آیه 80 بقره: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{بخشی از یک کتاب}}
 
{{بخشی از یک کتاب}}
'''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 14
 
  
'''نویسنده:''' محمدباقر محقق
 
  
==شأن نزول آيه 80 سوره بقره==
 
  
'''<I>«وَقالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّاماً مَعْدُودَةً».</I>'''<ref> بقيه آيه، «قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَاللَّهِ عَهْداً فَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مالاتَعْلَمُونَ؛ (يهوديان) گفتند هرگز آتش ([[دوزخ]]) به ما نرسد مگر روزهاى شمرده شده (معين) بگو (اى پيامبر) آيا از سوى خدا پيمانى گرفته ايد؟ كه (گوئيد) خدا برخلاف پيمان خود رفتار نمى كند، يا چيزى درباره خداوند مى گوئيد كه نمي‌دانيد».</ref>
+
__TOc__
 +
 
 +
'''محل نزول''' :مدینه <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.</ref>
 +
 
 +
==متن و ترجمه آیه==
 +
 
 +
'''«وَقالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّاماً مَعْدُودَةً قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَاللَّهِ عَهْداً فَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مالاتَعْلَمُونَ».
 +
 
 +
(يهوديان) گفتند هرگز آتش ([[دوزخ]]) به ما نرسد مگر روزهاى شمرده شده (معين) بگو (اى پيامبر) آيا از سوى خدا پيمانى گرفته‌ايد؟ كه (گوئيد) خدا برخلاف پيمان خود رفتار نمى‌كند، يا چيزى درباره خداوند مى‌گوئيد كه نمي‌دانيد.
 +
 
 +
==شأن نزول==
  
 
«[[شیخ طوسی]]» يهوديان مى پنداشتند كه طول مدت و زمان دنيا هفت هزار سال است و در هنگام ورود به [[مدينه]] مى گفتند: كه در هزار سال يك روز در آتش معذب خواهند بود و معتقد بودند كه بعد از آن يك روز، عذاب از آن‌ها قطع خواهد شد.
 
«[[شیخ طوسی]]» يهوديان مى پنداشتند كه طول مدت و زمان دنيا هفت هزار سال است و در هنگام ورود به [[مدينه]] مى گفتند: كه در هزار سال يك روز در آتش معذب خواهند بود و معتقد بودند كه بعد از آن يك روز، عذاب از آن‌ها قطع خواهد شد.
سطر ۱۲: سطر ۱۹:
 
ابو العالية<ref> ابوالعالية رفيع بن مهران از تابعين و از شاگردان ابى بن كعب در [[مدينه]] بوده است بعد از وفات [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله مسلمان گرديد و در زمان خود به قرائت [[قرآن]] از سايرين اعلم بوده و در سال 90 هجرى وفات يافته است.</ref> و قتادة<ref> ابوالخطاب قتادة بن دعامة السدوسى بفتح قاف از مشهورترين تابعين و از شاگردان عبدالله بن مسعود در [[عراق]] بوده و داراى حافظه اى قوى بود و در سال 117 هجرى در سن 56 سالگى وفات يافته است و شيخ بزرگوار او را در رديف مفسرينى كه مورد ستايش است قرار داده است.</ref> و سدى و عكرمة<ref> ابوعبدالله عكرمة البربرى المدنى از مشهورترين تابعين و برده عبدالله بن عباس و از شاگردان او بوده علماء عامة در موثق بودن او ترديد دارند و نيز در نزد خاصه هم موثق نمى باشد. گويند وقتى كه وفات يافت در تشييع جنازه او كسى شركت نكرد و در سال 104 هجرى وفات يافت.</ref> گويند: كه يهوديان مى پنداشتند مدت معدودة و شمرده شده عذاب براى آن‌ها چهل روز است يعنى همان عدد و مدتى را كه گوساله پرستى نموده بودند سپس اين آيه نازل گرديد.<ref> طبرى و ابن ابى حاتم از مفسرين عامه و نيز طبرانى در كبير خود بعد از دو واسطه از عكرمة او از سعيد بن جبير او از ابن عباس سبب نزول مزبور را ذكر نموده اند.</ref>
 
