آیه 102 بقره: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | ==متن | + | ==متن آيه== |
| − | + | {{قرآن در قاب|«وَاتَّبَعُواْ مَا تَتْلُواْ الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَ مَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَكِنَّ الشَّيْاطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ مَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَ مَارُوتَ وَ مَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولاَ إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلاَ تَكْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَ مَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَ يَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلاَ يَنفَعُهُمْ وَ لَقَدْ عَلِمُواْ لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ وَ لَبِئْسَ مَا شَرَوْاْ بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ».|سوره=2|آیه=102}} | |
| + | |||
| + | ==ترجمه آیه== | ||
و آنچه را كه [[شيطان]] صفت‌ها در سلطنت سليمان خوانده و درس گرفته بودند، پيروى كردند و سليمان كفر نورزيد ليكن آن شيطان صفت‌ها به كفر گراييدند كه به مردم سحر مى‌‌آموختند و نيز از آنچه بر آن دو فرشته [[هاروت]] و [[ماروت]] در بابل فروفرستاده شده بود، پيروى كردند با اين كه آن دو [[فرشته]] هيچ كس را تعليم سحر نمى‌‌كردند مگر آن كه قبلاً به او مى‌‌گفتند ما وسيله آزمايشى براى شما هستيم پس زنهار كافر نشوى ولى آن‌ها از آن دو فرشته چيزهايى مى‌‌آموختند كه به وسيله آن ميان مرد و همسرش جدايى بيفكنند هر چند بدون فرمان خدا نمى‌‌توانستند به وسيله آن به احدى زيان برسانند و خلاصه چيزى مى‌‌آموختند كه برايشان زيان داشت و سودى بديشان نمى‌‌رسانيد و قطعاً يهوديان دريافته بودند كه هر كس خريدار اين متاع باشد در [[آخرت]] بهره‌‌اى ندارد. وه كه چه بد بود آن چه به جان خريدند اگر مى‌‌دانستند. | و آنچه را كه [[شيطان]] صفت‌ها در سلطنت سليمان خوانده و درس گرفته بودند، پيروى كردند و سليمان كفر نورزيد ليكن آن شيطان صفت‌ها به كفر گراييدند كه به مردم سحر مى‌‌آموختند و نيز از آنچه بر آن دو فرشته [[هاروت]] و [[ماروت]] در بابل فروفرستاده شده بود، پيروى كردند با اين كه آن دو [[فرشته]] هيچ كس را تعليم سحر نمى‌‌كردند مگر آن كه قبلاً به او مى‌‌گفتند ما وسيله آزمايشى براى شما هستيم پس زنهار كافر نشوى ولى آن‌ها از آن دو فرشته چيزهايى مى‌‌آموختند كه به وسيله آن ميان مرد و همسرش جدايى بيفكنند هر چند بدون فرمان خدا نمى‌‌توانستند به وسيله آن به احدى زيان برسانند و خلاصه چيزى مى‌‌آموختند كه برايشان زيان داشت و سودى بديشان نمى‌‌رسانيد و قطعاً يهوديان دريافته بودند كه هر كس خريدار اين متاع باشد در [[آخرت]] بهره‌‌اى ندارد. وه كه چه بد بود آن چه به جان خريدند اگر مى‌‌دانستند. | ||
نسخهٔ ۲۹ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۲۶
متن آيه
ترجمه آیه
و آنچه را كه شيطان صفت‌ها در سلطنت سليمان خوانده و درس گرفته بودند، پيروى كردند و سليمان كفر نورزيد ليكن آن شيطان صفت‌ها به كفر گراييدند كه به مردم سحر مى‌‌آموختند و نيز از آنچه بر آن دو فرشته هاروت و ماروت در بابل فروفرستاده شده بود، پيروى كردند با اين كه آن دو فرشته هيچ كس را تعليم سحر نمى‌‌كردند مگر آن كه قبلاً به او مى‌‌گفتند ما وسيله آزمايشى براى شما هستيم پس زنهار كافر نشوى ولى آن‌ها از آن دو فرشته چيزهايى مى‌‌آموختند كه به وسيله آن ميان مرد و همسرش جدايى بيفكنند هر چند بدون فرمان خدا نمى‌‌توانستند به وسيله آن به احدى زيان برسانند و خلاصه چيزى مى‌‌آموختند كه برايشان زيان داشت و سودى بديشان نمى‌‌رسانيد و قطعاً يهوديان دريافته بودند كه هر كس خريدار اين متاع باشد در آخرت بهره‌‌اى ندارد. وه كه چه بد بود آن چه به جان خريدند اگر مى‌‌دانستند.
نزول
محل نزول:
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
«شیخ طوسی» گوید: ابن اسحق گويد: بعضى از احبار يهود مى گفتند: آيا از محمد تعجب نمى كنيد كه پنداشت سليمان پيامبر است؟ در صورتى كه ساحر و جادوگرى بيش نبوده است سپس اين آيه نازل گرديد.[۳][۴]
پانویس
- ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 24.
- ↑ طبرى صاحب جامع البيان نيز آن را از شهر بن حوشب روايت كرده است.
- ↑ صاحب روض الجنان يا روح الجنان از خاصه درباره علت نزول آيه چنين گويد كه دشمنان سليمان و ديوان، سحر و جادو مى ساختند و بر پشت آن به نام آصف بن برخيا چنين مى نوشتند كه اين از چيزهائى است كه آصف بن برخيا به سليمان آموخته است. سپس آن را زير تخت سليمان مدفون ساختند تا اين كه سليمان وفات يافت و اين نوشته ها را از زير تخت او بيرون آوردند و شايع كردند كه سليمان به وسيله اين جادو به مردم حكومت مي‌كرد اگر چه علماء يهود آن را باور نمى كردند ولى عوام يهود اين شايعات را رواج دادند تا زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم سپس اين آيه براى برائت و دورى ساحت سليمان نازل گرديد.
منابع
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
پیوندها
