شیخ احمد بحرانی

{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}

شيخ احمـد بحرانی

احمد بن حمد بحرينی معروف به شيخ احمد بحرانی از دانشمندان بزرگ اسلام در اواخر قرن یازدهم است. بحرينی دانشمندی محقق و مجتهدی کامل و عالمی پارسا و پرهيزکار بود. با توجه به نظريه صاحب تراجم مختلف معظم له از بزرگترين علمای بحرين و بلاد در عصر خويش بوده است. صاحب روضات به نقل از شيخ یوسف بحرينی (صاحب لوء لوء) چنين می نويسد: بحرانی دانائی بد که فهمی بسيار کنجکاو داشت، و در پارسائی و بندگی حق و بی اعتنائی به زر و سيم دنيا و پرهيزکاری به عالی ترين درجات انسانی رسيده بود. در فصاحت و بلاغت و تقرير گوی سبقت را از اقران ربوده، به قاعده سخن و به مقتضای حال حقايق را بيان نمودی و بر صحايف تحرير در آوردی. او در ميان دانشمندان بحرين از همه برتر و من او را افضل علمای آن سامان می دانم. او در مسافرتش به اصفهان هفته ای دو روز از مجلس محقق سبزواری به طور خصوصی استفاده می نمود و از محضر محقق خوانساری نيز بهره ها برد. علامه مجلسی در مورد شيخ احمد بحرانی گويد: او را دريای مالا مالی از دانش یافتم که کسی تاب بر ابری با او نداشت، و دانشمند ماهری او را ديدم که کسی در فضل و علم همتای او نبود. از آثار مهم او: رياض الدلايل در فقه می باشد که مرحوم آقا سيد علی صاحب رياض المسائل نام کتاب فقهی خويش را از کتاب معظم له اقتباس نمود (در آينده با اين سيد انشاء الله آشنا می شويم). بحرانی امور خفيه را در مسائل منطقی تأليف نمود و رساله ای نيز در وجوب نماز جمعه به رشته تحرير برد و سرانجام در اوايل قرن دوازدهم در شهر کاظمين وفات نمود. پدرش شيخ محمد بحرينی در علوم فلسفی و رياضيات و هيئت و نجوم مهارت داشت.

منبع:پایگاه شعائر