ابو العالية<ref> ابوالعالية رفيع بن مهران از تابعين و از شاگردان ابى بن كعب در [[مدينه]] بوده است بعد از وفات [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله مسلمان گرديد و در زمان خود به قرائت [[قرآن]] از سايرين اعلم بوده و در سال 90 هجرى وفات يافته است.</ref> و قتادة<ref> ابوالخطاب قتادة بن دعامة السدوسى بفتح قاف از مشهورترين تابعين و از شاگردان عبدالله بن مسعود در [[عراق]] بوده و داراى حافظه اى قوى بود و در سال 117 هجرى در سن 56 سالگى وفات يافته است و شيخ بزرگوار او را در رديف مفسرينى كه مورد ستايش است قرار داده است.</ref> و سدى و عكرمة<ref> ابوعبدالله عكرمة البربرى المدنى از مشهورترين تابعين و برده عبدالله بن عباس و از شاگردان او بوده علماء عامة در موثق بودن او ترديد دارند و نيز در نزد خاصه هم موثق نمى باشد. گويند وقتى كه وفات يافت در تشييع جنازه او كسى شركت نكرد و در سال 104 هجرى وفات يافت.</ref> گويند: كه يهوديان مى پنداشتند مدت معدودة و شمرده شده عذاب براى آن‌ها چهل روز است يعنى همان عدد و مدتى را كه گوساله پرستى نموده بودند سپس اين آيه نازل گرديد.<ref> طبرى و ابن ابى حاتم از مفسرين عامه و نيز طبرانى در كبير خود بعد از دو واسطه از عكرمة او از سعيد بن جبير او از ابن عباس سبب نزول مزبور را ذكر نموده اند.</ref>
  
==پانویس ==
+
==پانویس==
<references />
+
<references/>
 +
 
 +
==منابع==
 +
 
 +
محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 14.
 +
 
 +
طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.

نسخهٔ ‏۲۲ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۴:۴۶

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)



محل نزول :مدینه [۱]

متن و ترجمه آیه

«وَقالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّاماً مَعْدُودَةً قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَاللَّهِ عَهْداً فَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مالاتَعْلَمُونَ».

(يهوديان) گفتند هرگز آتش (دوزخ) به ما نرسد مگر روزهاى شمرده شده (معين) بگو (اى پيامبر) آيا از سوى خدا پيمانى گرفته‌ايد؟ كه (گوئيد) خدا برخلاف پيمان خود رفتار نمى‌كند، يا چيزى درباره خداوند مى‌گوئيد كه نمي‌دانيد.

شأن نزول

«شیخ طوسی» يهوديان مى پنداشتند كه طول مدت و زمان دنيا هفت هزار سال است و در هنگام ورود به مدينه مى گفتند: كه در هزار سال يك روز در آتش معذب خواهند بود و معتقد بودند كه بعد از آن يك روز، عذاب از آن‌ها قطع خواهد شد.

ابو العالية[۲] و قتادة[۳] و سدى و عكرمة[۴] گويند: كه يهوديان مى پنداشتند مدت معدودة و شمرده شده عذاب براى آن‌ها چهل روز است يعنى همان عدد و مدتى را كه گوساله پرستى نموده بودند سپس اين آيه نازل گرديد.[۵]

پانویس

  1. طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.
  2. ابوالعالية رفيع بن مهران از تابعين و از شاگردان ابى بن كعب در مدينه بوده است بعد از وفات رسول خدا صلى الله عليه و آله مسلمان گرديد و در زمان خود به قرائت قرآن از سايرين اعلم بوده و در سال 90 هجرى وفات يافته است.
  3. ابوالخطاب قتادة بن دعامة السدوسى بفتح قاف از مشهورترين تابعين و از شاگردان عبدالله بن مسعود در عراق بوده و داراى حافظه اى قوى بود و در سال 117 هجرى در سن 56 سالگى وفات يافته است و شيخ بزرگوار او را در رديف مفسرينى كه مورد ستايش است قرار داده است.
  4. ابوعبدالله عكرمة البربرى المدنى از مشهورترين تابعين و برده عبدالله بن عباس و از شاگردان او بوده علماء عامة در موثق بودن او ترديد دارند و نيز در نزد خاصه هم موثق نمى باشد. گويند وقتى كه وفات يافت در تشييع جنازه او كسى شركت نكرد و در سال 104 هجرى وفات يافت.
  5. طبرى و ابن ابى حاتم از مفسرين عامه و نيز طبرانى در كبير خود بعد از دو واسطه از عكرمة او از سعيد بن جبير او از ابن عباس سبب نزول مزبور را ذكر نموده اند.

منابع

محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 14.

طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.