|
|
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==سوره 19 / مريم==
| + | #REDIRECT [[سوره مریم]] |
| − | | |
| − | '''<I>بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ</I>''' / به نام خداوند رحمتگر مهربان
| |
| − | | |
| − | '''<I>كهيعص ﴿1﴾</I>''' / كاف ها يا عين صاد(1)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ذِكْرُ رَحْمَةِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا ﴿2﴾</I>''' / اين يادى از رحمت پروردگار تو درباره بنده اش زكرياست.(2)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاء خَفِيًّا ﴿3﴾</I>''' / آن گاه كه زكريا پروردگارش را آهسته ندا كرد.(3)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا ﴿4﴾</I>''' / گفت: پروردگارا من استخوانم سست گرديده و موى سرم از پيرى سپيد گشته و اى پروردگار من هرگز در دعاى تو نااميد نبوده ام.(4)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِن وَرَائِي وَ كَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا فَهَبْ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا ﴿5﴾</I>''' / و من پس از خويشتن از بستگانم بيمناكم و زنم نازاست پس از جانب خود ولى و جانشينى به من ببخش.(5)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا ﴿6﴾</I>''' / كه از من ارث برد و از خاندان يعقوب نيز ارث برد و او را اى پروردگار من پسنديده گردان.(6)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَى لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِيًّا ﴿7﴾</I>''' / اى زكريا ما تو را به پسرى كه نامش يحيى است مژده مى دهيم كه قبلا همنامى براى او قرار نداده ايم.(7)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَ كَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا ﴿8﴾</I>''' / گفت: پروردگارا چگونه مرا پسرى خواهد بود و حال آن كه زنم نازاست و من از سالخوردگى ناتوان شده ام.(8)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْئًا ﴿9﴾</I>''' / فرشته گفت: فرمان چنين است پروردگار تو گفته كه اين كار بر من آسان است و تو را در حالى كه چيزى نبودى قبلا آفريده ام.(9)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا ﴿10﴾</I>''' / گفت: پروردگارا نشانه اى براى من قرار ده. فرمود: نشانه تو اين است كه سه شبانه روز با اين كه سالمى با مردم سخن نمى گويى.(10)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا ﴿11﴾</I>''' / پس از [[محراب]] بر قوم خويش درآمد و ايشان را آگاه گردانيد كه روز و شب به [[نيايش]] بپردازيد.(11)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا ﴿12﴾</I>''' / اى يحيى كتاب خدا را به جد و جهد بگير و از كودكى به او [[نبوت]] داديم.(12)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ حَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَ زَكَاةً وَ كَانَ تَقِيًّا ﴿13﴾</I>''' / و نيز از جانب خود مهربانى و پاكى به او داديم و [[تقوا]] پيشه بود.(13)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُن جَبَّارًا عَصِيًّا ﴿14﴾</I>''' / و با پدر و مادر خود نيك رفتار بود و زورگويى نافرمان نبود.(14)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ سَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا ﴿15﴾</I>''' / و درود بر او روزى كه زاده شد و روزى كه مى ميرد و روزى كه زنده برانگيخته مى شود.(15)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِانتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا ﴿16﴾</I>''' / و در اين كتاب از مريم ياد كن آن گاه كه از كسان خود در مكانى شرقى به كنارى شتافت.(16)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا ﴿17﴾</I>''' / و در برابر آنان پرده اى بر خود گرفت پس [[روح]] خود را به سوى او فرستاديم تا به شكل بشرى خوش اندام بر او نمايان شد.(17)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَن مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيًّا ﴿18﴾</I>''' / مريم گفت: اگر پرهيزگارى من از تو به خداى رحمان پناه مى برم.(18)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا ﴿19﴾</I>''' / گفت: من فقط فرستاده پروردگار توام براى اين كه به تو پسرى پاكيزه ببخشم.(19)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَتْ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِيًّا ﴿20﴾</I>''' / گفت: چگونه مرا پسرى باشد با آن كه دست بشرى به من نرسيده و بدكار نبوده ام.(20)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَلِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّا وَ كَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا ﴿21﴾</I>''' / گفت: فرمان چنين است. پروردگار تو گفته كه آن بر من آسان است و تا او را نشانه اى براى مردم و رحمتى از جانب خويش قرار دهيم و اين دستورى قطعى بود.