را به فرماندهی سپاه خود منصوب کرد و در رأس لشکریان زیادی از [[خراسان]] بسوی [[عراق]] گسیل داشت.
طاهر بن حسين از سرداران [[هارون الرشيد]] و فرزندش مأمون عباسی بود و در بسياري از جنگ‌ها به نفع [[عباسیان]] شمشير زد و سپاهيان عباسي را به پيروزي رسانيد. او در منازعه بين مأمون و امين (دو فرزند هارون الرشيد) در بدست آوردن [[خلافت]]، جانب مأمون را گرفت و او را در اين راه ياري داد. مأمون وي را به فرماندهي سپاه خود منصوب و در رأس لشكريان بي‌شماري از [[خراسان]] بسوي [[عراق]] گسيل داشت.
 
  
طاهر بن حسين پس از جنگ‌هاي زياد بر سپاهيان امين پيروز و شهر [[بغداد]] و تمامي مناطق تحت سيطره وي را تصرف كرد. اما مدتي بعد از سوي امين بركنار و حسن بن سهل به جاي وي به فرماندهي اعظم عراق منصوب گرديد.<ref> تاريخ الطبري، ج ص 117.</ref>
+
طاهر بن حسین پس از جنگ‌های زیاد بر سپاهیان امین پیروز شد و شهر [[بغداد]] و تمامی مناطق تحت سیطره وی را تصرف کرد. اما مدتی بعد از سوی امین برکنار و [[حسن بن سهل]] به جای وی به فرماندهی اعظم عراق منصوب گردید.<ref> تاریخ الطبری، ج ۷، ص ۱۱۷.</ref>
  
به هر روي اين سردار نام آشناي عباسي در بيست و پنجم [[جمادی الثانی]] سال 207 قمري و در عصر خلافت مأمون عباسي وفات يافت. قاضي وقت بغداد يعني يحيي بن اكثم از جانب مأمون به رقه رفت و خبر درگذشت طاهر بن حسين را به فرزندش عبدالله بن طاهر رسانيد و از جانب مأمون وي را تسليت گفت. همچنين وي را به خاطر منصوب شدن به امارت و حكومت "رقه" از جانب مأمون تبريك گفت.<ref> [[البداية والنهاية]] ([[ابن كثير]])، ج 10، ص 266.</ref>
+
این سردار نام آشنای عباسی در ۲۵ [[جمادی الثانی]] سال ۲۰۷ قمری و در عصر خلافت مأمون عباسی وفات یافت. اما چنانکه گفته شده، طاهر در اواخر خلافت مأمون، دعوى استقلال كرد و يك روز در خطبه [[نماز جمعه]] نام خليفه را حذف كرد. از آن جايى كه مأمون مى دانست روزى طاهر دست به اين كار خواهد زد، از مدت ها قبل غلامى را به او هديه داد كه در واقع جاسوس مأمون بود و ماموريت داشت به محض آن كه طاهر نام خليفه را از خطبه نماز جمعه حذف كند، طاهر را به قتل برساند.  
  
 +
قاضی وقت بغداد یعنی [[یحیی بن اکثم|یحیی بن اکثم]] از جانب مأمون به «رقّه» رفت و خبر درگذشت طاهر بن حسین را به فرزندش عبدالله بن طاهر رسانید و از جانب مأمون وی را تسلیت گفت. همچنین وی را به خاطر منصوب شدن به امارت و حکومت رقه از جانب مأمون تبریک گفت.<ref> البدایة والنهایة (ابن کثیر)، ج ۱۰، ص ۲۶۶.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
 
 
 
==منابع==
 
==منابع==
  
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
+
*روزشمار تاریخ اسلام، سید تقى واردى، جلد چهارم، ماه جمادی الثانی.
 
+
*روزشمار قمرى، گردآورى: على حائرى، [http://pajuhesh.irc.ir/Product/book/show.text/id/720/book_keyword//occasion//index/1/indexId/131489 سایت مركز پژوهش‌هاى اسلامى رسانه].
[[رده:وقایع ماه جمادی الثانی]]
+
[[رده:بنی عباس]]
[[رده:سال ۲۰۷ هجری قمری]]
+
[[رده:حاکمان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۲

«طاهر بن حسین» مؤسس سلسله «طاهریان» و از سرداران هارون الرشید و فرزندش مأمون عباسی بود. او در بسیاری از جنگ‌ها به نفع عباسیان شمشیر زد و سپاهیان عباسی را به پیروزی رسانید. طاهر در منازعه بین مأمون و امین (دو فرزند هارون الرشید) در بدست آوردن خلافت، جانب مأمون را گرفت و او را در این راه یاری داد. مأمون وی را به فرماندهی سپاه خود منصوب کرد و در رأس لشکریان زیادی از خراسان بسوی عراق گسیل داشت.

طاهر بن حسین پس از جنگ‌های زیاد بر سپاهیان امین پیروز شد و شهر بغداد و تمامی مناطق تحت سیطره وی را تصرف کرد. اما مدتی بعد از سوی امین برکنار و حسن بن سهل به جای وی به فرماندهی اعظم عراق منصوب گردید.[۱]

این سردار نام آشنای عباسی در ۲۵ جمادی الثانی سال ۲۰۷ قمری و در عصر خلافت مأمون عباسی وفات یافت. اما چنانکه گفته شده، طاهر در اواخر خلافت مأمون، دعوى استقلال كرد و يك روز در خطبه نماز جمعه نام خليفه را حذف كرد. از آن جايى كه مأمون مى دانست روزى طاهر دست به اين كار خواهد زد، از مدت ها قبل غلامى را به او هديه داد كه در واقع جاسوس مأمون بود و ماموريت داشت به محض آن كه طاهر نام خليفه را از خطبه نماز جمعه حذف كند، طاهر را به قتل برساند.

قاضی وقت بغداد یعنی یحیی بن اکثم از جانب مأمون به «رقّه» رفت و خبر درگذشت طاهر بن حسین را به فرزندش عبدالله بن طاهر رسانید و از جانب مأمون وی را تسلیت گفت. همچنین وی را به خاطر منصوب شدن به امارت و حکومت رقه از جانب مأمون تبریک گفت.[۲]

پانویس

  1. تاریخ الطبری، ج ۷، ص ۱۱۷.
  2. البدایة والنهایة (ابن کثیر)، ج ۱۰، ص ۲۶۶.

منابع