|
|
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آيه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 87 سوره مائده]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَتُحَرِّمُواْ طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللّهُ لَكُمْ وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَيُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ».|سوره=5|آیه=87}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه آیه==
| |
| − | | |
| − | اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد چيزهاى پاكيزه‌اى را كه خدا براى استفاده شما حلال كرده، حرام مشماريد و از حد مگذريد كه خدا از حدگذرندگان را دوست نمى‌دارد.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''محل نزول:'''
| |
| − | | |
| − | این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 3، ص 231.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول آیات 87 و 88:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 309.</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسی]]» گوید: عكرمة و ابوقلابه و ابومالك و ابراهيم و قتادة و سدى و ابن عباس و ضحاك گويند: جماعتى از صحابه مانند [[امام على]] عليه‌السلام و عثمان بن مظعون و ابن مسعود و عبدالله بن عمر همت خود را مصروف به [[روزه]] نگهداشتن در روز و خواندن [[نماز شب]] و گوشه‌گيرى از مردم و خويشتن‌دارى و نخوردن چيزهاى خوب نموده بودند و نيز گويند كه عثمان بن مظعون نزد پيامبر آمد و از او اجازه خواست كه رهبانيت اختيار كند.
| |
| − | | |
| − | [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله وى را از اين كار منع فرمود و گفت: رهبانيت امت من در نشستن مسجد و انتظار [[نماز]] بعد از هر نمازى است. سپس عثمان گفت: يا رسول اللّه آيا اجازه مي‌دهى مانند رهبانيون به سياحت و سير آفاق بپردازم. پيامبر فرمود: سياحت امت من [[جهاد]] در راه خدا است. سپس گفت: آيا اجازه مي‌دهى كه با زنان معاشرت نداشته باشم و نزديكى نكنم؟ فرمود: كسى كه چنين كارى بكند از ما نخواهد بود و فرمود: به جاى معاشرت نكردن با زنان به روزه گرفتن بپردازيد.<ref> صاحب مجمع البيان گويد: مفسرين گويند: روزى پيامبر در وصف [[قيامت]] و نصيحت به مردم سخن مي‌راند. سخنان پيامبر به آن اندازه مؤثر واقع گرديد كه حاضران مجلس گريستند و ده نفر از آنان كه عبارت بودند از: على و ابوبكر و عبدالله بن مسعود و [[ابوذر]] غفارى و سالم مولى ابى‌حذيفه و عبدالله بن عمرو مقداد الاسود الكندى و [[سلمان]] فارسى و معقل بن مقرن در خانه عثمان بن مظعون الجمحى گرد آمدند و اتفاق كردند كه در روز، [[روزه]] بدارند و در شب به [[نماز شب]] و [[عبادت]] بپردازند و بر روى رختخواب نخوابند و گوشت نخورند و با زنان نزديكى ننمايند و عطريات استعمال نكنند و لباس پشمينه بپوشند و دنيا را ترك كنند و به سياحت در روى زمين بپردازند. اين خبر به [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله رسيد به خانه عثمان بن مظعون آمد. او را نديد از زوجه اش ام‌حكيم دختر ابى‌اميه كه اسم او حولاء بود، پرسيد. زوجه عثمان براى اين كه [[دروغ]] نگفته باشد و از طرفى موضوع شوهرش را افشا نكند، گفت: يا رسول اللّه هر چه عثمان به شما گفته راست است. پيامبر از خانه عثمان بازگشت وقتى كه عثمان داخل خانه خود شد زوجه اش آمدن [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله را به وى خبر داد عثمان بن مظعون با هم‌پيمان‌هاى خود نزد پيامبر آمد، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: آيا مايل هستيد از تصميماتى كه گرفته ايد به شما خبر بدهم؟ گفتند: بلى و نيز گفتند: ما اراده اى جز خير نداشته ايم. فرمود: من به شما اجازه نمى دهم كه تصميماتى كه اتخاذ نموده ايد، عملى سازيد زيرا بدن ها و نفس هاى شما بر شما حقى دارند روى اين اصل همچنانى كه [[روزه]] مى گيريد، افطار هم بايد بنمائيد و چنان كه شب براى [[نماز]] قيام مى كنيد بايد خوابيدن را نيز از بين نبريد. چنان كه من هم روزه مى گيرم و هم افطار مى كنم هم [[نماز شب]] مي‌خوانم و گوشت هم مي‌خورم و با زنان نيز معاشرت دارم و هر كس از سنت و روش من كه گفتم بى‌ميلى نشان بدهد از من نخواهد بود. سپس مردم را جمع كرد از براى آن‌ها خطبه خواند و از روش رهبانيت مذمت فرمود و بعد اين آيه نازل گرديد. [[امام صادق]] عليه‌السلام فرمود: اين آيه درباره [[امام على]] عليه‌السلام و بلال و عثمان بن مظعون نازل شده زيرا على عليه‌السلام قسم خورده بود كه شب را هيچ نخوابد و به [[عبادت]] بگذراند و بلال نيز قسم خورده بود كه در روز چيزى نخورد و عثمان بن مظعون سوگند ياد كرده بود با زنان نزديكى ننمايد، طبرى در تفسير خود از طريق عوفى از ابن عباس روايت كند كه رجال صحابه چنين تصميمى گرفته بودند كه از آن جمله عثمان بن مظعون بود و نيز ابن عساكر هم در تاريخ خود از ابن عباس نقل و روايت كرده است و باز طبرى در تفسير خود از طريق عوفى از ابن عباس اضافه مي‌كند كه عده اى از رجال صحابه كه از زمره آن‌ها عثمان بن مظعون بود نزديكى با زنان را بر خويش حرام نموده و از خوردن گوشت دورى جسته بودند و حتى براى از بين بردن شهوت مي‌خواستند با كارد آلت مردانگى خود را قطع كنند تا فراغتى از براى عبادت و عدم معاشرت با زنان داشته باشند سپس اين آية نازل گرديد.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
| |
| − | * فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | | |
| − | * [[سوره مائده]]
| |
| − | * [[سوره مائده/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره مائده]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