(21)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَتْ بِهِ مَكَانًا قَصِيًّا ﴿22﴾</I>''' / پس مريم به او (=عيسى) آبستن شد و با او به مكان دور افتاده اى پناه جست.(22)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَأَجَاءهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَ كُنتُ نَسْيًا مَّنسِيًّا ﴿23﴾</I>''' / تا درد زايمان او را به سوى تنه درخت خرمايى كشانيد. گفت: اى كاش پيش از اين مرده بودم و يكسر فراموش شده بودم.(23)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا ﴿24﴾</I>''' / پس از زير پاى او فرشته وى را ندا داد كه غم مدار پروردگارت زير پاى تو چشمه آبى پديد آورده است.(24)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ هُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا ﴿25﴾</I>''' / و تنه درخت خرما را به طرف خود بگير و بتكان بر تو خرماى تازه مى ريزد.(25)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَكُلِي وَاشْرَبِي وَ قَرِّي عَيْنًا فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا ﴿26﴾</I>''' / و بخور و بنوش و ديده روشن دار پس اگر كسى از آدميان را ديدى بگوى من براى خداى رحمان [[روزه]] [[نذر]] كرده ام و امروز مطلقا با انسانى سخن نخواهم گفت.(26)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا ﴿27﴾</I>''' / پس مريم در حالى كه او را در آغوش گرفته بود به نزد قومش آورد. گفتند: اى مريم به راستى كار بسيار ناپسندى مرتكب شده اى.(27)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَ مَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا ﴿28﴾</I>''' / اى خواهر هارون پدرت مرد بدى نبود و مادرت نيز بدكاره نبود.(28)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا ﴿29﴾</I>''' / مريم به سوى عيسى اشاره كرد. گفتند: چگونه با كسى كه در گهواره و كودك است سخن بگوييم؟(29)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ إِنِّي عَبْدُاللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَ جَعَلَنِي نَبِيًّا ﴿30﴾</I>''' / كودك گفت: منم بنده خدا به من كتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است.(30)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ جَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَ أَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَادُمْتُ حَيًّا ﴿31﴾</I>''' / و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته و تا زنده ام به [[نماز]] و [[زكات]] سفارش كرده است.(31)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا ﴿32﴾</I>''' / و مرا نسبت به مادرم نيكوكار كرده و زورگو و نافرمانم نگردانيده است.(32)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا ﴿33﴾</I>''' / و درود بر من روزى كه زاده شدم و روزى كه مى ميرم و روزى كه زنده برانگيخته مى شوم.(33)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ذَلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ ﴿34﴾</I>''' / اين است ماجراى عيسى پسر مريم همان گفتار درستى كه در آن شك مى كنند.(34)
| |
| − | | |
| − | '''<I>مَا كَانَ لِلَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ سُبْحَانَهُ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ ﴿35﴾</I>''' / خدا را نسزد كه فرزندى برگيرد منزه است او چون كارى را اراده كند همين قدر به آن مى گويد موجود شو پس بى درنگ موجود مى شود.(35)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿36﴾</I>''' / و در حقيقت خداست كه پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستيد اين است راه راست.(36)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن مَّشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿37﴾</I>''' / اما دسته هاى گوناگون از ميان آن ها به اختلاف پرداختند پس واى بر كسانى كه كافر شدند از مشاهده روزى دهشتناك.(37)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَسْمِعْ بِهِمْ وَ أَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا لَكِنِ الظَّالِمُونَ الْيَوْمَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿38﴾</I>''' / چه شنوا و بينايند روزى كه به سوى ما مى آيند ولى ستمگران امروز در گمراهى آشكارند.(38)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ هُمْ فِي غَفْلَةٍ وَ هُمْ لَايُؤْمِنُونَ ﴿39﴾</I>''' / و آنان را از روز حسرت بيم ده آن گاه كه داورى انجام گيرد و حال آن كه آن ها اكنون در غفلتند و سر [[ايمان]] آوردن ندارند.(39)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَيْهَا وَ إِلَيْنَا يُرْجَعُونَ ﴿40﴾</I>''' / ماييم كه زمين را با هر كه در آن است به ميراث مى بريم و همه به سوى ما بازگردانيده مى شوند.(40)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا ﴿41﴾</I>''' / و در اين كتاب به ياد ابراهيم پرداز زيرا او پيامبرى بسيار راستگوى بود.