آیه 53 انعام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
 
جز (تغییرمسیر به آیه 53 سوره انعام)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
#تغییرمسیر[[آیه 53 سوره انعام]]
'''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 336
 
 
 
'''نویسنده:''' محمدباقر محقق
 
 
 
==شأن نزول آیه 53 سوره انعام==
 
 
 
'''<I>«وَكَذلِكَ فَتَنَّا بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لِيَقُولُوا».</I>'''<ref> بقیه آیه، «أَهؤُلاءِ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنْ بَيْنِنا أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِالشَّاكِرِینَ؛ همچنین ما برخى را به برخى دیگر (فقرا را با توانگران) بیازمودیم تا آن كه (به طعن و مسخره) گویند: آیا خداوند این فقیران را در میان ما به نعمت اسلام برترى داد؟ آیا خدا از این منكران به احوال سپاسگذاران داناتر نیست؟».</ref>
 
 
 
ابن مسعود چنین گوید: سران قریش نزد [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله آمده بودند در حالتى كه نزد وى خباب بن الارت و صهیب و بلال و عمار بودند. آنان به پیامبر گفتند: یا محمد آیا به اینان دل خوش كرده اى؟ اگر این افراد از تو دور شوند و آن‌ها را از خود دور نمائى، ما حاضریم از تو پیروى كنیم و نیز روایت كرده اند كه در جواب آن‌ها آیات 51 و 52 و این آیه و آیات 54 و 55 براى [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است.<ref> مسند احمد و تفسیر ابن ابى‌حاتم و طبرانى.</ref><ref> نظیر این شأن و نزول در آیه 28 [[سوره كهف]] مى باشد.</ref>
 
 
 
عكرمة چنین گوید: كه عتبة و شیبة پسران ربیعة و مطعم بن عدى و حرث بن نوفل كه از كفار و اشراف طائفه بنى [[عبدمناف]] بودند نزد [[ابوطالب]] عموى پیامبر آمدند و گفتند: اگر برادرزاده تو عده اى از بردگان را كه دور او جمع شده اند، از خود دور كند و آن‌ها را ترك گوید وسیله اى خواهد شد كه ما از او پیروى نمائیم.
 
 
 
ابوطالب این موضوع را با پیامبر در میان نهاد عمر بن الخطاب به ابوطالب گفت. اگر آن‌ها را به این جا مى آوردى تا بدانیم چه می‌خواهند، بهتر بود. سپس آیات 51 و 52 و این آیه نازل گردید و منظور كفار از بردگان، [[بلال]] و [[عمار یاسر]] و سالم مولى ابى‌حذیفه و صالح مولى اسید و ابن مسعود و مقداد بن عبدالله و واقد بن عبدالله الحنظلى و امثال آن‌ها بوده است. بعد از نزول آیه، عمر بن الخطاب از گفتار خود پشیمان شد و از ابوطالب عذرخواهى نمود سپس آیه 54 نازل گردید.<ref> طبرى صاحب جامع البیان.</ref>
 
 
 
==پانویس ==
 
<references />
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۰۷:۵۱

تغییرمسیر به: