ماه ایار: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (صفحهای جدید حاوی '{{نیازمند ویرایش فنی}} این ماه ماه هشتم از سال رومی است.ايار به معناي شكوفايي و هو...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | این ماه، ماه هشتم از سال رومی است. ايار به معناي شكوفايي و هواي كَرم و نور و روشنايي است.<ref>رجوع کنید به: [http://aelaa.net/Fa/TaqwimJahaani.aspx بنیاد حیات اعلی، تقویم جامع جهانی].</ref> | |
| − | این | ||
| − | اين هنوز اول آذار جهان افروز است | + | {{بیت|اين هنوز اول آذار جهان افروز است|باش تا خيمه زند دولت نيسان و ايار|منبع=سعدی}} |
| − | در کتاب طب الرضا نوشته امام علی بن موسی الرضا علیه السلام آمده است : | + | در کتاب [[طب الامام الرضا علیه السلام|طب الرضا]] نوشته امام [[امام رضا علیه السلام|علی بن موسی الرضا]] علیه السلام آمده است: ايار سى و يك روز است، در اين ماه بادها صاف مىشود و اين ماه آخر فصل بهار است، از خوردن غذاهاى شور و گوشت هاى سنگين مانند كله حيوانات و گوشت گاو و افراط در خوردن ماست نهى شده و در اين ماه صبحگاهان به حمام رفتن بسيار مفيد است و حركت و تقلاى زياد قبل از غذا پسنديده نيست.<ref>طب الرضا عليه السلام/ ترجمه امير صادقى؛ ص51.</ref> |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | |||
| − | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:ماه های رومی]] | [[رده:ماه های رومی]] | ||
| − | + | [[رده:آداب تغذیه در ماه های سال رومی]] | |
| − | [[رده:آداب | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۵۱
این ماه، ماه هشتم از سال رومی است. ايار به معناي شكوفايي و هواي كَرم و نور و روشنايي است.[۱]
اين هنوز اول آذار جهان افروز است باش تا خيمه زند دولت نيسان و ايارسعدی
در کتاب طب الرضا نوشته امام علی بن موسی الرضا علیه السلام آمده است: ايار سى و يك روز است، در اين ماه بادها صاف مىشود و اين ماه آخر فصل بهار است، از خوردن غذاهاى شور و گوشت هاى سنگين مانند كله حيوانات و گوشت گاو و افراط در خوردن ماست نهى شده و در اين ماه صبحگاهان به حمام رفتن بسيار مفيد است و حركت و تقلاى زياد قبل از غذا پسنديده نيست.[۲]
پانویس
- ↑ رجوع کنید به: بنیاد حیات اعلی، تقویم جامع جهانی.
- ↑ طب الرضا عليه السلام/ ترجمه امير صادقى؛ ص51.
