اباحه گری: تفاوت بین نسخه‌ها
Heydarzadeh (بحث | مشارکتها) |
Heydarzadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{ضعیف}} | {{ضعیف}} | ||
| − | |||
| − | + | ==معنای لغوی== | |
| + | '''اِباحه:''' مباح کردن؛ حلال دانستن؛ جایز شمردن؛ روا دانستن.<ref>فرهنگ فارسی عمید</ref> ،اعتقادی نداشتن و انجام محّرمات را جایز دانستن .<ref>فرهنگ فارسی معین</ref> | ||
| − | == | + | ==معنای اصطلاحی== |
| − | فرهنگ شیعه، جمعی از نویسندگان، ج1، ص 55 در دسترس در [http://lib.eshia.ir/26356/1/55 کتابخانه فقاهت]، بازیابی:7 بهمن 1391 | + | |
| + | '''مباح''' در اصطلاح: آنچه که متساوی الطرفین باشد، بی حُکمی است و مقابل مندوب ، مکروه ، حلال ، حرام و واجب است . هر کاری که فعل و ترک آن مساوی و بی تفاوت باشد.<ref>لغت نامه دهخدا</ref> | ||
| + | |||
| + | '''اباحه گری''' در اصطلاح به معنای اباحه‌اندیشی و بی‌اعتنایی عملی به محرمات و منهیات و منکرات است.<ref>لغت نامه دهخدا</ref> | ||
| + | |||
| + | ==تعریف== | ||
| + | |||
| + | بى تفاوتى به تعاليم دينى به معناى پاى بند نبودن به ارزش‌هاى دينى است. اباحه گرى از بى اعتقادى كافر يا سهل انگارى ديندار پديد مى آيد و در دو حوزه فردى و اجتماعى، نمود مى يابد. اين پديده در حوزه فردى موجب مى گردد تا آدمى وظايفى را كه در برابر خود و خداوند دارد، ادا نكند و [[حرام]] را [[مباح]] شمارد و راه بى قيدى در پيش گيرد. | ||
| + | |||
| + | ==زيان هاى اباحه گرى== | ||
| + | |||
| + | این پدیده در حوزه فردی موجب می‌گردد تا آدمی وظایفی را که در برابر خود و خداوند دارد، ادا نکند و حرام را مباح شمارد و راه بی‌قیدی در پیش گیرد. | ||
| + | |||
| + | زیان‌های اباحی‌گری در حوزه اجتماعی نمودی بیشتر دارد و شخص با مباح شمردن نبایدهای اجتماعی دست به هر کاری که پسند دل است، می‌آلاید و هنجارهای زندگی جمعی را نادیده می‌انگارد. | ||
| + | |||
| + | طرفداران اباحه گری معتقدند که اباحه، همانا عدم منع عقلی و شرعی از فعل یا ترک فعل است. در این مشرب فکری، اباحه به همه منهیات راه می‌یابد و تنها تعیین کننده منهیات و مکروهات و اصول اخلاقی و ارزش‌ها نه شرع مقدس بلکه عقل عملی و شرایط اجتماعی است و شرع مقدس در این میان سهمی ندارد. | ||
| + | |||
| + | اباحه‌گران قلمرو این اندیشه را به حوزه‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حتی اقتصادی می‌گسترانند و حدود الهی را کنار می‌گذارند و همه چیز را در دایره مباحات می‌گنجانند و در پی بیش‌ترین حدّ آزادی برای انسان‌اند. <ref>فرهنگ شیعه، جمعی از نویسندگان، ج1، ص 55 در دسترس در [http://lib.eshia.ir/26356/1/55 کتابخانه فقاهت]، بازیابی:7 بهمن 1391 </ref> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | *فرهنگ شیعه، جمعی از نویسندگان، ج1، ص 55 در دسترس در [http://lib.eshia.ir/26356/1/55 کتابخانه فقاهت]، بازیابی:7 بهمن 1391 | ||
| + | *لغت نامه دهخدا | ||
| + | *فرهنگ فارسی عمید | ||
| + | *فرهنگ فارسی معین | ||
[[رده:صفات ناپسند]] | [[رده:صفات ناپسند]] | ||
[[رده:اخلاق فردی]] | [[رده:اخلاق فردی]] | ||
[[رده:اخلاق اجتماعی]] | [[رده:اخلاق اجتماعی]] | ||
نسخهٔ ۲۳ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۴۴
معنای لغوی
اِباحه: مباح کردن؛ حلال دانستن؛ جایز شمردن؛ روا دانستن.[۱] ،اعتقادی نداشتن و انجام محّرمات را جایز دانستن .[۲]
معنای اصطلاحی
مباح در اصطلاح: آنچه که متساوی الطرفین باشد، بی حُکمی است و مقابل مندوب ، مکروه ، حلال ، حرام و واجب است . هر کاری که فعل و ترک آن مساوی و بی تفاوت باشد.[۳]
اباحه گری در اصطلاح به معنای اباحه‌اندیشی و بی‌اعتنایی عملی به محرمات و منهیات و منکرات است.[۴]
تعریف
بى تفاوتى به تعاليم دينى به معناى پاى بند نبودن به ارزش‌هاى دينى است. اباحه گرى از بى اعتقادى كافر يا سهل انگارى ديندار پديد مى آيد و در دو حوزه فردى و اجتماعى، نمود مى يابد. اين پديده در حوزه فردى موجب مى گردد تا آدمى وظايفى را كه در برابر خود و خداوند دارد، ادا نكند و حرام را مباح شمارد و راه بى قيدى در پيش گيرد.
زيان هاى اباحه گرى
این پدیده در حوزه فردی موجب می‌گردد تا آدمی وظایفی را که در برابر خود و خداوند دارد، ادا نکند و حرام را مباح شمارد و راه بی‌قیدی در پیش گیرد.
زیان‌های اباحی‌گری در حوزه اجتماعی نمودی بیشتر دارد و شخص با مباح شمردن نبایدهای اجتماعی دست به هر کاری که پسند دل است، می‌آلاید و هنجارهای زندگی جمعی را نادیده می‌انگارد.
طرفداران اباحه گری معتقدند که اباحه، همانا عدم منع عقلی و شرعی از فعل یا ترک فعل است. در این مشرب فکری، اباحه به همه منهیات راه می‌یابد و تنها تعیین کننده منهیات و مکروهات و اصول اخلاقی و ارزش‌ها نه شرع مقدس بلکه عقل عملی و شرایط اجتماعی است و شرع مقدس در این میان سهمی ندارد.
اباحه‌گران قلمرو این اندیشه را به حوزه‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حتی اقتصادی می‌گسترانند و حدود الهی را کنار می‌گذارند و همه چیز را در دایره مباحات می‌گنجانند و در پی بیش‌ترین حدّ آزادی برای انسان‌اند. [۵]
پانویس
منابع
- فرهنگ شیعه، جمعی از نویسندگان، ج1، ص 55 در دسترس در کتابخانه فقاهت، بازیابی:7 بهمن 1391
- لغت نامه دهخدا
- فرهنگ فارسی عمید
- فرهنگ فارسی معین