(41)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَايَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنكَ شَيْئًا ﴿42﴾</I>''' / چون به پدرش گفت: پدر جان چرا چيزى را كه نمى شنود و نمى بيند و از تو چيزى را دور نمى كند مى پرستى.(42)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطًا سَوِيًّا ﴿43﴾</I>''' / اى پدر به راستى مرا از دانش [[وحى]] حقايقى بدست آمده كه تو را نيامده است پس از من پيروى كن تا تو را به راهى راست هدايت نمايم.(43)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَا أَبَتِ لَاتَعْبُدِ الشَّيْطَانَ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَنِ عَصِيًّا ﴿44﴾</I>''' / پدر جان [[شيطان]] را مپرست كه شيطان خداى رحمان را عصيانگر است.(44)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمَن فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيًّا ﴿45﴾</I>''' / پدر جان من مى ترسم از جانب خداى رحمان عذابى به تو رسد و تو يار شيطان باشى.(45)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنْ آلِهَتِي يَا إِبْراهِيمُ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ لَأَرْجُمَنَّكَ وَاهْجُرْنِي مَلِيًّا ﴿46﴾</I>''' / گفت: اى ابراهيم آيا تو از خدايان من متنفرى اگر باز نايستى تو را سنگسار خواهم كرد و برو براى مدتى طولانى از من دور شو.(46)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا ﴿47﴾</I>''' / ابراهيم گفت: درود بر تو باد بزودى از پروردگارم براى تو آمرزش مى خواهم زيرا او همواره نسبت به من پر مهر بوده است.(47)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ أَعْتَزِلُكُمْ وَ مَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَ أَدْعُو رَبِّي عَسَى أَلَّا أَكُونَ بِدُعَاء رَبِّي شَقِيًّا ﴿48﴾</I>''' / و از شما و از آن چه غير از خدا مى خوانيد كناره مى گيرم و پروردگارم را مى خوانم اميدوارم كه در خواندن پروردگارم نااميد نباشم.(48)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَقَ وَ يَعْقُوبَ وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا ﴿49﴾</I>''' / و چون از آن ها و از آن چه به جاى خدا مى پرستيدند كناره گرفت اسحاق و يعقوب را به او عطا كرديم و همه را پيامبر گردانيديم.(49)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ وَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا ﴿50﴾</I>''' / و از رحمت خويش به آنان ارزانى داشتيم و ذكر خير بلندى برايشان قرار داديم.(50)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَى إِنَّهُ كَانَ مُخْلَصًا وَ كَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا ﴿51﴾</I>''' / و در اين كتاب از موسى ياد كن زيرا كه او پاكدل و فرستاده اى پيامبر بود.(51)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ نَادَيْنَاهُ مِن جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَ قَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا ﴿52﴾</I>''' / و از جانب راست طور او را ندا داديم و در حالى كه با وى راز گفتيم او را به خود نزديك ساختيم.(52)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ وَهَبْنَا لَهُ مِن رَّحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا ﴿53﴾</I>''' / و به رحمت خويش برادرش هارون پيامبر را به او بخشيديم.(53)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَ كَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا ﴿54﴾</I>''' / و در اين كتاب از اسماعيل ياد كن زيرا كه او درست وعده و فرستاده اى پيامبر بود.(54)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ كَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَ كَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا ﴿55﴾</I>''' / و خاندان خود را به [[نماز]] و [[زكات]] فرمان مى داد و همواره نزد پروردگارش پسنديده رفتار بود.(55)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا ﴿56﴾</I>''' / و در اين كتاب از ادريس ياد كن كه او راستگويى پيامبر بود.(56)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ رَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا ﴿57﴾</I>''' / و ما او را به مقامى بلند ارتقا داديم.(57)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أُوْلَئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَ مِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْرَائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَ بُكِيًّا ﴿58﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | آنان كسانى از [[پيامبران]] بودند كه خداوند برايشان نعمت ارزانى داشت از فرزندان آدم بودند و از كسانى كه همراه نوح بر كشتى سوار كرديم و از فرزندان ابراهيم و اسرائيل و از كسانى كه آنان را هدايت نموديم و برگزيديم و هر گاه آيات خداى رحمان برايشان خوانده مى شد [[سجده]] كنان و گريان به خاك مى افتادند.(58)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا ﴿59﴾</I>''' / آن گاه پس از آنان جانشينانى به جاى ماندند كه [[نماز]] را تباه ساخته و از هوس ها پيروى كردند و بزودى سزاى گمراهى خود را خواهند ديد.(59)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِلَّا مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا ﴿60﴾</I>''' / مگر آنان كه [[توبه]] كرده و [[ايمان]] آورده و كار شايسته انجام دادند كه آنان به [[بهشت]] درمى آيند و ستمى برايشان نخواهد رفت.(60)
