آیه 121 بقره: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
==متن و ترجمه آیه==
'''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 35
 
  
'''نویسنده:''' محمدباقر محقق
+
'''«الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاَوَتِهِ أُوْلَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ من يَكْفُرْ بِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ».'''{{محل آیه|محل=2:121}}
  
==شأن نزول آيه 121 سوره بقره==
+
كسانى كه كتاب آسمانى به آنان داده‌‌ايم و آن را چنان كه بايد مى‌‌خوانند، ايشانند كه بدان [[ايمان]] دارند ولى كسانى كه بدان كفر ورزند همانانند كه زيانكارانند.
  
'''<I>«الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ».</I>'''<ref> بقيه آيه، «وَ مَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ؛ كسانى كه كتاب (آسمانى) را به آن‌ها داديم و آن را از روى واقع خواندند (از) كسانى اند كه به آن (از روى حقيقت) مى گروند و كسانى كه به آن كافر مي‌شوند از زيان كارانند.</ref>
+
==نزول==
 +
 
 +
'''محل نزول:'''
 +
 
 +
این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.</ref>
 +
 
 +
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق،‌ [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 35.</ref>
  
 
از عبدالله بن عباس نقل نمايند: كه اين آيه درباره اهل سفينه نازل گرديده و آنان كسانى بودند كه با جعفر بن ابى‌طالب از [[حبشه]] وارد شده بودند و چهل نفر بودند كه سى و دو نفر از حبشه و هشت نفر از رهبانان شام بودند كه از جمله آن‌ها بحيرا بوده است، برخى گويند: مراد آيه يهوديانى بودند كه [[اسلام]] اختيار نمودند مانند عبدالله بن سلام و شعبة بن عمر و تمام بن يهود و اسد و اسيد پسران كعب و ابن يامين و ابن صوريا چنان كه ضحّاك گويد و قتاده معتقد است منظور آيه اصحاب رسول خدايند چنان كه عكرمه گويد.<ref> تفسير مجمع البيان.</ref>
 
از عبدالله بن عباس نقل نمايند: كه اين آيه درباره اهل سفينه نازل گرديده و آنان كسانى بودند كه با جعفر بن ابى‌طالب از [[حبشه]] وارد شده بودند و چهل نفر بودند كه سى و دو نفر از حبشه و هشت نفر از رهبانان شام بودند كه از جمله آن‌ها بحيرا بوده است، برخى گويند: مراد آيه يهوديانى بودند كه [[اسلام]] اختيار نمودند مانند عبدالله بن سلام و شعبة بن عمر و تمام بن يهود و اسد و اسيد پسران كعب و ابن يامين و ابن صوريا چنان كه ضحّاك گويد و قتاده معتقد است منظور آيه اصحاب رسول خدايند چنان كه عكرمه گويد.<ref> تفسير مجمع البيان.</ref>
سطر ۱۲: سطر ۱۷:
 
بنا به دو قول اول مقصود از كتاب در آيه شريفه تورات است و بنا به قول آخر مقصود از كتاب، [[قرآن]] خواهد بود چنان كه شيخ بزرگوار ما گويد در صورتى كه معنى كتاب را [[قرآن]] بدانيم عقيده قتاده و جبائى درست خواهد بود.<ref> در تفسير روض الجنان اين اقوال ذكر گرديده ولى به عنوان شأن و نزول آورده نشده است.</ref>
 
بنا به دو قول اول مقصود از كتاب در آيه شريفه تورات است و بنا به قول آخر مقصود از كتاب، [[قرآن]] خواهد بود چنان كه شيخ بزرگوار ما گويد در صورتى كه معنى كتاب را [[قرآن]] بدانيم عقيده قتاده و جبائى درست خواهد بود.<ref> در تفسير روض الجنان اين اقوال ذكر گرديده ولى به عنوان شأن و نزول آورده نشده است.</ref>
  
==پانویس ==
+
==پانویس==
<references />
+
<references/>
 +
 
 +
==منابع==
 +
 
 +
* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
 +
* محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
 +
* فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
 +
 
 +
==پیوندها==
 +
 
 +
* [[سوره بقره]]
 +
* [[سوره بقره/متن و ترجمه سوره]]
 +
 
 +
[[رده:آیات سوره بقره]]
 +
[[رده:آیات دارای شان نزول]]

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۰۲

متن و ترجمه آیه

«الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاَوَتِهِ أُوْلَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ من يَكْفُرْ بِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ».(مشاهده آیه در مصحف)

كسانى كه كتاب آسمانى به آنان داده‌‌ايم و آن را چنان كه بايد مى‌‌خوانند، ايشانند كه بدان ايمان دارند ولى كسانى كه بدان كفر ورزند همانانند كه زيانكارانند.

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]

شأن نزول:[۲]

از عبدالله بن عباس نقل نمايند: كه اين آيه درباره اهل سفينه نازل گرديده و آنان كسانى بودند كه با جعفر بن ابى‌طالب از حبشه وارد شده بودند و چهل نفر بودند كه سى و دو نفر از حبشه و هشت نفر از رهبانان شام بودند كه از جمله آن‌ها بحيرا بوده است، برخى گويند: مراد آيه يهوديانى بودند كه اسلام اختيار نمودند مانند عبدالله بن سلام و شعبة بن عمر و تمام بن يهود و اسد و اسيد پسران كعب و ابن يامين و ابن صوريا چنان كه ضحّاك گويد و قتاده معتقد است منظور آيه اصحاب رسول خدايند چنان كه عكرمه گويد.[۳]

بنا به دو قول اول مقصود از كتاب در آيه شريفه تورات است و بنا به قول آخر مقصود از كتاب، قرآن خواهد بود چنان كه شيخ بزرگوار ما گويد در صورتى كه معنى كتاب را قرآن بدانيم عقيده قتاده و جبائى درست خواهد بود.[۴]

پانویس

  1. طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.
  2. محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 35.
  3. تفسير مجمع البيان.
  4. در تفسير روض الجنان اين اقوال ذكر گرديده ولى به عنوان شأن و نزول آورده نشده است.

منابع

  • قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
  • محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
  • فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.

پیوندها

مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه