|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آیه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 4 سوره محمد]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاء حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِكَ وَلَوْ يَشَاء اللَّهُ لَانتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَكِن لِّيَبْلُوَ بَعْضَكُم بِبَعْضٍ وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ».|سوره=47|آیه=4}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه==
| |
| − | | |
| − | چون با کافران روبرو شدید، گردنشان را بزنید و چون آنها را سخت فرو گرفتید، اسیرشان کنید و سخت ببندید. آنگاه یا به منت آزاد کنید یا به فدیه تا آنگاه که جنگ به پایان آید و این است حکم خدا و اگر خدا می خواست، از آنان انتقام می گرفت ولی خواست تا شما را به یکدیگر بیازماید و آنان که در راه خدا کشته شده اند. اعمالشان را باطل نمی کند.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | قتادة گوید: این آیه در [[جنگ احد]] نازل گردیده در حالتى که پیامبر در شعب قرار گرفته بود<ref> تفاسیر ابن ابى حاتم و کشف الاسرار.</ref> و وقتى که قتل و جراحات در لشکر [[اسلام]] وارد شده بود. مشرکین فریاد می‌زدند و بت هاى خود را به اعل هبل یاد می‌کردند و مسلمین در جواب آنها به جملات اعلى و اجل یاد نموده و فریاد می‌زدند و مشرکین به صداى بلند مى گفتند: ما بت عزّى داریم و شما عزّى ندارید.
| |
| − | | |
| − | پیامبر در جواب آنها مى فرمود که خداى یکتا مولاى ما است و شما مشرکین چنین مولائى ندارید.<ref> تفسیر ابن ابى حاتم.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 717.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره محمد]]
| |
| − | * [[سوره محمد/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | {{قرآن}}
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره محمد]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