| |
| − | | |
| − | '''<I>جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا ﴿61﴾</I>''' / باغ هاى جاودانى كه خداى رحمان به بندگانش در جهان ناپيدا وعده داده است در حقيقت وعده او انجام شدنى است.(61)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَايَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا ﴿62﴾</I>''' / در آن جا سخن بيهوده اى نمى شنوند جز درود و روزى شان صبح و شام در آن جا آماده است.(62)
| |
| − | | |
| − | '''<I>تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيًّا ﴿63﴾</I>''' / اين همان بهشتى است كه به هر يك از بندگان ما كه پرهيزگار باشند به ميراث مى دهيم.(63)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَ مَا خَلْفَنَا وَ مَا بَيْنَ ذَلِكَ وَ مَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا ﴿64﴾</I>''' / و ما [[فرشتگان]] جز به فرمان پروردگارت نازل نمى شويم آن چه پيش روى ما و آن چه پشت سر ما و آن چه ميان اين دو است همه به او اختصاص دارد و پروردگارت هرگز فراموشكار نبوده است.(64)
| |
| − | | |
| − | '''<I>رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا ﴿65﴾</I>''' / پروردگار آسمان ها و زمين و آن چه ميان آن دو است پس او را بپرست و در پرستش او شكيبا باش آيا براى او همنامى مى شناسى.(65)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يَقُولُ الْإِنسَانُ أَئِذَا مَامِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا ﴿66﴾</I>''' / و انسان مى گويد: آيا وقتى بميرم راستى زنده از [[قبر]] بيرون آورده مى شوم.(66)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ وَ لَمْ يَكُ شَيْئًا ﴿67﴾</I>''' / آيا انسان به ياد نمى آورد كه ما او را قبلا آفريده ايم و حال آن كه چيزى نبوده است.(67)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا ﴿68﴾</I>''' / پس به پروردگارت [[سوگند]] كه آن ها را با شياطين محشور خواهيم ساخت سپس در حالى كه به زانو درآمده اند آنان را گرداگرد [[دوزخ]] حاضر خواهيم كرد.(68)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا ﴿69﴾</I>''' / آن گاه از هر دسته اى كسانى از آنان را كه بر خداى رحمان سركش تر بوده اند بيرون خواهيم كشيد.(69)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَى بِهَا صِلِيًّا ﴿70﴾</I>''' / پس از آن به كسانى كه براى درآمدن به [[جهنم]] سزاوارترند خود داناتريم.(70)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ إِن مِّنكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا كَانَ عَلَى رَبِّكَ حَتْمًا مَّقْضِيًّا ﴿71﴾</I>''' / و هيچ كس از شما نيست مگر اين كه در آن وارد مى گردد اين امر همواره بر پروردگارت حكمى قطعى است.(71)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوا وَّ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا ﴿72﴾</I>''' / آن گاه كسانى را كه پرهيزگار بوده اند مى رهانيم و ستمگران را به زانو درافتاده در دوزخ رها مى كنيم.(72)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَّقَامًا وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا ﴿73﴾</I>''' / و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شود كسانى كه كفر ورزيده اند به آنان كه [[ايمان]] آورده اند مى گويند كدام يك از ما دو گروه جايگاهش بهتر و محفلش آراسته تر است.(73)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْيًا ﴿74﴾</I>''' / و چه بسيار نسل ها را پيش از آنان نابود كرديم كه اثاثى بهتر و ظاهرى فريباتر داشتند.(74)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ مَن كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدًّا حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكَانًا وَ أَضْعَفُ جُندًا ﴿75﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | بگو هر كه در گمراهى است خداى رحمان به او تا زمانى مهلت مى دهد تا وقتى آن چه به آنان وعده داده مى شود يا عذاب يا [[روز رستاخيز]] را ببينند پس بزودى خواهند دانست جايگاه چه كسى بدتر و سپاهش ناتوان تر است.(75)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يَزِيدُاللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَ خَيْرٌ مَّرَدًّا ﴿76﴾</I>''' / و خداوند كسانى را كه هدايت يافته اند بر هدايتشان مى افزايد و نيكي هاى ماندگار نزد پروردگارت از حيث پاداش بهتر و خوش فرجام تر است.(76)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَ قَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَ وَلَدًا ﴿77﴾</I>''' / آيا ديدى آن كسى را كه به آيات ما كفر ورزيد و گفت: قطعا به من مال و فرزند بسيار داده خواهد شد.(77)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَاطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَالرَّحْمَنِ عَهْدًا ﴿78﴾</I>''' / آيا بر غيب آگاه شده يا از خداى رحمان عهدى گرفته است.(78)
