|
|
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آيه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 139 سوره آل عمران]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَ أَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ».|سوره=3|آیه=139}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه آیه==
| |
| − | | |
| − | و اگر مؤمنيد سستى مكنيد و غمگين مشويد كه شما برتريد.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''محل نزول:'''
| |
| − | | |
| − | اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 151.</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» گوید: زهرى و قتادة و ابن نجيح گويند: اين آيه به عنوان تسليت براى مسلمين به خاطر جراحت و كشتارى كه در [[غزوه احد]] به آنان وارد شده بود، نازل گرديد و خداوند اراده فرمود: كفار را مرعوب سازد لذا به مسلمين فرمان داد كه مشركين را دنبال كنند و ضمن تشويق و تحريض، آن‌ها را از سستى ورزيدن و حزن و اندوه نهى فرمود و به آن‌ها وعده داد كه در صورتى كه به [[ایمان]] به خدا تمسك بجويند.
| |
| − | | |
| − | سرانجام پيروزى با آنان خواهد بود، زيرا مشركين قصد داشتند به [[مدينه]] برگردند و مسلمين را غارت نمايند. وقتى كه فهميدند كه مسلمين به خود آمده و قصد تعقيب آن‌ها را دارند ترسيدند.<ref> صاحب مجمع البيان از كلبى نقل نمايد كه اين آيه بعد از [[غزوه احد]] آمد، موقعى كه پيامبر به اصحاب دستور داد كه مجروحين را دريابند و اين امر بر مسلمين گران آمد سپس اين آيه نازل گرديد.</ref><ref> صاحب كشف الاسرار گويد: در جنگ احد هفتاد نفر از انصار و پنج نفر از مهاجرين كشته شدند و مهاجرين مزبور عبارت بودند از، حمزة بن [[عبدالمطلب]]، مصعب بن عمير پرچمدار رسول خدا صلى الله عليه و آله عبدالله بن جحش پسرعمه رسول خدا، عثمان بن شماس، سعد مولى عتبة و نيز هفتاد نفر زخمى شدند كه از آن جمله على بن ابى‌طالب عليه‌السلام بوده است. ابن عباس گويد: چون مسلمين در جنگ احد فرار كردند، خالد بن وليد با مشركين خواستند كه از بالا بر ايشان حمله كنند و غلبه نمايند. پيامبر دعا كرد و گفت: خدايا مشركين را بر ما مسلط مكن و ما را جز تو پناهى نيست. خداوند دعاى پيامبر خود را مستجاب كرد و اين آيه را فرستاد.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانويس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش.
| |
| − | * فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
| |
| − | | |
| − | ==پيوندها==
| |
| − | | |
| − | * [[سوره آل عمران]]
| |
| − | * [[سوره آل عمران/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آيات سوره آل عمران]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
