|
|
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 107 سوره مائده]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 323
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 107 سوره مائده==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«فَإِنْ عُثِرَ عَلى أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْماً».</I>'''<ref> بقيه آيه، «فَآخَرانِ يَقُومانِ مَقامَهُما مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْأَوْلَيانِ فَيُقْسِمانِ بِاللَّهِ لَشَهادَتُنا أَحَقُّ مِنْ شَهادَتِهِما وَ مَا اعْتَدَيْنا إِنَّا إِذاً لَمِنَ الظَّالِمِينَ؛ اگر بر چگونگى آن دو گواه آگاهى بدست آمد كه گناهى نموده اند، دو گواه ديگر كه سزاوارتر (به ارث يا گواهى) باشند. به جاى آنها بپاى دارند به خدا سوگند ياد كنند كه گواهى آنها (راست تر) سزاوارتر از دو گواه پيشين است و بگويند كه ما از راستى برنگشته ايم تا ستمكار گرديم».</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسی]]» كسانى كه روايت قبل را درباره شأن و نزول ذكر نمودند، چنين گويند: كه اين آيه درباره [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله و سلم نازل شد. موقعى كه آن دو نفر را سوگند داد و آنها سوگند ياد كردند كه چيزى از اموال او را برنداشتند پس از اين سوگند ظرف نقره اى را كه منقوش و مذهب بود نزد آن دو نفر يافتند.
| |
| − | | |
| − | وراث از آنها پرسيدند كه آيا اين ظرف جزء متاع بوده يا نه؟ گفتند: بلى جزء متاع بوده ولى ما از او خريدارى كرده بوديم لذا براى رفع دعوى نزد پيامبر آمدند و اين آيه نازل گرديد و بعد [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله دستور فرمود كه دو نفر از وراث سوگند ياد كنند كه اين دو نفر مسيحى خيانت ورزيده اند. دو نفر از وراث سوگند ياد كردند و مستحق ظرف نقره اى شدند و تميم مسيحى بعد از آن كه مسلمان گرديد، مى گفت: خدا و رسول او راست مى گفتند، ظرف نقره اى را من برداشته بودم.<ref> صاحب مجمع البيان گويد: دو نفر اولياء ميت و وراث آن عمرو بن العاص و مطلب بن ابى وداعة سهمى بوده اند.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
