|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آیه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 14 سوره حجرات]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَإِن تُطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا يَلِتْكُم مِّنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ».|سوره=49|آیه=14}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه==
| |
| − | | |
| − | اعراب بادیه نشین گفتند: ایمان آوردیم. بگو: ایمان نیاورده اید، بگویید که تسلیم شده ایم و هنوز ایمان در دلهایتان داخل نشده است و اگر خدا و پیامبرش را اطاعت کنید از ثواب اعمال شما کاسته نمی شود زیرا خدا آمرزنده و مهربان است.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» گویند: قتاده گوید: این آیه درباره عده مخصوصى از اعراب نازل شده که گفته بودند ما [[ایمان]] آوردیم و تصدیق به یکتائى خداوند و اقرار به نبوت پیامبر نمودیم ولى در باطن برخلاف گفتار ظاهر خود مى بودند.<ref> صاحب مجمع البیان از قول سعید بن جبیر و ابن زید گوید: اعراب مزبور عده اى از بنى اسد بودند که نزد پیامبر آمدند و اظهار اسلام کردند ولى در باطن داراى ایمان نبودند و اینان درخواست [[صدقه]] هم داشتند و اسلام آن‌ها از ترس قتل و اسیرى در جنگ بوده است.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 748.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره حجرات]]
| |
| − | * [[سوره حجرات/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | {{قرآن}}
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره حجرات]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
