|
|
| (۳۵ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{قرآن/صفحه و متن| 60|1|﴿١﴾}}<p></P> | + | {{قرآن/صفحه و متن| 104|1|﴿١﴾}}<p></P> |
| − | به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. ای اهل ایمان! دشمنان من و دشمنان خودتان را دوستان خود مگیرید، شما با آنان اظهار دوستی می کنید، در حالی که آنان به طور یقین به آنچه از حق برای شما آمده کافرند، و پیامبر و شما را به خاطر ایمانتان به خدا که پروردگار شماست [از وطن] بیرون می کنند، [پس آنان را دوستان خود مگیرید] اگر برای جهاد در راه من و طلب خشنودیم بیرون آمده اید [چرا] مخفیانه به آنان پیام می دهید که دوستشان دارید؟ در حالی که من به آنچه پنهان می داشتید و آنچه آشکار کردید داناترم، و هر کس از شما با دشمنان من رابطه دوستی برقرار کند، مسلماً از راه راست منحرف شده است. (۱)<p></P> | + | به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. وای بر هر عیب جوی بدگوی! (۱)<p></P> |
| − | {{قرآن/صفحه و متن| 60|2|﴿٢﴾}}<p></P> | + | {{قرآن/صفحه و متن| 104|2|﴿٢﴾}}<p></P> |
| − | اگر بر شما چیره شوند، دشمنانتان خواهند بود، و دست هایشان را [ به اسارت، آزار و کشتن] و زبان هایشان را به [ بدگویی، تحقیر و ناسزا] بر ضد شما می گشایند، و آرزو دارند که ای کاش شما هم کافر شوید. (۲)<p></P> | + | همان که ثروتی فراهم آورده و [ پی در پی] آن را شمرد [و ذخیره کرد.] (۲)<p></P> |
| − | {{قرآن/صفحه و متن| 60|3|﴿٣﴾}}<p></P> | + | {{قرآن/صفحه و متن| 104|3|﴿٣﴾}}<p></P> |
| − | روز قیامت [که کیفر دوستی با دشمنان داده شود] خویشان و فرزندانتان سودی به حال شما ندارند، خدا میان شما و آنان جدایی می اندازد، و خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست. (۳)<p></P> | + | گمان می کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (۳)<p></P> |
| − | {{قرآن/صفحه و متن| 60|4|﴿٤﴾}}<p></P> | + | {{قرآن/صفحه و متن| 104|4|﴿٤﴾}}<p></P> |
| − | مسلماً برای شما در ابراهیم و کسانی که با اویند سرمشقی نیکوست، آن گاه که به قوم خود گفتند: ما از شما و آنچه به جای خدا می پرستید بیزاریم، ما به شما کافریم و میان ما و شما دشمنی و کینه همیشگی پدیدار شده است، تا آن زمان که به خدای یگانه ایمان آورید. [آری، ابراهیم و مؤمنان جز اعلام بیزاری سخنی با بت پرستان نداشتند] مگر سخن ابراهیم به پدرش که گفت: من برای تو [در صورتی که دست از دشمنی و کینه با حق برداری] آمرزش خواهم خواست و در برابر خدا به سود تو اختیار چیزی را ندارم. پروردگارا! بر تو توکل کردیم، و به سوی تو بازگشتیم، و بازگشت به سوی توست. (۴)<p></P> | + | این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛ (۴)<p></P> |
| − | {{قرآن/صفحه و متن| 60|5|﴿٥﴾}}<p></P> | + | {{قرآن/صفحه و متن| 104|5|﴿٥﴾}}<p></P> |
| − | پروردگارا! ما را وسیله آزمایش [و هدف آزار، چیرگی و سلطه] برای کافران قرار مده، و پروردگارا! ما را بیامرز که همانا تو توانای شکست ناپذیر و حکیمی. (۵)<p></P> | + | و تو چه می دانی آن شکننده چیست؟ (۵)<p></P> |
| − | {{قرآن/صفحه جزء| ۵۴۹}}
| + | {{قرآن/صفحه و متن| 104|6|﴿٦﴾}}<p></P> |
| − | {{قرآن/صفحه و متن| 60|6|﴿٦﴾}}<p></P> | + | آتش برافروخته خداست (۶)<p></P> |
| − | بی تردید برای شما در [روش و شیوه] آنان سرمشقی نیکوست، برای کسی که به خدا و روز قیامت امید دارد. و هر کس [از اقتدای به آن روش و شیوه] روی برگرداند [زیانی به خدا نمی رساند]؛ زیرا خدا همان بی نیاز و ستوده است. (۶)<p></P> | + | {{قرآن/صفحه و متن| 104|7|﴿٧﴾}}<p></P> |
| − | {{قرآن/صفحه و متن| 60|7|﴿٧﴾}}<p></P> | + | [ آتشی] که بر دل ها برآید و چیره شود. (۷)<p></P> |
| − | امید است خدا میان شما و کسانی از کافران که با آنان دشمنی داشتید [ به وسیله اسلام آوردنشان] دوستی قرار دهد، و خدا تواناست، و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۷)<p></P> | + | {{قرآن/صفحه و متن| 104|8|﴿٨﴾}}<p></P> |
| − | {{قرآن/صفحه و متن| 60|8|﴿٨﴾}}<p></P> | + | آن آتش بر آنان سربسته است [که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛] ( ۸)<p></P> |
| − | خدا شما را از نیکی کردن و عدالت نسبت به کسانی که درکار دین با شما نجنگیدند و شما را از دیارتان بیرون نکردند باز نمی دارد؛ زیرا خدا عدالت پیشگان را دوست دارد. (۸)<p></P>
| + | {{قرآن/صفحه و متن| 104| 9| ﴿٩﴾}}<p></P> |
| − | {{قرآن/صفحه و متن|60|9|﴿٩﴾}}<p></P>
| + | [ آتشی] در ستون هایی بلند و کشیده. ( ۹)<p></P> |
| − | خدا فقط شما را از دوستی با کسانی نهی می کند که در کار دین با شما جنگیدند، و از دیارتان بیرون راندند، و در بیرون راندنتان به یکدیگر کمک کردند تا [به خاطر این سختگیری] با آنان دوستی کنید. و تنها کسانی که با آنان دوستی کنند، ستمکارانند. (۹)<p></P>
| |
| − | {{قرآن/صفحه و متن|60|10|﴿١٠﴾}}<p></P>
| |
| − | ای مؤمنان! هنگامی که زنان باایمان [با جدا شدن از همسرانشان] هجرت کنان [از دیار کفر] به سوی شما می آیند، آنان را [از جهت ایمان] بیازمایید، البته خدا خود به ایمان آنان داناتر است. پس اگر آنان را باایمان تشخیص دادید، آنان را به سوی کافران [که همسرانشان هستند] باز مگردانید، نه این زنان بر کافران حلال اند، و نه آن کافران بر این زنان حلال اند، و مهریه ای که همسران کافر به زنان مؤمن خود داده اند به آنان بپردازید، و بر شما گناهی نیست در صورتی که مهریه شان را به آنان بدهید، با آنان ازدواج کنید، و به عقد و پیوندهای زنان کافر [تان که به کفار پیوسته اند] پای بند نباشید [که آن عقد و پیوند باطل شده و وظیفه شما رها کردن آنان است ] و آنچه را شما [ برای همسران مرتد و فراری خود که به کافران پناهنده شده اند] هزینه کرده اید [از کافران] بخواهید، و آنان هم باید آنچه را هزینه کرده اند از شما درخواست کنند؛ این حکم خداست که میان شما حکم می کند، و خدا دانا و حکیم است. ( ۱۰)<p></P> | |
| − | {{قرآن/صفحه و متن|60|11|﴿١١﴾}}<p></P> | |
| − | اگر برخی از همسران شما با پیوستن به کفار از دست شما رفتند [و کافران مهریه مورد مطالبه شما را ندادند] و شما غنیمتی یافتید، پس به کسانی که همسرانشان را [به خاطر پیوستن به کفار] از دست داده اند، معادل مهریه ای که داده اند از غنایم بپردازید، و از خدایی که به او ایمان دارید پروا کنید. (۱۱)<p></P>
| |
| − | {{قرآن/صفحه جزء| ۵۵۰}}
| |
| − | {{قرآن/صفحه و متن|60|12|﴿١٢﴾}}<p></P> | |
| − | ای پیامبر! هنگامی که زنان باایمان نزد تو آیند تا [بر پایه این شرایط] با تو بیعت کنند که چیزی را با خدا شریک نگیرند، و دزدی نکنند، و مرتکب زنا نشوند، و فرزندان خود را نکشند، و طفل حرام زاده خود را به دروغ و افترا به شوهرانشان نبندند، و در هیچ کار پسندیده ای از تو سرپیچی نکنند، با آنان بیعت کن و از خدا برای آنان آمرزش بخواه؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۱۲)<p></P>
| |
| − | {{قرآن/صفحه و متن|60|13|﴿١٣﴾}}<p></P>
| |
| − | ای مؤمنان! با قومی که خدا بر آنان خشم گرفته، دوستی نکنید. آنان به یقین از آخرت مأیوسند، همان گونه که کافران مدفون در قبرها [که به سرانجام شوم خود رسیده اند، از نجات خویش] مأیوسند. (۱۳)<p></P> | |
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. وای بر هر عیب جوی بدگوی! (۱)
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ
همان که ثروتی فراهم آورده و [پی در پی] آن را شمرد [و ذخیره کرد.] (۲)
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ
گمان می کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (۳)
كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ
این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛ (۴)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ
و تو چه می دانی آن شکننده چیست؟ (۵)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ
آتش برافروخته خداست (۶)
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ
[آتشی] که بر دل ها برآید و چیره شود. (۷)
إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ
آن آتش بر آنان سربسته است [که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛] (۸)
فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ
[آتشی] در ستون هایی بلند و کشیده. (۹)
