|
|
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 204 سوره اعراف]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 362
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آیه 204 سوره اعراف==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ».</I>'''<ref> بقیه آیه، «وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ؛ هنگامى كه [[قرآن]] خوانده می‌شود، گوش بدهید آن را و ساكت باشید، باشد كه خداوند به شما رحم كند یا رحمت فرستد».</ref>
| |
| − | | |
| − | عبدالله بن مسعود گوید: علت نزول آیة چنین است كه در ابتدا شرع، مسلمین در حین خواندن [[نماز]] به یكدیگر سلام گفتن را جائز می‌دانستند سپس این آیه نازل گردید و از این موضوع جلوگیرى به عمل آمد.
| |
| − | | |
| − | ابوهریرة گوید: علت نازل شدن این آیه چنین بوده كه مردم در حین خواندن نماز، سخن مى گفتند. سپس این آیه نازل شد و سخن گفتن موقع خواندن نماز [[حرام]] گردید.
| |
| − | | |
| − | ابن زهرى گوید: درباره مردى از انصار آمد كه چون [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله و سلم در میان نماز آیه اى از آیات [[قرآن]] را می‌خواند او نیز با صداى بلند همان آیه را تكرار می‌كرد و خداوند این آیه را فرستاد او و دیگران را از این كار منع فرمود تا در نماز خاموش باشند و گوش به قرائت [[امام جماعت]] نمایند.
| |
| − | | |
| − | باز ابوهریرة گوید: جماعتى در نماز به رسول خدا صلی الله علیه و آله اقتدا نموده بودند و آیات را به صداى بلند می‌خواندند، خداوند این آیة را فرستاد. كلبى گوید: در هنگام نماز وقتى آیات عذاب ذكر می‌شد، جزع و زارى می‌كردند و خداوند این آیه را فرستاد.
| |
| − | | |
| − | قتادة گوید: بدین سبب نازل گردید كه هنگام نماز سخن مى گفتند و از یكدیگر مى پرسیدند كه چند ركعت خوانده اند و بیشتر اهل علم برآنند كه منظور آیه استماع و سكوت هنگام نماز است و متفق اند كه استماع [[قرآن]] جز در میان نماز در اوقات دیگر واجب نخواهد بود.
| |
| − | | |
| − | سعید بن مسیب گوید: كه خداوند در قرآن از قول مشركین و كفار آیه 26 [[سوره فصلت]] «وَ قالَ الَّذِینَ كَفَرُوا لاتَسْمَعُوا لِهذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ؛ كسانى كه كافر بودند، گفتند: به این [[قرآن]] گوش ندهید و سخنان لغو و باطل در آن القاء نمائید» را بیان فرمود و در این آیه، فرمود: به قرآن گوش فرادارید تا معانى آن را درك نمائید.
| |
| − | | |
| − | سعید بن جبیر و عمرو دینار و زید بن اسلم و قسم بن یحمر و شهر بن حوشب و مسلم بن كبار گویند كه مربوط به خطبه [[نماز جمعه]] است كه در وقت خواندن خطبه از طرف امام بر سایرین واجب است كه گوش فرادارند، اگر چه اعتقاد به وجوب سكوت در هنگام قرائت قرآن چنان كه مجاهد و عطا گفته اند قولى شاذ به نظر مى آید.<ref> تفاسیر روض الجنان و جامع البیان.</ref>
| |
| − | | |
| − | شیخ بزرگوار ما نیز برخى از موارد فوق را متذكر شده ولى به عنوان شأن و نزول ذكر ننموده است.
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
