بشر حافی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
وي به رياضت، [[تزكيه نفس]] و خودسازي پرداخت و در ميان [[عارفان]] و [[صوفيان]] عصر خود، يگانه شد و به يكي از پيشوايان تصوف و طريقت تبديل گرديد. سرانجام در روز دهم [[محرم]] (عاشورا) سال 226 قمري در 74 و يا 76 سالگي در بغداد بدرود حيات گفت و در همان جا به خاك سپرده شد.<ref> نك: [[روضات الجنات]] (موسوي خوانساري)، ج 2، ص 129؛ [[دائرة المعارف تشيع]]، ج 3، ص 252؛ [[منتهي الآمال]] ([[شيخ عباس قمی]])، ج 2، ص 189.</ref> | وي به رياضت، [[تزكيه نفس]] و خودسازي پرداخت و در ميان [[عارفان]] و [[صوفيان]] عصر خود، يگانه شد و به يكي از پيشوايان تصوف و طريقت تبديل گرديد. سرانجام در روز دهم [[محرم]] (عاشورا) سال 226 قمري در 74 و يا 76 سالگي در بغداد بدرود حيات گفت و در همان جا به خاك سپرده شد.<ref> نك: [[روضات الجنات]] (موسوي خوانساري)، ج 2، ص 129؛ [[دائرة المعارف تشيع]]، ج 3، ص 252؛ [[منتهي الآمال]] ([[شيخ عباس قمی]])، ج 2، ص 189.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۰۶
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:10 محرم |
| سال 226 هجری قمری |
ابونصر، بشر بن حارث بن عبدالرحمن بن عطاء بن هلال، معروف به "بشر حافي"، از بزرگان و پيشوايان صوفيه در عصر خود بود. وي در سال 150 يا 152 قمري در روستاي "مابرسام" از توابع مرو (واقع در كشور فعلي تركمنستان) ديده به جهان گشود و به خاطر استعداد درخشان و نوآوري‌هاي علمي و اداري، جذب دستگاه خلافت عباسي گرديد و بدين سبب از مرو به عراق مهاجرت كرد و در دارالخلافه بغداد ساكن گرديد.
وي به خاطر برخورداري از موقعيت درباري و حكومتي، يك زندگي اشرافي همانند عباسيان براي خود پديد آورد و از اين راه به بطالت، هرزه‌گي و خوش‌گذراني مبتلا شد. وي پس از مدتي اشتغال به لهو و لعب، روزي بر اثر اتفاق با امام کاظم علیه‌السلام آشنا گرديد و از نصايح و مواعظ وي برخوردار شد و از آن زمان، تغيير حالتي در او پديد آمد و يكباره تمامي كارهاي ناپسند و غيرمشروع خود را كنار نهاد و در طريق زهد، عزلت و تصوف قرار گرفت و در اين راه از امتحان سختي، سربلند بيرون آمد.
وي به رياضت، تزكيه نفس و خودسازي پرداخت و در ميان عارفان و صوفيان عصر خود، يگانه شد و به يكي از پيشوايان تصوف و طريقت تبديل گرديد. سرانجام در روز دهم محرم (عاشورا) سال 226 قمري در 74 و يا 76 سالگي در بغداد بدرود حيات گفت و در همان جا به خاك سپرده شد.[۱]
پانویس
- ↑ نك: روضات الجنات (موسوي خوانساري)، ج 2، ص 129؛ دائرة المعارف تشيع، ج 3، ص 252؛ منتهي الآمال (شيخ عباس قمی)، ج 2، ص 189.
منابع
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
منابع بیشتر:
