|
|
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آیه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 2 سوره نبأ]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ».|سوره=78|آیه=2}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه==
| |
| − | | |
| − | از آن خبر بزرگ.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول آیات 1 تا 2:'''
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» گویند: در سبب نزول این آیات گویند: [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله هر وقت خبرى که به قریش می‌داد و یا از اخبار امم گذشته چیزى به آن‌ها مى گفت و نیز موعظه و پند و اندرز می‌داد، مسخره مى کردند. خداوند پیامبر خود را از گفتار با آن‌ها طى آیه «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَیکمْ فِی الْکتابِ»<ref> آیه، 140 [[سوره نساء]] که موضوع شأن و نزول آن از تفاسیر روض الجنان و مجمع البیان در صفحه 255 ذکر شده است.</ref> نهى فرمود.
| |
| − | | |
| − | از آن به بعد وقتى که پیامبر اصحاب خود را موعظه می‌نمود و یا اخبار امم گذشته را به آنان می‌داد، اگر مشرکین وارد می‌شدند از سخن گفتن خوددارى می‌فرمود. مشرکین گفتند: یا محمد به خداوند قسم گفتار تو عجیب است و ما خیلى مایل هستیم کلام و [[حدیث]] تو را بشنویم. پیامبر فرمود: خداوند مرا نهى نموده است که با شما [[حدیث]] و یا خبرى بگویم سپس این آیه نازل گردید.<ref> طبرى صاحب جامع البیان و ابن ابى حاتم در تفسیر خود از حسن بصرى روایت کنند که وقتى که [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله مبعوث گردید. مردم از یکدیگر درباره آن پرسش مى کردند سپس این آیه نازل گردید.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 850.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره نبأ]]
| |
| − | * [[سوره نبأ/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره نبأ]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