| |
| − | | |
| − | '''<I>كَلَّا سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَ نَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا ﴿79﴾</I>''' / نه چنين است بزودى آن چه را مى گويد مى نويسيم و عذاب را براى او خواهيم افزود.(79)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ نَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَ يَأْتِينَا فَرْدًا ﴿80﴾</I>''' / و آن چه را مى گويد از او به ارث مى بريم و تنها به سوى ما خواهد آمد.(80)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا ﴿81﴾</I>''' / و به جاى خدا معبودانى اختيار كردند تا براى آنان مايه عزت باشد.(81)
| |
| − | | |
| − | '''<I>كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَ يَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا ﴿82﴾</I>''' / نه چنين است بزودى آن معبودان [[عبادت]] ايشان را انكار مى كنند و دشمن آنان مى گردند.(82)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا ﴿83﴾</I>''' / آيا ندانستى كه ما [[شيطان]] ها را بر [[كافران]] گماشته ايم تا آنان را به [[گناهان]] تحريك كنند.(83)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا ﴿84﴾</I>''' / پس بر ضد آنان شتاب مكن كه ما روزها را براى آن ها شماره مى كنيم.(84)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْدًا ﴿85﴾</I>''' / ياد كن روزى را كه پرهيزگاران را به سوى خداى رحمان گروه گروه محشور مى كنيم.(85)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَى جَهَنَّمَ وِرْدًا ﴿86﴾</I>''' / و مجرمان را با حال تشنگى به سوى [[دوزخ]] مى رانيم.(86)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَايَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَالرَّحْمَنِ عَهْدًا ﴿87﴾</I>''' / آنان اختيار [[شفاعت]] را ندارند جز آن كس كه از جانب خداى رحمان پيمانى گرفته است.(87)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا ﴿88﴾</I>''' / و گفتند: خداى رحمان فرزندى اختيار كرده است.(88)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا ﴿89﴾</I>''' / واقعا چيز زشتى را بر زبان آورديد.(89)
| |
| − | | |
| − | '''<I>تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَ تَنشَقُّ الْأَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا ﴿90﴾</I>''' / چيزى نمانده است كه آسمان ها از اين سخن بشكافند و زمين چاك خورد و كوه ها به شدت فروريزند.(90)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا ﴿91﴾</I>''' / از اين كه براى خداى رحمان فرزندى قايل شدند.(91)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مَا يَنبَغِي لِلرَّحْمَنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا ﴿92﴾</I>''' / خداى رحمان را نسزد كه فرزندى اختيار كند.(92)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَنِ عَبْدًا ﴿93﴾</I>''' / هر كه در آسمان ها و زمين است جز بنده وار به سوى خداى رحمان نمى آيد.(93)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا ﴿94﴾</I>''' / و يقينا آن ها را به حساب آورده و به دقت شماره كرده است.(94)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ كُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا ﴿95﴾</I>''' / و [[روز قيامت]] همه آن ها تنها به سوى او خواهند آمد.(95)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُواالصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا ﴿96﴾</I>''' / كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند بزودى خداى رحمان براى آنان محبتى در دل ها قرار مى دهد.(96)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَ تُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُّدًّا ﴿97﴾</I>''' / در حقيقت ما اين [[قرآن]] را بر زبان تو آسان ساختيم تا پرهيزگاران را بدان نويد و مردم ستيزه جو را بدان بيم دهى.(97)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا ﴿98﴾</I>''' / و چه بسيار نسل ها كه پيش از آنان هلاك كرديم آيا كسى از آنان را مى يابى يا صدايى از ايشان مى شنوى.(98)
| |
| − | | |
| − | ----
| |
