ملا محمد تقی هروی: تفاوت بین نسخه‌ها
(اصلاح الگو) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | محمدتقی هروی در [[ماه رمضان]] سال 1217 در شهر هرات به دنیا آمد و در همان شهر پرورش یافت و علوم مقدماتی همچون [[ادبیات عرب]] و حساب را در آن شهر گذراند و در سن نوزده سالگی برای ادامه تحصیل به [[اصفهان]] مهاجرت کرد و در درس [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] آیات عظام: [[شیخ محمدتقی اصفهانی]] (صاحب حاشیه)، حاج محمد ابراهیم کلباسی و حجة الاسلام اصفهانی شرکت جست. | |
| − | + | در سفرهای زیارتی که به [[عتبات عالیات|عتبات]] [[عراق]] داشت در [[نجف]] از درس آیة الله [[شیخ محمدحسن نجفی]] (صاحب [[جواهر الکلام (کتاب)|جواهر]]) و در [[کربلا]] از محضر آیات عظام: [[سید کاظم رشتی]] و میرزا علی نقی طباطبائی استفاده برد و پس از تکمیل درس هایش به اصفهان مراجعت نمود و مرجعیت امور دینی شهر را به دست گرفت. دراین هنگام دانشجویان [[علوم اسلامی]] در حلقه درس او حاضر شدند که ازجمله آنان آیت الله نمازی اصفهانی بود که به استادش احترام وافر می گذاشت و می گفت: «او ضمن دارا بودن مراتب والای علمی و عملی، خوش رفتار و دارای قلبی پاک و پاک نهاد بود، نیتی خالص داشت و نزد علما و مردم عزیز و محترم بود.» | |
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | |||
| + | * الکرام البرره، ص 213. | ||
| − | |||
| − | |||
[[رده:علمای قرن سیزدهم]] | [[رده:علمای قرن سیزدهم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۲۱
محمدتقی هروی در ماه رمضان سال 1217 در شهر هرات به دنیا آمد و در همان شهر پرورش یافت و علوم مقدماتی همچون ادبیات عرب و حساب را در آن شهر گذراند و در سن نوزده سالگی برای ادامه تحصیل به اصفهان مهاجرت کرد و در درس فقه و اصول آیات عظام: شیخ محمدتقی اصفهانی (صاحب حاشیه)، حاج محمد ابراهیم کلباسی و حجة الاسلام اصفهانی شرکت جست.
در سفرهای زیارتی که به عتبات عراق داشت در نجف از درس آیة الله شیخ محمدحسن نجفی (صاحب جواهر) و در کربلا از محضر آیات عظام: سید کاظم رشتی و میرزا علی نقی طباطبائی استفاده برد و پس از تکمیل درس هایش به اصفهان مراجعت نمود و مرجعیت امور دینی شهر را به دست گرفت. دراین هنگام دانشجویان علوم اسلامی در حلقه درس او حاضر شدند که ازجمله آنان آیت الله نمازی اصفهانی بود که به استادش احترام وافر می گذاشت و می گفت: «او ضمن دارا بودن مراتب والای علمی و عملی، خوش رفتار و دارای قلبی پاک و پاک نهاد بود، نیتی خالص داشت و نزد علما و مردم عزیز و محترم بود.»
منابع
- الکرام البرره، ص 213.
